نقش لوزه‌ها در بدن چیست؟
لوزه‌ها، توده‌های بافتی هستند که در دو طرف گلو، درست پشت زبان قرار دارند. لوزه‌ها سه نوع هستند: کامی، حلقی، زبانی. بزرگ‌ترین این لوزه‌ها، لوزه‌های کامی هستند. این لوزه‌ها به شکل بادام کوچکی در طرفین حلق قرار گرفته‌اند. آنها پادتن تولید می‌کنند که از ایجاد عفونت در سیستم گوارشی و تنفس جلوگیری می‌کند. این لوزه‌ها به‌تدریج که فرد بزرگ‌تر می‌شود، کوچک‌تر می‌شوند. لوزه‌های حلقی در پشت دهان نزدیک سوراخ حفره بینی و لوزه‌های زبانی، در پایه زبان قرار دارند.
در حقیقت لوزه‌ها قسمتی از سیستم لنفاوی هستند و گلبول‌های سفید به‌خصوصی بنام لنفوسیت تولید می‌کنند که در مبارزه با عفونت به بدن کمک می‌کنند. لوزه‌ها با لایه‌های نازکی از بافت هم‌بندی و غشاء مخاطی پوشیده شده‌اند. این غشاء دارای سوراخ‌های متعددی است. وقتی باکتری‌ها از طریق دهان با بینی وارد گلو می‌شوند در این سوراخ‌ها گرفتار شده و گلبول‌های سفید باکتری‌ها را احاطه کرده و آنها را نابود می‌کنند. بنابراین لوزه‌ها اولین مکانیسم دفاعی بدن هستند.
دو دلیل برای برداشتن لوزه‌ها وجود دارد: ۱- بزرگی لوزه‌ها که به‌ندرت می‌تواند دلیلی برای برداشتن آنها بوده باشد. تنها دو شرط باید در نظر گرفته شود: هنگامی‌که لوزه‌ها چندان بزرگ است که راه فرو بردن غذا را می‌بندد، لوزه برداری قطعاً لازم است. در پاره‌ای از موارد نیز بزرگی لوزه‌ها چندان است که راه دم زدن را می‌بندد و نفس کشیدن را دشوار می‌سازد. در چنین موردی پزشک باید تصمیم بگیرد که لوزه را بردارد یا هر عفونت را به وسیله دادن آنتی‌بیوتیک معالجه کند.
۲- گاهی باکتری‌ها در داخل بافت لوزه فعال می‌شوند و ممکن است در لوزه ایجاد التهاب کنند. در این حالت لوزه‌های کامی بزرگ و قرمز رنگ و دردناک می‌شوند. وقتی عفونت شدید شود، چرک‌ها شروع به خارج شدن می‌کنند و ممکن است به‌طرف قلب و ریه‌ها و کلیه‌ها کشیده شوند. این عفونت معمولاً به‌طور ناگهانی اتفاق می‌افتد و ۴ تا ۵ روز طول می‌کشد و در میان بچه‌ها شایع‌تر است. هم‌چنین در زمستان بیشتر از تابستان دیده می‌شود. اگر عفونت به‌طور مکرر اتفاق افتد و با دارو درمان نشود، باید لوزه‌های بیمار توسط عمل جراحی خارج شوند.
