آزمون تحریکی برونش چیست و در بیماری‌های ریه به چه منظور انجام می‌شود؟
این آزمون به طور معمول برای تعیین وجود یا عدم بیماری واکنش‌دهی بیش از حد مجاری هوایی به کار می‌رود.
در برخی افراد که شک بالینی ابتلا به آسم وجود دارد ممکن است سرعت جریان بازدهی و حجم‌های ریوی طبیعی باشند. انجام آزمون تحریکی برونش در این افراد می‌تواند در شناسایی بیماری واکنش‌دهی بیش از حد مجاری هوایی و حمایت از تشخیص آسم اهمیت داشته باشد.
متاکولین یک آگونیست کولینرژیک می‌باشد که باعث انقباض برونش می‌گردد. مبتلایان به واکنش‌دهی بیش از حد مجاری هوایی پس از استنشاق غلظت‌های پایین متاکولین، محدودیت جریان هوا را نشان می‌دهند. در حین آزمون تحریکی برونش، فرد مورد آزمایش غلظت‌های افزایش یابندهٔ متاکولین را استنشاق می‌کند. به دنبال استنشاق هر میزان غلظت از متاکولین، FEV1 و FVC، و نیز قابلیت هدایت مخصوص راه‌های هوایی اندازه‌گیری می‌شود.
در صورتی که FEV1 به میزان ۲۰ درصد یا بیشتر یا قابلیت هدایت مخصوص راه‌های هوایی به اندازهٔ ۴۰ درصد یا بیشتر کاهش یابند می‌توان از تشخیص بیماری واکنش‌دهی بیش از حد مجاری هوایی اطمینان حاصل کرد. بیماران دچار آسم در دوزهای به مراتب کمتر از افراد طبیعی افت ۲۰ درصدی FEV1 از حد پایه را نشان می‌دهند.