تاندینیت آشیل چیست و چرا ایجاد می‌شود؟ روش‌های درمان آن کدام‌ها هستند؟

بررسی اجمالی

تاندینیت آشیل یک آسیب دیدگی بیش از حد در تاندون آشیل است، نواری از بافت که عضلات ساق پا را در پشت ساق پا به استخوان پاشنه شما متصل می‌کند.

تاندینیت آشیل معمولاً در دونده‌هایی اتفاق می‌افتد که ناگهان شدت یا مدت دویدن خود را افزایش داده‌اند. همچنین در افراد می‌انسال که فقط در آخر هفته‌ها ورزش می‌کنند، مانند تنیس یا بسکتبال، معمول است.

بیشتر موارد تاندینیت آشیل را می‌توان با مراقبت نسبتاً ساده و در منزل تحت نظارت پزشک معالجه کرد. استراتژی‌های مراقبت از خود معمولاً برای جلوگیری از تکرار قسمت‌ها لازم است. موارد جدی‌تر التهاب درد آشیل می‌تواند منجر به پارگی تاندون (پارگی) شود که ممکن است نیاز به ترمیم جراحی داشته باشد.

علائم

درد همراه با التهاب مفصل آشیل به طور معمول پس از دویدن یا سایر فعالیت‌های ورزشی به صورت یک درد خفیف در پشت ساق پا یا بالای پاشنه پا شروع می‌شود. قسمت‌هایی از درد شدیدتر ممکن است پس از دویدن طولانی مدت، بالا رفتن از پله یا سرعت دویدن رخ دهد.

همچنین ممکن است حساسیت یا سفتی به خصوص صبح داشته باشید که معمولاً با فعالیت خفیف بهبود می‌یابد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

اگر درد مداوم در اطراف تاندون آشیل احساس می‌کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر درد یا ناتوانی شدید است سریعاً به دنبال مراقبت پزشکی باشید. ممکن است تاندون آشیل پاره (پاره شده) داشته باشید.

علل

تاندینیت آشیل به دلیل فشار مکرر یا شدید روی تاندون آشیل، نواری از بافت که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می‌کند، ایجاد می‌شود. این تاندون هنگام راه رفتن، دویدن، پریدن یا فشار روی انگشتان پا استفاده می‌شود.

ساختار تاندون آشیل با افزایش سن ضعیف می‌شود، که می‌تواند آن را در معرض آسیب دیدگی قرار دهد – به ویژه در افرادی که ممکن است فقط آخر هفته‌ها در ورزش شرکت کنند یا به طور ناگهانی شدت برنامه‌های خود را افزایش دهند.

عوامل خطر

تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به تاندینیت آشیل را افزایش دهد، از جمله:

• جنسیت تاندینیت آشیل بیشتر در مردان رخ می‌دهد.
• سن. تاندینیت آشیل با افزایش سن بیشتر دیده می‌شود.
• مشکلات جسمی یک قوس صاف و صاف در پای شما می‌تواند فشار بیشتری به تاندون آشیل وارد کند. چاقی و عضلات ساق پا نیز می‌توانند فشار تاندون را افزایش دهند.
• گزینه‌های آموزش. دویدن با کفش‌های فرسوده می‌تواند خطر ابتلا به تاندینیت آشیل را افزایش دهد. درد تاندون در هوای سرد بیشتر از هوای گرم اتفاق می‌افتد و دویدن در زمین‌های تپه‌ای نیز می‌تواند شما را مستعد آسیب آشیل کند.
• شرایط پزشکی افرادی که مبتلا به پسوریازیس یا فشار خون بالا هستند بیشتر در معرض ابتلا به تاندینیت آشیل هستند.
• دارو‌ها انواع خاصی از آنتی بیوتیک‌ها، به نام فلوئوروکینولون‌ها، با میزان بالاتری از تاندینیت آشیل همراه هستند.

عوارض

تاندینیت آشیل می‌تواند تاندون را ضعیف کند، در نتیجه باعث آسیب‌پذیری بیشتر در برابر پارگی (پارگی) می‌شود – یک آسیب دردناک که معمولاً نیاز به ترمیم جراحی دارد.

جلوگیری

اگرچه جلوگیری از تاندینیت آشیل ممکن نیست، اما می‌توانید اقداماتی را برای کاهش خطر انجام دهید:

• سطح فعالیت خود را به تدریج افزایش دهید. اگر به تازگی یک رژیم ورزشی را شروع کرده‌اید، به آرامی شروع کنید و به تدریج مدت و شدت آموزش را افزایش دهید.
• سخت نگیر. از فعالیت‌هایی که باعث فشار شدید بر روی تاندون‌های شما می‌شوند مانند دویدن در تپه‌ها خودداری کنید. اگر در یک فعالیت شدید شرکت می‌کنید، ابتدا با ورزش با سرعت کمتری گرم شوید. اگر در حین انجام یک تمرین خاص متوجه درد شدید، بایستید و استراحت کنید.
• کفش‌های خود را با دقت انتخاب کنید. کفشی که هنگام ورزش می‌پوشید باید بالشتک کافی برای پاشنه شما را ایجاد کند و باید دارای یک قوس محکم باشد تا به شما کمک کند تا کشش تاندون آشیل کاهش یابد. کفش‌های فرسوده خود را جایگزین کنید. اگر کفش‌های شما از وضعیت مطلوبی برخوردار است اما از پا‌های شما پشتیبانی نمی‌کند، در هر دو کفش از پایه‌های قوسی استفاده کنید.
• روزانه کشش داشته باشید. وقت خود را برای کشش عضلات ساق پا و تاندون آشیل صبح، قبل از ورزش و بعد از ورزش اختصاص دهید تا انعطاف‌پذیری شما حفظ شود. این امر به ویژه برای جلوگیری از عود تاندینیت آشیل بسیار مهم است.
• عضلات ساق پا را تقویت کنید. عضلات قوی گوساله، گوساله و تاندون آشیل را قادر می‌سازد تا استرس‌هایی را که با فعالیت و ورزش مواجه می‌شوند، بهتر کنترل کند.
• کراس قطار فعالیت‌های دارای تأثیر زیاد مانند دویدن و پریدن را با فعالیت‌های کم اثر مانند دوچرخه سواری و شنا جایگزین کنید.

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما به آرامی ناحیه آسیب دیده را فشار می‌دهد تا محل درد، حساسیت یا تورم را تعیین کند. وی همچنین انعطاف‌پذیری، ترازبندی، دامنه حرکت و رفلکس‌های پا و مچ پا را ارزیابی می‌کند.

آزمایشات تصویربرداری

پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را برای ارزیابی وضعیت شما تجویز کند:

• اشعه ایکس در حالی که اشعه ایکس نمی‌تواند بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها را تجسم کند، اما ممکن است به موارد دیگری که می‌توانند علائم مشابه ایجاد کنند، کمک کند.
• سونوگرافی. این دستگاه از موج‌های صوتی برای تجسم بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها استفاده می‌کند. سونوگرافی همچنین می‌تواند تصاویری از تاندون آشیل در حال حرکت را در زمان واقعی تولید کند، و سونوگرافی رنگ داپلر می‌تواند جریان خون در اطراف تاندون را ارزیابی کند.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). با استفاده از امواج رادیویی و آهنربای بسیار قوی، دستگاه‌های MRI می‌توانند تصاویر بسیار مفصلی از تاندون آشیل تولید کنند.

درمان

التهاب التهاب ران معمولاً به خوبی به اقدامات مراقبت از خود پاسخ می‌دهد. اما اگر علائم و نشانه‌های شما شدید یا مداوم باشد، پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی دیگری را پیشنهاد کند.

دارو‌ها

اگر دارو‌های مسکن بدون نسخه – مانند ایبوپروفن (Advil) یا ناپروکسن کافی نیستند، ممکن است پزشک دارو‌های قوی‌تری برای کاهش التهاب و تسکین درد تجویز کند.

فیزیوتراپی

یک فیزیوتراپیست ممکن است برخی از گزینه‌های درمانی زیر را پیشنهاد کند:

• تمرینات درمانگران غالباً برای تقویت و تقویت تاندون آشیل و ساختار‌های پشتیبانی‌کننده آن، تمرینات کششی و تقویتی خاصی را تجویز می‌کنند.

مشخص شده است که نوع خاصی از تقویت به نام تقویت “غیر عادی” که شامل کاهش اندکی وزن پس از بالا بردن آن است، به ویژه برای مشکلات مداوم آشیل مفید است.

• دستگاه‌های ارتز. یک در کفش یا گوه‌ای که پاشنه شما را کمی بالا ببرد، می‌تواند از فشار وارد شده بر روی تاندون خلاص شود و یک بالشتک ایجاد کند که از میزان وارد آمدن به تاندون آشیل شما بکاهد.

عمل جراحی

اگر چندین ماه درمان محافظه کارانه موثر واقع نشود یا تاندون پاره شده باشد، پزشک ممکن است جراحی را برای ترمیم تاندون آشیل پیشنهاد کند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

استراتژی‌های خودمراقبتی شامل مراحل زیر است که اغلب با اختصار RICE شناخته می‌شوند:

• Rest ممکن است لازم باشد چندین روز از انجام ورزش خودداری کنید یا به فعالیتی بپردازید که تاندون آشیل را خسته نکند، مانند شنا. در موارد شدید، ممکن است نیاز به پوشیدن چکمه پیاده روی و استفاده از عصا داشته باشید.
• یخ. برای کاهش درد یا تورم، پس از ورزش یا احساس درد، حدود 15 دقیقه کیسه یخ را روی تاندون قرار دهید.
• فشرده‌سازی. بسته‌بندی یا باند الاستیک فشاری می‌تواند به کاهش تورم و کاهش حرکت تاندون کمک کند.
• ارتفاع. پای آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید تا تورم کاهش یابد. شب با پای آسیب دیده خود بخوابید.

آماده شدن برای ویزیت

شما در ابتدا علائم خود را به اطلاع پزشک خانواده می‌رسانید. وی ممکن است شما را به پزشکی متخصص پزشکی ورزشی یا دارو‌های جسمی و توانبخشی (پزشک متخصص اطفال) ارجاع دهد. اگر تاندون آشیل شما پاره شده است، ممکن است لازم باشد به یک جراح ارتوپدی مراجعه کنید.

قبل ازویزیت، ممکن است بخواهید لیستی از پرسش و پاسخ‌های زیر را بنویسید:

• آیا درد ناگهانی شروع شد یا به تدریج؟
• آیا علائم در ساعات مشخصی از روز یا بعد از برخی فعالیت‌ها بدتر است؟
• هنگام ورزش چه نوع کفشی را می‌پوشید؟
• چه دارو‌ها و مکمل‌هایی را به طور منظم مصرف می‌کنید؟