پارگی تاندون آشیل چطور تشخیص داده می‌شود و درمان آن به چه صورت است؟
بررسی اجمالی
پارگی تاندون آشیل آسیب دیدگی است که پشت ساق پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری عمدتا در افرادی که ورزش‌های تفریحی دارند انجام می‌شود، اما ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد.
تاندون آشیل یک طناب فیبری قوی است که عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می‌کند. اگر بیش از حد تاندون آشیل خود را کشیده کنید، می‌تواند به طور کامل یا فقط به طور جزئی پاره شود.
اگر تاندون آشیل شما پاره شود، ممکن است صدای یک پاپ را بشنوید و به دنبال آن یک درد فوری در پشت مچ پا و پایین ساق پا ایجاد کنید که احتمالاً بر توانایی شما در راه رفتن صحیح تأثیر دارد. جراحی اغلب برای ترمیم پارگی انجام می‌شود. با این حال، برای بسیاری از افراد، درمان غیر جراحی نیز به همان اندازه کار می‌کند.
علائم
اگرچه وجود علائم و نشانه‌هایی با پارگی تاندون آشیل امکان‌پذیر نیست، اما اکثر افراد:
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
- احساس لگد زدن در گوساله
- درد، احتمالاً شدید و تورم نزدیک پاشنه
- عدم توانایی خم شدن پا به سمت پایین یا “فشار دادن” پای آسیب دیده هنگام راه رفتن
- عدم توانایی ایستادن روی انگشتان پای آسیب دیده
- هنگامی که آسیب دیده است، صدای بیرون آمدن یا قطع شدن آن می‌آید
چه موقع به دکتر خود مراجعه کنید
اگر صدای جوش خوردن در پاشنه پا را شنیدید، بلافاصله به دنبال توصیه پزشکی باشید، به خصوص اگر بعد از آن نتوانید به درستی راه بروید.
علل
تاندون آشیل به شما کمک می‌کند تا هنگام راه رفتن پای خود را به سمت پایین نشان دهید، روی انگشتان پا بلند شده و پای خود را فشار دهید. عملاً هر بار که راه می‌روید و پا را حرکت می‌دهید به آن اعتماد می‌کنید.
پارگی معمولاً در بخشی از تاندون واقع در فاصله 2/2 اینچ (حدود 6 سانتی متر) از نقطه‌ای که به استخوان پاشنه متصل می‌شود، رخ می‌دهد. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است، که همچنین می‌تواند توانایی آن را بهبود بخشد.
پارگی اغلب به دلیل افزایش ناگهانی فشار در تاندون آشیل ایجاد می‌شود. نمونه‌های متداول عبارتند از:
- افزایش شدت مشارکت در ورزش، به ویژه در ورزش‌هایی که شامل پریدن است
- سقوط از بلندی
- قدم زدن در یک سوراخ
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش دهند عبارتند از:
- سن. حداکثر سن پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 سالگی است.
- ارتباط جنسی. پارگی تاندون آشیل در مردان پنج برابر بیشتر از زنان است.
- ورزش‌های تفریحی. آسیب‌های تاندون آشیل بیشتر در هنگام ورزش‌هایی که شامل دویدن، پریدن و شروع و توقف ناگهانی است – مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس – رخ می‌دهد.
- تزریق استروئید. پزشکان گاهی اوقات برای کاهش درد و التهاب، استروئید‌ها را به مفصل مچ پا تزریق می‌کنند. با این حال، این دارو می‌تواند تاندون‌های اطراف را ضعیف کند و با پارگی تاندون آشیل همراه است.
- آنتی بیوتیک‌های خاص آنتی بیوتیک‌های فلوئوروکینولون مانند سیپروفلوکساسین (سیپرو) یا لووفلوکساسین (لوواکین) خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می‌دهند.
- چاقی اضافه وزن فشار بیشتری روی تاندون وارد می‌کند.
جلوگیری
برای کاهش احتمال بروز مشکلات تاندون آشیل، این نکات را دنبال کنید:
- عضلات ساق پا را کشیده و تقویت کنید. گوساله خود را تا حدی احساس کنید که احساس کشیدگی محسوسی داشته باشید اما احساس درد نکنید. در زمان کشش گزاف نزنید. تمرینات تقویت گوساله همچنین می‌تواند به عضله و تاندون کمک کند تا نیروی بیشتری را جذب کرده و از آسیب دیدن جلوگیری کند.
- تمرینات خود را متفاوت کنید. ورزش‌های پرتحرک، مانند دویدن، با ورزش‌های کم اثر، مانند پیاده روی، دوچرخه سواری یا شنا را جایگزین کنید. از فعالیت‌هایی که فشار زیادی به تاندون‌های آشیل وارد می‌کنند مانند فعالیت‌های دویدن روی تپه و پرش خودداری کنید.
- سطوح در حال اجرا را با دقت انتخاب کنید. از دویدن روی سطوح سخت یا لغزنده خودداری کرده یا آن را محدود کنید. برای تمرینات در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش‌های ورزشی متناسب با بالشتک مناسب در پاشنه‌ها بپوشید.
- شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید. آسیب‌های تاندون آشیل معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می‌دهد. مسافت، مدت و دفعات آموزش خود را هفته‌ای بیش از 10 درصد افزایش ندهید.
تشخیص
در طول معاینه فیزیکی، پزشک از نظر حساسیت و تورم در ساق پا شما را بررسی می‌کند. در صورت پارگی کامل تاندون، پزشک ممکن است شکافی را احساس کند.
پزشک ممکن است از شما بخواهد روی صندلی زانو بزنید یا روی شکم دراز بکشید و پا‌هایتان را از انتهای میز امتحان آویزان کنید. سپس او ممکن است عضله ساق پا را فشار دهد تا ببیند پای شما به طور خودکار خم می‌شود یا خیر. اگر اینگونه نباشد، احتمالاً تاندون آشیل خود را پاره کرده‌اید.
اگر در مورد میزان آسیب دیدگی تاندون آشیل سوالی وجود داشته باشد – اعم از آسیب دیدگی کامل یا جزئی، پزشک ممکن است سونوگرافی یا MRI اسکن را تجویز کند. این روش‌های بدون درد، تصاویری از بافت‌های بدن شما ایجاد می‌کنند.
درمان
درمان پارگی تاندون آشیل اغلب به سن، سطح فعالیت و شدت آسیب شما بستگی دارد. به طور کلی، افراد جوان و فعال، به ویژه ورزشکاران، تمایل به انتخاب جراحی برای ترمیم تاندون آشیل کاملاً پاره شده دارند، در حالی که افراد مسن بیشتر تمایل به درمان غیر جراحی دارند.
با این حال، مطالعات اخیر، اثربخشی نسبتاً مساوی مدیریت جراحی و غیر جراحی را نشان داده است.
درمان غیر جراحی
این رویکرد معمولاً شامل موارد زیر است:
- استراحت دادن تاندون با استفاده از عصا
- استفاده از یخ در منطقه
- مصرف مسکن‌های بدون نسخه
- نگه داشتن مچ پا در طی هفته‌های اول، معمولاً با چکمه راه رفتن با گوه‌های پاشنه یا گچ، با پا خمیده
درمان غیر جراحی از خطرات مرتبط با جراحی مانند عفونت جلوگیری می‌کند.
با این حال، یک روش غیر جراحی ممکن است شانس پارگی مجدد شما را افزایش دهد و بهبودی ممکن است طولانی‌تر شود، اگرچه مطالعات اخیر نتایج مطلوبی را در افرادی که بدون جراحی تحت درمان زودرس با عدم تحمل وزن شروع می‌شوند، نشان می‌دهد.
عمل جراحی
این روش به طور کلی شامل ایجاد یک برش در پشت ساق پا و دوختن تاندون پاره شده به هم است. بسته به شرایط بافت پاره شده، ترمیم ممکن است با سایر تاندون‌ها تقویت شود.
عوارض می‌تواند شامل عفونت و آسیب عصبی باشد. روش‌های حداقل تهاجمی میزان عفونت را نسبت به روش‌های باز کاهش می‌دهد.
توانبخشی
پس از انجام هر دو روش درمانی، تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات پا و تاندون آشیل خواهید داشت. بیشتر افراد طی چهار تا شش ماه به سطح فعالیت قبلی خود برمی گردند. ادامه تمرینات قدرتی و پایداری پس از آن مهم است زیرا برخی از مشکلات ممکن است تا یک سال ادامه داشته باشد.
نوعی توانبخشی معروف به توانبخشی عملکردی نیز بر هماهنگی اعضای بدن و نحوه حرکت شما متمرکز است. هدف این است که شما را به عنوان یک ورزشکار یا در زندگی روزمره به بالاترین سطح عملکرد خود برگردانیم.
یک مطالعه مروری به این نتیجه رسید که اگر به توانبخشی عملکردی دسترسی داشته باشید، ممکن است به اندازه درمان جراحی به همان خوبی عمل کنید. مطالعه بیشتر مورد نیاز است.
توانبخشی پس از مدیریت جراحی یا غیر جراحی نیز به سمت حرکت زودتر و پیشرفت سریع‌تر است. همچنین مطالعات در این زمینه ادامه دارد.
