زندگینامه سهراب سپهری به مناسبت زادروز او
سهراب سپهری (تولد: ۱۵ یا ۱۴ مهر ۱۳۰۷ در کاشان – وفات: ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران) شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود.
سپهری، سهراب سهراب سپهری یکی از چهره‌های سرشناس هنر معاصر ایران به شمار می‌رود که در دو رشته‌ی هنری شعر و نقاشی موفقیت و شهرت کسب کرده است.
سهراب در پانزدهم مهرماه سال ۱۳۰۷ ه. ش در شهر کاشان قدم به عرصه هستی نهاد. پدرش کارمند اداره پست و تلگراف بود که در آغاز جوانی به فلج مبتلا شد و دیگر قادر به کار نبود. به ناچار همسرش بار سنگین کار شوهر را در آن اداره برعهده گرفت، هم در خانه بود و هم سرپرستی و اداره‌ی فرزندان و شوهرش به دوشش بود.
سهراب در خرداد ماه سال ۱۳۱۹ دوره‌ی شش ساله ابتدایی را در دبستان خیام کاشان به پایان رسانید. دوره اول دبیرستان را در دبیرستان پهلوی سابق کاشان و در خرداد ماه ۱۳۲۲ به پایان رسانید. پس از آن رهسپار تهران شد و در هنرکده‌ی نقاشی دانشگاه به تحصیل پرداخت.
در آذر ۱۳۲۵ در اداره فرهنگ(آموزش و پرورش کاشان استخدام شد و دو سال بعد از کار خود استعفا داد. در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و موفق به اخذ دیپلم کامل دوره‌ی دبیرستان شد، در مهرماه همان سال مشغول تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و نیز در شرکت نفت تهران استخدام شد، سهراب پس از هشت ماه کار در شرکت نفت مجددا از این شغل استعفا داد.
سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعه شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ انتشار داد که چندان با استقبال روبرو نشد. دو سال بعد مجموعه دیگری از اشعارش به نام زندگی خواب‌ها چاپ شد. در سال ۱۳۳۲ به دریافت نشان درجه علمی از دانشکده هنرهای زیبا نایل آمد، آن‌گاه به تأسیس کارگاه نقاشی همت گماشت و آثار ارزنده‌ای آفرید، در ضمن مسافرت‌هایی به کشورهای اروپایی و هند و ژاپن کرد و کارهای هنری خود را در نمایشگاه‌ها به نمایش گذاشت. سپهری هشت سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۰ اثر دیگری به نام آوار آفتاب را به دوستداران شعر تقدیم کرد که مورد استقبال قرار گرفت و در همان سال مجموعه دیگری از اشعارش را با عنوان شرق اندوه انتشار داد. همچنین
سپهری اقدام به برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی در تالار فرهنگ تهران در خرداد و دی ۱۳۴۱ نمود. از معروف‌ترین آثار او صدای پای آب را باید نام برد، همچنین مجموعه‌های حجم سبز، هشت کتاب و در کنار چمن
سهراب در آغاز کار شاعری تحت تأثیر شعرهای نیما بود و این تأثیر در مرگ رنگ به خوبی مشهود است و در آثار بعدی او کم کم شکل می‌گیرد و شعرش با دیگر شاعران هم دوره‌ی خویش متمایز می‌گردد.
سپهری در اواخر عمر به بیماری سرطان خون مبتلا شد و در دی ماه ۱۳۵۸ برای درمان این بیماری به انگلستان رفت و دو ماہ بعد به ایران بازگشت. سهراب سپهری سرانجام در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ ه. ش در بیمارستان پارس تهران بدرود زندگی گفت و در امامزاده سلطان علی محمدباقر واقع در مشهد اردهال در صحن معروف به سردار مدفون گردید. سپهری اندکی بیش از پنجاه سال با ما زندگی کرد، هنرمندی صادق که با حساسیتی بینظیر تغییر و تحولات زمانه را لمس کرد و بر آنها شهادت داد.
