فیلم تک تیرانداز آمریکایی – نقد، تحلیل و خلاصه داستان – American Sniper 2014
گریس کایل پس از عضویت در ارتش آمریکا عنصر تازهای در وجودش کشف میکند، عنصر جنایت که در ضمیر ناخودآگاه وی پرورش یافته و. به طور مثال باعث میشود در میدان تمرین تیراندازی به یک موجود زنده بسیار دقیقتر از آماجِ آموزشی شلیک کند.
از پس تمام روحیاتِ قهرمانانه و ناسیونالیستیِ رادیکال کریس گونهای از خودگذشتگی اجمالی پیداست، او نگران سلامتی خودش نیست زیرا ایدئولوژی آموزش داده شده در ارتش آمریکا نیز او را به سوی این باور میکشاند که سلامتی هموطنانش مهمتر از هر چیز دیگری است، او این منطق را سادهتر از دیگر همراهان و حتی برادرش که مدتی بعد به صورت اتفاقی با او مواجه میشود میپذیرد. علت این پذیرش را میتوان در این واقعیت دید که وی در مرز سی سالگی متوجه میشو که از آرمانهایی که در ذهن خود دارد دور افتاده و تغییر مسیر او از مسابقات نمایش سوارگاری به عضویت در ارتش اولین حرکت به سوی تفکرات آرمانگرایانه و قهرمانهایست که در کودکی و از برخورد با پدر نشأت گرفته است.
عبور از مرز شخصیت کریس به صورت نمادین در عراق، محل تور خدمتش شکل میگیرد، او در شرایطی سخت طبق الگوی قهرمان ملی عمل میکند و از کشتن یک کودک نیز ابایی ندارد، حال با اتمام مسیر رسیدن به یک نقاب شخصیتی و مبدل کردن یک شخص به یک افسانه، بهایی که پرداخته میشود مهم و قابل تأمل است. این هزینه گزاف شاید در جبههٔ نبرد اجازه بروز نداشته باشد (در حقیقت ماسکه شود) زیرا اشخاصی مانند کریس کایل مجاورت کثیفیها و عادت کردن به بوی متعفنِ آن، متوجه میزان وخامت بویی که استشمام میکنند نیستند.
در حقیقت بازگشت به محیط پاکیزه و مطبوع است که تفاوتها را نمایان میکند. از همین رو بازگشت به خانه و آرامش حضور همسر و فرزندان باعث بروز ناهنجاریهای روحی و نمود کاستیهای شخصیتی میگردد. آنچه کریس کایل در میدان نبرد جا میگذارد مهمترین جنبهٔ جذابیت کاراکتر وی را شکل میدهد و میتوان در تعبیری آن را آرامشی خارج از دنیای وحشی که در ارتباطی مستقیم با وجدان آدمیست و آن را به مثابه انسانیت قلمداد میکنند، در نظر گرفت. کریس کایل با شلیک به 225 نفر و رکورد 160 مرگ تأیید شده (مرگی که توسط همراه تک تیرنداز با بررسی هدف اعلام گردد) رکوردار بیشترین جنایت در ارتش آمریکاست و روند تبدیل او به قاتلی افسانهای، وی را به عنوان یکی از پیچیدهترین شخصیتهای سالهای اخیر سینما ممتاز میکند.
برادلی کوپر با ایفای این نقش، در اولین همکاریاش با «کلینت ایستوود»، از پختگیاش در عالم بازیگری خبر میدهد. او به درستی، به شخصیتی غینیت میبخشد که از طرفی یک قهرمان ملی است و از طرفی قاتلی خونسرد، از جهتی پدری دلسوز و دوستی نگران است و از طرفی برای عراقیها، شیطانی رمادی، این نقش آفرینی با تمام ظرافتی ک مستلزم تمرکزی بیش از حد معمول بر شخصیت بوده به خوبی نشان میدهد ک برای دیدن یک بازی خوب از برادلی کوپر احتیاج نیست هر بار منتظر همکاری وی با «دیوید اُ. راسل» باشیم.