چگونه به اطلاعات ذخیره شده روی هارددیسک قدیمی دسترسی پیدا کنیم

اگر یک هارددیسک قدیمی از ابتدا به یک کامپیوتر ویندوزی وصل شده باشد؛ دسترسی به اطلاعات ذخیره شده روی آن آسان است ولی همیشه این‌طور نیست و ممکن است سال‌ها سراغ هارددیسک قدیمی خود نرفته باشید یا دیگر امکان اتصال آن به پی‌سی نباشد. در این مقاله، چندین ترفند برای بیرون کشیدن اطلاعات یک هارددیسک قدیمی را آموزش می‌دهیم.

چگونه به اطلاعات یک هارددیسک قدیمی دسترسی پیدا کنیم؟

مراحل زیر برای کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز ۱۱ و ۱۰ بیان شده ولی روی نسخه‌های قدیمی‌تر ویندوز نیز کار می‌کنند:

۱- تصمیم بگیرید چگونه می‌خواهید هارددیسک قدیمی را به کامپیوتر خود وصل کنید؟ این بستگی زیادی به استاندارد ارتباطی هارددیسک قدیمی شما دارد. اگر کابل مناسب هارددیسک قدیمی را ندارید؛ این می‌تواند مشکل‌ترین قسمت کار باشد.

IDE/ATA/PATA: هارددیسک‌های داخلی از اواخر دهه ۱۹۸۰ تا دهه ۱۹۹۰ از کابل‌های IDE و پس از آن از کابل‌های ATA و PATA استفاده کردند. برای اتصال یک هارددیسک قدیمی به یک کامپیوتر مدرن امروزی، نیاز به یک آداپتور و مبدل IDE به USB دارید. پیش از خرید این آداپتور، حتما نسخه دقیق IDE هارددیسک اینترنال خود را شناسایی کنید؛ چون چندین نسخه IDE در طول یک دهه و نیم توسط شرکت‌های مختلف سخت‌افزاری روانه بازار شده است.

SATA: از اوایل دهه ۲۰۰۰، هارددیسک‌های داخلی به استاندارد SATA مهاجرت کردند و تا به امروز، رایج‌ترین کانکتور برای درایوهای داخلی است. می‌توانید یک هارددیسک قدیمی SATA را در داخل کیس به یک پی‌سی وصل کنید و البته آداپتورهای مبدل SATA به USB نیز روانه بازار شدند.

eSATA: این استاندارد در برخی از هارددیسک‌های خارجی حدود دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ استفاده شد. اکثر کامپیوترهای مدرن امروزی دیگر از این درگاه پشتیبانی نمی‌کنند و باز شما باید در بازار یک آداپتور eSATA به USB تهیه کنید.

FireWire: این استاندارد از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۸ از سوی اپل مورد استفاده قرار می‌گرفت و برخی از هارددیسک‌های خارجی نیز از آن پشتیبانی کردند. برای کامپیوترهای امروزی باید یک آداپتور FireWire به USB خریداری کنید.

USB: رایج‌ترین استاندارد اتصال هارددیسک‌های خارجی یا اکسترنال به پی‌سی‌ها است و از اواخر دهه ۹۰ تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از هارددیسک‌های قدیمی از کانکتور USB Type-A استفاده کردند و برخی دیگر به ندرت شاهد بودیم که دارای کانکتور Micro-B SuperSpeed هستند (مانند تصویر زیر):

۲- هارددیسک قدیمی خود را به درگاه USB کامپیوتر وصل کنید. اگر نیاز به آداپتور پیدا کردید؛ باید یک سر آداپتور را به کانکتور هارددیسک و سر دیگر آن را به درگاه USB کامپیوتر بزنید. برخی از هارددیسک‌های قدیمی نیاز به اتصال برق جداگانه دارند.

۳- منتظر بمانید تا سیستم‌عامل ویندوز، هارددیسک شما را شناسایی کند. ممکن است چندین دقیقه طول بکشد تا درایو هارددیسک در ویندوز نمایش داده شود.

۴- اعلانی ظاهر می‌شود که از شما می‌پرسد می‌خواهید با هارددیسک چه کاری انجام دهید. برای مشاهده فایل‌ها و دسترسی به اطلاعات ذخیره شده روی هارددیسک گزینه Open folder را بزنید.

اکنون می‌توانید به اطلاعات خود دسترسی پیدا کنید و به مرور آن‌ها بپردازید یا ازشان یک نسخه پشتیبان بگیرید. از اینجا به بعد مشابه اتصال یک حافظه فلش یا هارددیسک خارجی امروزی به کامپیوتر و لپ‌تاپ است.

چگونه فایل‌ها را از هارددیسک قدیمی به کامپیوتر جدید منتقل کنیم؟

کار خاصی نیاز نیست انجام بدهید و همانند هارددیسک‌های مدرن امروزی، می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌ها را گرفته و روی یک درایو کامپیوتر خود کپی کنید یا اینکه روی یک هارددیسک جدید بریزید.

اگر می‌خواهید محتویات یک هارددیسک قدیمی را به طور کامل منتقل کنید؛ بهتر است از ترفند کلون کردن هارددیسک در ویندوز استفاده کنید. این ترفند باعث می‌شود محتویات هارد قدیمی شما در ویندوز جدید امن‌تر و بهتر نگهداری شوند.

توجه مهم: هرگز سعی نکنید یک هارددیسک قدیمی که دارای سیستم‌عامل بوده و به عنوان درایو بوت استفاده شده را روی ویندوز جدید کلون کنید یا اینکه از یک هارددیسک قدیمی به عنوان درایو بوت روی کامپیوتر جدید استفاده کنید؛ چون هارددیسک قدیمی شما دارای اطلاعات و پیکربندی سخت‌افزار قدیمی شما است و بوت شدن آن می‌تواند به کامپیوتر جدید شما صدمه بزند.

آیا دسترسی به هارددیسک قدیمی روی کامپیوتر جدید خطرناک نیست؟

در اکثر اوقات، اتصال هارددیسک قدیمی به یک کامپیوتر جدید، عملیاتی امن است و خطری ایجاد نمی‌کند.

ممکن است هارددیسک‌های خارجی قدیمی دارای ویروس و بدافزارهایی باشند ولی غالبا برای فایل‌ها و اطلاعات و سخت‌افزار همان زمان نوشته شدند و اکنون روی کامپیوتر جدید قدرت سرایت یا خرابکاری ندارند. این بدافزارها و ویروس‌های قدیمی قطعا توسط نرم‌افزار امنیتی ضد ویروس شما شناسایی و از بین می‌روند یا روی سیستم‌عامل جدید شما اصلا قابلیت اجرا شدن ندارند.

از نظر فنی، امکان ندارد بدافزارهای قدیمی به یک کامپیوتر جدید آسیب بزنند و خطر آن‌ها بسیار کمتر از وب‌گردی با کامپیوتر جدید در سایت‌های ناشناخته است.