فیلم قطار وحشت – خلاصه داستان، نقد و بررسی – Terror Train (1980)

سال تولید : ۱۹۸۰
کشور تولیدکننده : کانادا
محصول : هارولد گرین‌برگ
کارگردان : راجر اسپاتیس‌وود
فیلمنامه‌نویس : ت.ی. دریک
فیلمبردار : جان آلکوت.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان میلز کاکل
هنرپیشگان : بن جانسن، جِیمی لی کورتیس، هارت بوچنر، دیوید کاپرفیلد، درک مکینن، سندی کوری، تیموتی وبر، آنتونی شروود، هوارد باس‌گنگ و استیو مایکلز.
نوع فیلم : رنگی، ۹۷ دقیقه.

در جشن سال نوی دانشکده، «داک مانلی» (بوچنر) همراه تعدادی از دوستانش، از جمله «آلانا» (لی کورتیس) جسد زنی را از بیمارستان می‌ربایند تا به وسیله ان با «کنی همپسن» (مکینن) که با «آلانا» قرار ملاقات دارد، شوخی کنند. اما نتیجه شوخی و مواجهه «کنی» با جسد، باعث اختلال روانی او و ترک تحصیلش می‌شود. سه سال بعد، اندکی پیش از فارغ‌التحصیلی، «مانلی» و همکلاسی‌هایش، در قطار یک مهمانی بالماسکه برپا می‌کنند.

هنگامی حرکت قطار، دانشجوئی به نام «اد» (باس‌گنگ) به قتل «میچی» (کوری)، محبوبه «مانلی» و «مو» (وبر)، محبوب «آلانا» هستند. این قتل‌های پی‌درپی باعث می‌شود تا رئیس قطار (جانسن)، آن را متوقف کند و قضیه را برای دانشجویان بگوید. همچنین متذکر شود که تنها را بازگشت به وسیله قطار است. به‌زودی «مانلی» نیز به قتل می‌رسد. حالا «آلانا» که از کتاب سال دانشکده متوجه شده «کنی» شعبده‌بازی آماتور بوده، به شعبده‌بازی (کاپرفیلد) که در قطار آن را سرگرم می‌کرده شک می‌برد. اما پس از کشف جسد شعبده‌باز (کاپرفیلد) که در قطار آنان را سرگرم می‌کرده شک می‌برد.

اما پس از کشف جسد شعبده‌باز، او متوجه اشتباهش می‌شود. در اینجا «آلانا» و «کنی» که در هیئت دستیار زن شعبده‌باز بوده، رودرروی یکدیگر قرار می‌گیرند. و این رئیس قطار است که «کنی» را خلاص می‌کند.

دو سال پس از هالووین (جان کارپنتر، 1978)، قطار وحشت با نگاهی به دنیای جوانان و با طعنه و کنایه‌های اخلاقی آشکارش قصد دارد موفقیت آن فیلم را تکرار کند. اما از آن مراسم شبه آئینی و شیطان‌صفتانه آغاز فیلم که بگذریم، بافت معمائی و صحنه‌های ترسناک آن، برای تماشاگر آشنا به ژانر، کهنه و قابل پیش‌بینی است. استفاده از فضای بسته و متحرک قطار برای تشدید تقدیر گریزناپذیری که در انتظار مسافران گناهکار آن است، تنها نکته برجسته فیلم است. لی‌کورتیس در نقش دختری که باید به تنهائی از پس قاتل روان‌پریش برآید، البته موفقیت هالووین را تکرار نمی‌کند، اما همچنان متقاعد کننده است. کاپرفیلد، همان شعبده‌باز نامدار است.