علت‌های کاهش شنوایی و شیوه تشخیص و درمان آن
برای تشخیص سالمندی یک فرد بهتر است به شنوایی او توجه کنید تا سفیدی موهایش. چون در ۶۰ سالگی، تقریبا هر کسی دچار کمی کم شنوایی می‌شود و در هفتاد سالگی این کم شنوایی بیشتر می‌شود.
اما لااقل یک عامل دیگر هم در کاهش پیش از موقع شنوایی مؤثر است؛ و آن قرار گرفتن مداوم در معرض صداهای بلند است.
آسیب‌های شنوایی هم ناشی از شدت صدا و هم طول مدت آن است. ولی چون اثر آسیب صوتی فزاینده است، به از دست رفتن شنوایی ناشی از بالا رفتن سن اضافه می‌شود.
در واقع، تماس مداوم با اصوات پرسروصدا، مثل موتورها، شلیک گلوله، یا موزیک‌های تند حساسیت انتهاهای عصبی پرده گوش را از بین می‌برد.
پارگی پرده گوش هم ممکن است به ناشنوایی موقتی منجر شود. عوامل مختلفی می‌توانند پرده گوش را پاره کنند، از جمله عفونت شدید گوش و ورزش‌هایی که فشار درون گوش را تغییر می‌دهند مثل شیرجه با کپسول اکسیژن، چتربازی، و برداشتن وزنه‌های سنگین برخی بیماری‌ها نیز باعث ناشنوایی می‌شوند. التهاب شبه روماتیسمی مفاصل، سیفلیس، بیماری منیر، و تصلب گوش. بیماری منیر ناخوشی نسبتا نادری است که گوش داخلی را گرفتار کرده و باعث سرگیجه و وزوز گوش می‌شود.
تصلب گوش هم که بیشتر در جوانان و در زنان دو برابر بیشتر از مردان دیده می‌شود، باعث جمع شدن کلسیم در گوش داخلی می‌گردد. مبتلایان احساس می‌کنند که گوششان گرفته است یا صداها را از درون یک بشکه می‌شنوند.
برخی آنتی بیوتیک‌های خاص به نام آمینوگلیکوزیدها ممکن است در بعضی افراد باعث کاهش قدرت شنوایی شود.
تمام ناشنوایی‌ها غیرقابل برگشت نیستند. و در برخی موارد، درمان بسیار ساده است. گاهی ناشنوایی ناگهانی در کودکان به علت وارد کردن چیزی در گوش است. این چیز ممکن است کمی آدامس یا کاغذ باشد.
از علل دیگر کاهش شنوایی گوش درد شناگران، جمع شدن چرک گوش، و التهاب گوش میانی است. التهاب گوش میانی در کودکان شایع و ناشی از جمع شدن مایع در پشت پرده گوش است.
درمان کاهش شنوایی
چون عوامل و علل مختلفی می‌توانند باعث کاهش شنوایی شوند، برای تشخیص و درمان مناسب بهتر است نزد پزشک بروید. مثلا ممکن است یک دوره درمان آنتی بیوتیکی عفونت عامل ناشنوایی را پاک کند.
آزمایش کنید. اگر حتی ذره‌ای احتمال کم شنوایی کودکتان می‌دهید، حتما او را به پزشک نشان دهید. تشخیص و درمان هرچه زودتر آن در کودکان از ناتوانی‌های بعدی او در یادگیری جلوگیری می‌کند. کودک ممکن است در مدرسه خوب درس را نفهمد، یا بچه‌ای که قبلا زرنگ بوده است حالا نمراتش کم شده است. این حتما علت رفتاری ندارد، و شاید فقط آنچه را که معلم می‌گوید نمی‌شنود. تصحیح این نقص شنوایی حتی بر تحصیلات سال‌های بعد او نیز تأثیر می‌گذارد.
سمعک بزنید. وقتی گفتگوی معمولی شنیده نمی‌شود، ممکن است وقت استفاده از سمعک رسیده باشد. تمام سمعک‌ها از بسیار ارزان تا بسیار گران صداها را به خوبی تقویت می‌کنند. اما بعضی از آنها دقیق ترند و در بعضی موارد هم صداهای اضافی را از بین می‌برند. بهتر است اول به پزشک مراجعه کنید و مطمئن شوید که دچار بیماری زمینه‌ای خاصی نشده‌اید و بعد سراغ سمعک بروید.
از گوشی استفاده کنید. اگر در شنیدن صدای رادیو یا تلویزیون مشکل دارید، از گوشی استفاده کنید. جراحی کنید. اگر دچار تصلب گوش شده‌اید، عمل جراحی آن را برطرف می‌کند. جراح استخوان کوچک آسیب دیده در گوش درونی را برداشته و با وسیله‌ای ساخته شده از فولاد ضدزنگ یا پلاستیک آن را جایگزین می‌کند.
از گوشتان مراقبت کنید. گذاشتن گوشی‌های مخصوص در هنگام کار در محیط‌های پرسروصدا ممکن است ناراحت‌کننده باشد، اما از کر شدن بهتر است. استفاده از این گوشی‌ها در هنگام کار با اره‌های زنجیری یا ماشین‌های برف روب هم مناسب است، چون صدای این وسایل هم به گوش آسیب می‌رسانند.
اما دوری از برخی چیزها، مثل کنسرت‌های پرسروصدا، بهتر است. میانگین صدای یک کنسرت موسیقی تند ۱۴۰ دسی بل است، یعنی معادل یک موتور جت. کسانی که زیاد به این صداها گوش می‌کنند، بعدا پشیمان می‌شوند.
گوش را پاک کنید. با احتیاط تمام چرک اضافی گوش را پاک کنید. اما مواظب پاره شدن پرده گوش باشید.
