تاندونیت آشیل چیست و چه علائمی دارد؟

تاندونیت آشیل یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد تاندون آشیل یعنی نوار بافتی است که ماهیچه‌های ساق پا در پشت ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می‌کند.

تاندونیت آشیل بیشتر در دونده‌هایی رخ می‌دهد که ناگهان شدت یا مدت دویدن خود را افزایش داده‌اند. این مشکل همچنین در افراد میانسالی دیده می‌شود که فقط در تعطیلات آخر هفته ورزش‌هایی مانند تنیس یا بسکتبال، انجام می‌دهند.

اکثر موارد التهاب تاندون آشیل را می‌توان با مراقبت نسبتاً ساده و در منزل تحت نظر پزشک معالجه کرد. استراتژی‌های مراقبت از خود معمولاً برای جلوگیری از تکرار دوره‌ها ضروری است. موارد جدی‌تر تاندونیت آشیل می‌تواند منجر به پارگی تاندون (پارگی) شود که ممکن است نیاز به ترمیم جراحی داشته باشد.

علائم

درد ناشی از تاندونیت آشیل معمولاً به صورت یک درد خفیف در پشت ساق پا یا بالای پاشنه پس از دویدن یا سایر فعالیت‌های ورزشی شروع می‌شود. دوره‌های شدیدتر درد ممکن است پس از دویدن طولانی مدت، بالا رفتن از پله یا دویدن سریع رخ دهد.

شما همچنین ممکن است حساسیت یا سفتی را احساس کنید، به ویژه در صبح، که معمولاً با فعالیت خفیف بهبود می‌یابد.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت احساس درد مداوم در اطراف تاندون آشیل، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر درد یا ناتوانی شدید است فوراً به پزشک مراجعه کنید. ممکن است دچار پارگی (پارگی) تاندون آشیل شوید.

علل

تاندونیت آشیل ناشی از فشار مکرر یا شدید بر تاندون آشیل است، نوار بافتی که ماهیچه‌های ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می‌کند. این تاندون هنگام راه رفتن، دویدن، پرش یا فشار دادن انگشتان پا به بالا استفاده می‌شود.

ساختار تاندون آشیل با افزایش سن ضعیف می‌شود، که می‌تواند آن را مستعد آسیب دیدگی کند – به ویژه در افرادی که ممکن است فقط آخر هفته در ورزش شرکت کنند یا ناگهان شدت برنامه‌های دویدن خود را افزایش داده‌اند.

عوامل خطر

عوامل متعددی ممکن است خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را افزایش دهند، از جمله:

• جنس شما : تاندونیت آشیل بیشتر در مردان رخ می‌دهد.
• سن. تاندونیت آشیل با افزایش سن شایع‌تر است.
• مشکلات جسمی. یک قوس صاف به طور طبیعی در پای شما می‌تواند فشار بیشتری بر تاندون آشیل وارد کند. چاقی و سفت شدن ماهیچه‌های ساق پا نیز می‌تواند فشار تاندون را افزایش دهد.
• انتخاب‌های آموزشی دویدن با کفش‌های فرسوده می‌تواند خطر ابتلا به التهاب تاندون آشیل را افزایش دهد. درد تاندون در هوای سرد بیشتر از آب و هوای گرم رخ می‌دهد و دویدن در زمین‌های تپه‌ای نیز می‌تواند شما را مستعد آسیب آشیل کند.
• شرایط پزشکی. افرادی که مبتلا به پسوریازیس یا فشار خون بالا هستند بیشتر در معرض ابتلا به تاندونیت آشیل هستند.
• دارو‌ها انواع خاصی از آنتی بیوتیک‌ها که فلوروکینولون نامیده می‌شوند با میزان بیشتری از تاندونیت آشیل همراه هستند.

عوارض

تاندونیت آشیل می‌تواند تاندون را ضعیف کرده و آن را در برابر پارگی (پارگی) آسیب پذیرتر کند – یک آسیب دردناک که معمولاً نیاز به ترمیم جراحی دارد.

پیشگیری

در حالی که ممکن است جلوگیری از تاندونیت آشیل ممکن نباشد، می‌توانید اقداماتی را برای کاهش خطر انجام دهید:

• سطح فعالیت خود را به تدریج افزایش دهید. ورزش را به تدریج شروع کنید، هر جلسه ورزشی را به آرامی شروع کنید و به تدریج مدت و شدت تمرین را افزایش دهید.
• سخت نگیرید. از فعالیت‌هایی که فشار زیادی بر تاندون‌های شما وارد می‌کند، مانند دویدن روی تپه خودداری کنید. اگر در یک فعالیت سنگین شرکت می‌کنید، ابتدا با ورزش با سرعت کمتری خود را گرم کنید. اگر در حین تمرین خاصی احساس درد کردید، توقف کرده و استراحت کنید.
• کفش‌های خود را با دقت انتخاب کنید. کفش‌هایی که هنگام ورزش می‌پوشید باید برای پاشنه پا محافظ کافی داشته باشند و دارای یک قوس محکم برای کاهش تنش در تاندون آشیل باشند. کفش‌های فرسوده خود را تعویض کنید. اگر کفش‌های شما در وضعیت خوبی هستند اما از پا‌های شما پشتیبانی نمی‌کنند، تکیه گاه‌های قوسی را در هر دو کفش امتحان کنید.
• روزانه حرکات کشش انجام بدهید. برای حفظ انعطاف‌پذیری، صبح، قبل از ورزش و بعد از ورزش وقت بگذارید تا ماهیچه‌های ساق پا و تاندون آشیل را کشش دهید. این امر به ویژه برای جلوگیری از عود تاندونیت آشیل بسیار مهم است.
• ماهیچه‌های ساق پا را تقویت کنید. ماهیچه‌های قوی ساق پا و تاندون آشیل را قادر می‌سازد تا استرس‌هایی را که هنگام فعالیت و ورزش با آن مواجه می‌شوند بهتر کنترل کنند.
• تغییر ورزش: فعالیت‌های با فشارزیاد، مانند دویدن و پریدن را به فعالیت‌هایی مانند دوچرخه سواری و شنا تغییر بدهید.

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما به آرامی منطقه آسیب دیده را فشار می‌دهد تا محل درد، حساسیت یا تورم را تعیین کند. او همچنین انعطاف‌پذیری، هم ترازی، دامنه حرکت و رفلکس‌های پا و مچ پا را ارزیابی می‌کند.

آزمایشات تصویربرداری

پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را برای ارزیابی وضعیت شما تجویز کند:

• اشعه ایکس در حالی که اشعه ایکس نمی‌تواند بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها را تجسم کند، ممکن است به رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند علائم مشابهی را ایجاد کنند کمک کند.
• سونوگرافی. این دستگاه از امواج صوتی برای تجسم بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها استفاده می‌کند. سونوگرافی همچنین می‌تواند تصاویری در زمان واقعی از تاندون آشیل در حال حرکت تولید کند و سونوگرافی رنگی داپلر می‌تواند جریان خون در اطراف تاندون را ارزیابی کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). دستگاه‌های‌ام آر آی با استفاده از امواج رادیویی و آهنربای بسیار قوی می‌توانند تصاویر بسیار مفصلی از تاندون آشیل تهیه کنند.

درمان

تاندونیت معمولاً به اقدامات مراقبت از خود به خوبی پاسخ می‌دهد. اما اگر علائم و نشانه‌های شما شدید یا مداوم هستند، پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی دیگری را پیشنهاد دهد.

دارو‌ها

اگر دارو‌های ضد درد بدون نسخه-مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن  کافی نباشند، پزشک ممکن است دارو‌های قوی‌تری برای کاهش التهاب و تسکین درد تجویز کند.

فیزیوتراپی

یک فیزیوتراپ ممکن است برخی از گزینه‌های درمانی زیر را پیشنهاد کند:

• تمرینات درمانگران اغلب تمرینات کششی و تقویتی خاصی را برای بهبود و تقویت تاندون آشیل و ساختار‌های حمایتی آن تجویز می‌کنند.

مشخص شده است که نوع خاصی از تقویت‌کننده به نام تقویت “غیر عادی”، شامل کاهش سریع وزن بعد از افزایش وزن است، به ویژه برای مشکلات مداوم آشیل مفید است.

• دستگاه‌های ارتز یک درج یا گوه کفش که کمی پاشنه شما را بالا می‌آورد می‌تواند فشار بر تاندون را کاهش داده و یک بالشتک ایجاد کند که میزان نیروی وارد شده به تاندون آشیل شما را کاهش می‌دهد.

عمل جراحی

اگر چندین ماه درمان‌های محافظه کارتر جواب نداد یا تاندون پاره شد، پزشک ممکن است جراحی را برای ترمیم تاندون آشیل شما پیشنهاد کند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

استراتژی‌های مراقبت از خود شامل مراحل زیر است که اغلب با نام اختصاری RICE شناخته می‌شود:

• rest. ممکن است لازم باشد چند روز از ورزش اجتناب کنید یا به فعالیتی بروید که تاندون آشیل را تحت فشار قرار نمی‌دهد، مانند شنا. در موارد شدید، ممکن است نیاز به پوشیدن چکمه و استفاده از عصا داشته باشید.
• یخ. برای کاهش درد یا تورم، یک کیسه یخ را به مدت 15 دقیقه بعد از ورزش یا زمانی که احساس درد می‌کنید روی تاندون قرار دهید.
• فشرده‌سازی. بسته‌بندی یا بانداژ فشاری می‌تواند به کاهش تورم و کاهش حرکت تاندون کمک کند.
• ارتفاع. پای آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید تا تورم کاهش یابد. شب‌ها در حالی که پای آسیب دیده شما بالا است بخوابید.