سندرم QT طولانی چیست و چه خطری دارد؟ شیوه تشخیص آن

سندرم QT طولانی (LQTS) یا Long QT syndrome یک بیماری ریتم قلب است که به طور بالقوه می‌تواند باعث ضربان قلب سریع و آشفته شود. این ضربان‌های سریع قلب ممکن است باعث شود که شما ناگهان غش کنید. برخی از افراد مبتلا به این بیماری تشنج دارند. در برخی موارد شدید، LQTS می‌تواند باعث مرگ ناگهانی شود.

برخی از افراد با یک جهش ژنتیکی متولد می‌شوند که باعث سندرم QT طولانی (سندرم مادرزادی QT طولانی) می‌شود. سندرم QT طولانی ممکن است در اثر برخی دارو‌ها، عدم تعادل مواد معدنی یا شرایط پزشکی (سندرم QT طولانی اکتسابی) ایجاد شود.

سندرم QT طولانی قابل درمان است. برای جلوگیری از حملات خطرناک ضربان قلب، ممکن است لازم باشد از دارو‌های خاصی اجتناب کنید یا مصرف کنید. گاهی اوقات، درمان سندرم QT طولانی شامل جراحی یا یک دستگاه کاشتنی است.

علائم

بسیاری از افرادی که سندرم QT طولانی دارند هیچ علامت یا علامتی ندارند. ممکن است فقط به این دلیل از وضعیت خود آگاه باشید:

• نتایج یک الکتروکاردیوگرام (ECG) که به دلیل نامربوطی انجام شده است
• سابقه خانوادگی سندرم QT طولانی
• نتایج آزمایش ژنتیک

غش شایع‌ترین علامت سندرم QT طولانی است.

غش (سنکوپ) زمانی اتفاق می‌افتد که قلب به‌طور موقت به‌طور نامرتب می‌تپد. ممکن است هنگام هیجان، عصبانیت یا ترس یا در حین ورزش غش کنید. چیز‌هایی که شما را مبهوت می‌کنند – به عنوان مثال، تلفن یا ساعت زنگ دار – می‌توانند باعث از دست دادن هوشیاری شما شوند. غش کردن ناشی از سندرم QT طولانی می‌تواند بدون هشدار یا بدون هشدار رخ دهد. برخی از افراد ابتدا یک علامت هشدار مانند سبکی سر، تپش قلب، ضعف یا تاری دید دارند.

تشنج همچنین ممکن است در برخی از افراد مبتلا به LQTS رخ دهد.

به طور کلی، قلب به ریتم طبیعی خود باز می‌گردد. اگر این به خودی خود اتفاق نیفتد، یا اگر از دفیبریلاتور خارجی به موقع برای بازگرداندن ضربان قلب به حالت عادی استفاده نشود، مرگ ناگهانی رخ خواهد داد.

اکثر افراد مبتلا به علائم سندرم QT طولانی اولین دوره خود را در سن 40 سالگی تجربه می‌کنند. با این حال، علائم و نشانه‌های مادرزادی سندرم QT طولانی می‌تواند در نوزادان در هفته‌های اول تا ماه‌های پس از تولد، یا در دوران کودکی یا بعد از آن رخ دهد. برخی از افراد مبتلا به سندرم مادرزادی QT طولانی هرگز علائم یا علائمی ندارند.

علائم و نشانه‌های سندرم QT طولانی ممکن است در طول خواب رخ دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر در حین فعالیت بدنی یا هیجانات عاطفی یا پس از مصرف هر داروی جدید ناگهان غش کردید با پزشک خود تماس بگیرید. اگر یکی از بستگان درجه یک (والدین، خواهر و برادر یا فرزند) مبتلا به سندرم QT طولانی دارید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. سندرم QT طولانی می‌تواند در خانواده‌ها ایجاد شود.

علل

حفره‌ها و دریچه‌های قلب کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

سندرم QT طولانی یک اختلال ریتم قلب است که به دلیل ناهنجاری در سیستم شارژ الکتریکی قلب ایجاد می‌شود. ساختار قلب طبیعی است.

به طور معمول، قلب در طول هر ضربان قلب، خون را به بدن می‌فرستد. حفره‌های قلب منقبض و شل می‌شوند تا خون را پمپاژ کنند. این عمل هماهنگ توسط سیستم الکتریکی قلب شما کنترل می‌شود. سیگنال‌های الکتریکی (تکانه‌ها) از بالا به پایین قلب شما حرکت می‌کنند و باعث انقباض و ضربان آن می‌شوند. پس از هر ضربان قلب، سیستم خود را دوباره شارژ می‌کند تا برای ضربان قلب بعدی آماده شود.

در سندرم QT طولانی، شارژ مجدد سیستم الکتریکی قلب بین ضربان‌ها بیشتر از حد معمول طول می‌کشد. این تاخیر که اغلب در نوار قلب (ECG) دیده می‌شود، فاصله QT طولانی مدت نامیده می‌شود.

سندرم QT طولانی اغلب بسته به علت به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود.

• اگر با این عارضه متولد شده‌اید، به آن سندرم QT طولانی مادرزادی می‌گویند. برخی از اشکال سندرم QT طولانی ناشی از یک جهش ژنتیکی است که از طریق خانواده‌ها منتقل می‌شود (ارثی).
• اگر یک بیماری زمینه‌ای یا دارویی باعث ایجاد آن شود، به آن سندرم QT طولانی اکتسابی می‌گویند. این نوع از سندرم QT طولانی معمولاً زمانی که علت اصلی آن مشخص شود قابل برگشت است.

علل سندرم مادرزادی QT طولانی

تاکنون بیش از 17 ژن با سندرم QT طولانی مرتبط بوده است و محققان صد‌ها جهش را در این ژن‌ها شناسایی کرده‌اند.

پزشکان دو شکل از سندرم QT طولانی مادرزادی را توصیف کرده‌اند:

• سندرم رومانو وارد (شکل اتوزومال غالب). این شکل رایج‌تر در افرادی رخ می‌دهد که تنها یک نوع ژن را از یکی از والدین به ارث می‌برند.
• سندرم جرول و لانگ-نیلسن (شکل اتوزومال مغلوب). این شکل نادر معمولا زودتر رخ می‌دهد و شدیدتر است. در این سندرم، کودکان انواع ژن معیوب را از هر دو والدین دریافت می‌کنند. کودکان با سندرم QT طولانی و ناشنوایی متولد می‌شوند.

علل سندرم QT طولانی اکتسابی

بیش از 100 دارو – که بسیاری از آن‌ها رایج هستند – می‌توانند فاصله QT را در افراد سالم افزایش دهند و باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شوند.

دارو‌هایی که می‌توانند باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شوند عبارتند از:

• برخی از آنتی بیوتیک‌های رایج، مانند اریترومایسین (Eryc، Erythrocin، دیگران)، آزیترومایسین (Zithromax، Zmax) و غیره
• برخی از دارو‌های ضد قارچی که از طریق دهان مصرف می‌شوند برای درمان عفونت‌های قارچی استفاده می‌شوند
• دیورتیک‌هایی که باعث عدم تعادل الکترولیت می‌شوند (معمولاً پتاسیم کم)
• دارو‌های ضربان قلب (به ویژه دارو‌های ضد آریتمی که فاصله QT را طولانی‌تر می‌کنند)
• برخی دارو‌های ضد افسردگی و ضد روان پریشی
• برخی از دارو‌های ضد تهوع

اگر بیماری شما ناشی از یک دارو باشد، ممکن است به آن سندرم QT طولانی ناشی از دارو گفته شود. همیشه در مورد تمام دارو‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دارو‌هایی که بدون نسخه خریداری می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.

سایر علل سندرم QT طولانی اکتسابی عبارتند از:

• سطح پایین پتاسیم (هیپوکالمی)
• سطح پایین کلسیم (هیپوکلسمی)
• سطح پایین منیزیم (هیپومنیزیمی)
• ابتلا به کووید 19

عوامل خطر

موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به سندرم QT طولانی مادرزادی یا اکتسابی یا علائم آن را افزایش دهد:

• سابقه ایست قلبی
• داشتن یکی از بستگان درجه یک (والدین، خواهر و برادر) مبتلا به سندرم QT طولانی
• استفاده از دارو‌هایی که باعث طولانی شدن فواصل QT می‌شوند
• زن بودن و داروی قلب مصرف می‌کند
• استفراغ بیش از حد یا اسهال
• اختلالات خوردن مانند بی‌اشت‌هایی عصبی که باعث عدم تعادل الکترولیت می‌شود

به نظر نمی‌رسد که رابطه جنسی برای بیماران مبتلا به سندرم QT طولانی خطر بالایی داشته باشد. بارداری و زایمان با افزایش خطر علائم در زنان مبتلا به سندرم QT طولانی همراه نیست. با این حال، اگر شما این عارضه را دارید و باردار هستید، پزشک می‌خواهد شما را در طول و بعد از بارداری به دقت تحت نظر داشته باشد.

عوارض

درمان مناسب پزشکی و تغییر سبک زندگی می‌تواند به جلوگیری از عوارض مربوط به سندرم QT طولانی کمک کند.

عوارض سندرم QT طولانی عبارتند از:

• Torsades de pointes (“پیچاندن نقاط”). این یک شکل تهدید‌کننده زندگی از آریتمی بطنی است. دو حفره پایین (بطن) قلب شما سریع و بی‌نظم می‌تپد و باعث می‌شود امواج روی مانیتور ECG پیچ خورده به نظر برسند. قلب خون کمتری را پمپاژ می‌کند. فقدان خون در مغز باعث می‌شود که شما به طور ناگهانی و اغلب بدون هشدار غش کنید.

اگر این قسمت برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، غش می‌تواند با تشنج تمام بدن همراه باشد. اگر ریتم خطرناک خود به خود اصلاح نشود، یک آریتمی خطرناک به نام فیبریلاسیون بطنی به دنبال دارد.

• فیبریلاسیون بطنی. این عارضه باعث می‌شود بطن‌ها چنان تند بزنند که قلب شما میلرزد و پمپاژ خون را متوقف می‌کند. تا زمانی که قلب شما توسط دفیبریلاتور به یک ریتم طبیعی بازگردد، فیبریلاسیون بطنی می‌تواند منجر به آسیب مغزی و مرگ ناگهانی شود.
• مرگ ناگهانی. اکنون مشخص شده است که سندرم QT طولانی ممکن است برخی از موارد مرگ ناگهانی را در جوانانی که در غیر این صورت سالم به نظر می‌رسند توضیح دهد.
• غش بدون دلیل، غرق شدن، تشنج یا حوادث دیگر. سندرم QT طولانی ممکن است مسئول برخی از مرگ‌های غیر قابل توضیح در کودکان و بزرگسالان باشد.

جلوگیری

سندرم مادرزادی QT طولانی به دلیل یک جهش ژنتیکی ایجاد می‌شود. هیچ پیشگیری شناخته شده‌ای وجود ندارد. با این حال، با درمان مناسب، می‌توانید از ضربان قلب خطرناکی که می‌تواند منجر به عوارض طولانی مدت سندرم QT شود، جلوگیری کنید.

ممکن است بتوانید با معاینات منظم بهداشتی و ارتباط خوب با پزشک از شرایط سلامتی که منجر به برخی از انواع سندرم QT طولانی اکتسابی می‌شود جلوگیری کنید. اجتناب از مصرف دارو‌هایی که می‌توانند بر ریتم قلب شما تأثیر بگذارند و باعث طولانی شدن فاصله QT شوند بسیار مهم است.

تشخیص

برای تشخیص سندرم QT طولانی، پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم و سابقه پزشکی و خانوادگی شما یا فرزندتان سوالاتی می‌پرسد. پزشک از گوشی پزشکی برای گوش دادن به قلب شما استفاده می‌کند.

الکتروکاردیوگرام رایج‌ترین آزمایشی است که برای تشخیص سندرم QT طولانی استفاده می‌شود.

الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG)

الکتروکاردیوگرام یک آزمایش سریع و بدون درد است که سیگنال‌های الکتریکی را در قلب شما ثبت می‌کند. ممکن است هنگام استراحت یا هنگام ورزش روی تردمیل یا دوچرخه ثابت نوار قلب داشته باشید. اگر نمی‌توانید بدون خطر ورزش کنید، ممکن است دارویی مانند اپی نفرین (آدرنالین) به شما داده شود که قلب شما را به روشی شبیه به ورزش تحریک می‌کند.

در طول نوار قلب، تکه‌های چسبنده (الکترود‌ها) روی قفسه سینه شما قرار می‌گیرند تا سیگنال‌های الکتریکی قلب را ضبط کنند که باعث می‌شود قلب شما تپش کند. سیگنال‌ها به صورت امواج روی مانیتور یا چاپگر کامپیوتر متصل نشان داده می‌شوند.

ECG می‌توانید بگویید اگر شما با داشتن یک فاصله زمانی طولانی مدت QT. این آزمایش سیگنال‌های الکتریکی قلب را با استفاده از حروف P، Q، R، S و T به عنوان پنج موج نشان می‌دهد. امواج با برچسب Q تا T فعالیت الکتریکی در حفره‌های پایینی قلب (بطن‌ها) را نشان می‌دهد.

فاصله بین شروع موج Q و انتهای موج T، فاصله QT است. این مدت زمانی است که طول می‌کشد تا قلب شما منقبض شود و قبل از تپش دوباره با خون پر شود.

آنچه برای شما طبیعی است به سن، جنس و ضربان قلب شما بستگی دارد. پزشک شما این اطلاعات را در نظر خواهد گرفت. اگر فاصله زمانی طولانی‌تر از حد معمول باشد، به آن فاصله QT طولانی‌تر می‌گویند.

مانیتورینگ ECG از راه دور

اگر علائم QT طولانی مدت شما ظاهر می‌شود و می‌رود، ممکن است در طول ضبط استاندارد ECG ثبت نشود. در این مورد ممکن است پزشک شما نظارت از راه دور یا مداوم ECG را توصیه کند. چندین نوع مختلف وجود دارد.

• مانیتور هولتر هولتر مانیتور یک دستگاه پوشیدنی کوچک است که ECG مداوم را معمولا بین 24 تا 48 ساعت ثبت می‌کند.
• مانیتور رویداد. این دستگاه قابل حمل شبیه به مانیتور هولتر است، اما تنها در زمان‌های خاصی به مدت چند دقیقه در یک زمان ضبط می‌کند. شما می‌توانید آن را بیشتر از مانیتور هولتر بپوشید، معمولاً 30 روز. معمولاً وقتی علائم را احساس می‌کنید دکمه‌ای را فشار می‌دهید. وقتی ریتم غیرعادی تشخیص داده شود، برخی از دستگاه‌ها به طور خودکار ضبط می‌کنند.

آزمایش ژنتیک

یک آزمایش ژنتیکی برای سندرم QT طولانی در دسترس است و توسط بسیاری از پزشکان برای تأیید تشخیص توصیه می‌شود. با بیمه‌گر خود چک کنید تا ببینید که آیا تحت پوشش است یا خیر.

درک این نکته مهم است که آزمایش‌های ژنتیکی برای سندرم QT طولانی نمی‌تواند تمام موارد ارثی سندرم QT طولانی را تشخیص دهد. توصیه می‌شود که خانواده‌ها قبل و بعد از آزمایش با یک مشاور ژنتیک صحبت کنند.

اگر آزمایش ژنتیکی برای سندرم QT طولانی مثبت داشته باشید، پزشک ممکن است توصیه کند که سایر اعضای خانواده نیز آزمایش شوند تا مشخص شود که آیا همان ژن را به ارث برده‌اند یا خیر.

درمان

درمان سندرم QT طولانی شامل تغییرات سبک زندگی، دارو‌ها و احتمالاً جراحی یا سایر روش‌ها است.

هدف از درمان جلوگیری از ضربان قلب نامنظم و مرگ ناگهانی است. پزشک بر اساس علائم و نوع سندرم QT طولانی شما، مناسب‌ترین گزینه‌های درمانی را با شما در میان می‌گذارد. پزشک شما ممکن است درمان را پیشنهاد کند حتی اگر اغلب علائم یا علائمی نداشته باشید.

اگر به سندرم QT طولانی ناشی از دارو مبتلا هستید، قطع مصرف دارویی که باعث علائم شما می‌شود ممکن است تمام چیزی باشد که برای درمان این بیماری لازم است. پزشک می‌تواند به شما بگوید که چگونه با خیال راحت این کار را انجام دهید.

برای سایر موارد سندرم QT طولانی اکتسابی، درمان بیماری زمینه‌ای ضروری است. درمان متفاوت است، اما ممکن است شامل منیزیم یا مایعات دیگری باشد که توسط IV برای اصلاح عدم تعادل الکترولیت داده می‌شود.

دارو‌ها

دارو‌ها سندرم QT طولانی را درمان نمی‌کنند، اما می‌توانند در برابر تغییرات احتمالی ریتم قلب که تهدید‌کننده زندگی هستند، محافظت کنند.

دارو‌های مورد استفاده برای درمان سندرم QT طولانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مسدود‌کننده‌های بتا. این دارو‌های قلبی درمان استاندارد برای اکثر بیماران مبتلا به سندرم QT طولانی است. آن‌ها ضربان قلب را کاهش می‌دهند و احتمال وقوع دوره‌های QT طولانی را کمتر می‌کنند. مسدود‌کننده‌های بتا که برای درمان سندرم QT طولانی استفاده می‌شوند شامل نادولول (Corgard) و پروپرانولول (Inderal LA، InnoPran XL) هستند.
• مکزیلتین. مصرف این داروی ضربان قلب در ترکیب با یک مسدودکننده بتا ممکن است به کوتاه شدن فاصله QT و کاهش خطر غش، تشنج یا مرگ ناگهانی کمک کند.

همیشه دارو‌های تجویز شده توسط پزشک را طبق دستور مصرف کنید.

جراحی یا سایر روش‌ها

بسته به علائم شما، پزشک ممکن است سایر درمان‌های طولانی مدت سندرم QT را برای شما در نظر بگیرد، از جمله:

• جراحی قطع عصب سمپاتیک قلب چپ (LCSD). در این روش، جراحان اعصاب خاصی را در امتداد سمت چپ ستون فقرات در قفسه سینه برمی دارند. این اعصاب بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک بدن هستند که به کنترل ریتم قلب شما کمک می‌کند.

LCSD به طور کلی برای افرادی با QT طولانی و مشکلات مداوم ریتم قلب که در معرض خطر بالای علائم هستند و نمی‌توانند مسدود‌کننده‌های بتا را مصرف کنند یا تحمل کنند، اختصاص دارد. این سندرم طولانی مدت QT را درمان نمی‌کند، اما به کاهش خطر مرگ ناگهانی کمک می‌کند.

• دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت (ICD). یک ICD در زیر پوست قفسه سینه شما کاشته می‌شود و به طور مداوم ضربان قلب شما را کنترل می‌کند. می‌تواند یک آریتمی بالقوه تهدید‌کننده زندگی را متوقف کند. هنگامی که یک ICD ریتم غیرطبیعی قلب را تشخیص می‌دهد، شوک‌های الکتریکی ایجاد می‌کند تا قلب را به حالت عادی بازگرداند.

اکثر افراد مبتلا به سندرم QT طولانی نیازی به ICD ندارند. با این حال، این روش ممکن است در ورزشکاران خاصی انجام شود تا امکان بازگشت به ورزش‌های رقابتی فراهم شود. تصمیم برای کاشت ICD، به ویژه در کودکان، باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. کاشت ICD یک روش اصلی است و می‌تواند منجر به شوک‌های نامناسب و سایر عوارض شود.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

علاوه بر توصیه دارو‌ها یا جراحی، ممکن است پزشک شما تغییراتی در سبک زندگی برای کاهش احتمال غش طولانی مرتبط با سندرم QT یا مرگ ناگهانی قلبی پیشنهاد دهد.

• بدانید کدام ورزش‌ها بی‌خطر هستند. ممکن است پس از بررسی دقیق خطرات و فواید با پزشک خود، در ورزش‌ها، از جمله ورزش‌های رقابتی، کاملاً فعال بمانید. به طور کلی، افراد مبتلا به سندرم QT طولانی هرگز نباید به تنهایی شنا کنند. فعالیت‌های تفریحی تا زمانی که در صورت غش کردن یک دوست همراه داشته باشید، احتمالاً خوب هستند.
• یک بررسی صدا انجام دهید. صدای زنگ‌های در و سایر وسایل (مانند تلفن) را که ممکن است شما را مبهوت کنند، به خصوص در هنگام خواب کم کنید.
• احساسات را کنترل کنید. بسیار هیجان‌زده، عصبانی یا متعجب بودن می‌تواند باعث تغییرات ضربان قلب در برخی از افراد مبتلا به سندرم QT طولانی شود.
• دارو‌های خود را بررسی کنید از دارو‌هایی که می‌توانند باعث طولانی شدن فواصل QT شوند خودداری کنید. اگر مطمئن نیستید، از پزشک خود بپرسید. ایده خوبی است که پزشک خود را در مورد تمام دارو‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، حتی آن‌هایی که بدون نسخه خریداری می‌کنید، مطلع کنید.
• معاینات منظم انجام دهید. در طول قرار ملاقات خود، در صورت بروز هرگونه تغییر در علائم یا وضعیت خود، به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک شما ممکن است برنامه درمانی شما را به روز کند یا درمان‌های اضافی را برای شما پیشنهاد کند.

مقابله و حمایت

نگرانی در مورد ریتم‌های احتمالی خطرناک قلب مرتبط با سندرم QT طولانی می‌تواند برای شما و عزیزانتان استرس ایجاد کند. اقدامات لازم را برای کمک به عزیزانتان انجام دهید تا درک بهتری از نحوه حمایت از شما و مراقبت از شما در مواقع اضطراری داشته باشند.

• به دیگران بگویید. خانواده، دوستان، معلمان، همسایگان و هر کس دیگری که به طور منظم با شما در تماس است، از وضعیت قلبی و علائم خود آگاه کنید. از‌شناسه هشدار پزشکی استفاده کنید تا دیگران را از وضعیت خود مطلع کنید.
• یک برنامه اضطراری داشته باشید. اعضای خانواده ممکن است بخواهند احیای قلبی ریوی را یاد بگیرند تا در صورت نیاز، احیای فوری را انجام دهند. در برخی شرایط، داشتن یا دسترسی سریع به دفیبریلاتور خارجی خودکار مناسب است.
• به دنبال پشتیبانی یا مشاوره باشید. برخی از افراد پیوستن به یک گروه پشتیبانی را مفید می‌دانند، جایی که می‌توانند تجربیات و احساسات خود را با افراد و خانواده‌هایی که با این بیماری آشنا هستند به اشتراک بگذارند. خانواده‌های مبتلا به سندرم QT طولانی ارثی نیز ممکن است صحبت با یک مشاور ژنتیک را مفید بدانند.

آماده شدن برای ویزیت

در صورت بروز علائم و نشانه‌های سندرم QT طولانی، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از معاینه اولیه، پزشک احتمالاً شما را به یک دکتر آموزش دیده در تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی (متخصص قلب)، یک پزشک آموزش دیده در زمینه بیماری‌های ریتم قلب (الکتروفیزیولوژیست) یا یک متخصص قلب که در زمینه بیماری‌های ژنتیکی قلب (متخصص قلب و عروق) تخصص دارد، ارجاع می‌دهد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه شما می‌توانید انجام دهید

• علائم و نشانه‌هایی که داشته‌اید و مدت زمان آن را بنویسید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود را بنویسید، از جمله سایر شرایط سلامتی و نام همه دارو‌های خود. همچنین مهم است که هر گونه سابقه خانوادگی بیماری قلبی یا مرگ ناگهانی را با پزشک خود در میان بگذارید.
• در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما در قرار ملاقات حاضر شود. کسی که شما را همراهی می‌کند می‌تواند کمک کند تا آنچه دکتر می‌گوید را به خاطر بسپارد.
• سوالاتی را که می‌خواهید حتما از پزشک خود بپرسید بنویسید.

سوالاتی که در نوبت اولیه باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم و نشانه‌های من می‌شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری برای این علائم و نشانه‌ها وجود دارد؟
• چه آزمایشاتی لازم است؟
• آیا باید با متخصص مشورت کنم؟

در صورت مراجعه به متخصص قلب یا الکتروفیزیولوژیست، سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از:

• آیا سندرم QT طولانی دارم؟ کدام نوع؟
• خطر عوارض من از این وضعیت چقدر است؟
• چه روش درمانی را توصیه می‌کنید؟
• اگر اولین درمان جواب نداد، بعد چه چیزی را توصیه می‌کنید؟
• اگر دارو‌ها را توصیه می‌کنید، چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟

سوالاتی که باید بپرسید که آیا پزشک شما جراحی را توصیه می‌کند عبارتند از:

• چه نوع روشی بیشتر در مورد من مؤثر است و چرا؟
• کجا باید جراحی خود را انجام دهم؟
• آیا باید به یک مرکز عالی سندرم QT طولانی ارجاع داده شود؟
• از بهبودی و توانبخشی پس از جراحی چه انتظاری باید داشته باشم؟

سوالات اضافی عبارتند از:

• آیا برای این بیماری به معاینات مکرر و درمان مادام العمر نیاز دارم؟
• از چه علائم و نشانه‌های اورژانسی سندرم QT طولانی باید آگاه باشم؟
• آیا باید به دوستان، معلمان و همکارانم بگویم که این عارضه را دارم؟
• چه محدودیت‌های فعالیتی را باید رعایت کنم؟
• آیا هر گونه تغییر رژیم غذایی می‌تواند به من در مدیریت این وضعیت کمک کند؟
• از چه دارو‌هایی اجتناب کنم؟
• چشم انداز بلند مدت من از درمان چیست؟
• آیا باردار شدن در آینده برای من بی‌خطر است؟
• چه خطری وجود دارد که فرزندان آینده من این نقص را داشته باشند؟
• آیا باید با یک مشاور ژنتیک ملاقات کنم؟

علاوه بر سوالاتی که از قبل آماده کرده‌اید، اگر چیزی را متوجه نشدید، از پرسیدن سوالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

دکتری که شما را برای نشانگان QT طولانی احتمالی ویزیت می‌کند ممکن است تعدادی سوال بپرسد، از جمله:

• علائم شما چیست؟
• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما با گذشت زمان بدتر شده است؟
• آیا احساسات قوی علائم شما مانند هیجان، عصبانیت یا تعجب را تحریک می‌کند؟
• آیا ورزش باعث بروز علائم شما می‌شود؟
• آیا مبهوت شدن – مانند زنگ در یا زنگ تلفن – علائم شما را تحریک می‌کند؟
• آیا علائم شما شامل احساس سبکی سر یا سرگیجه است؟
• تا حالا بیهوش شدی؟
• آیا تا به حال دچار تشنج شده‌اید؟
• آیا علائم شما شامل احساس بال زدن در قفسه سینه است؟
• آیا از گاز گرفتن در خواب آگاه هستید؟
• آیا شما با شرایط پزشکی دیگری تشخیص داده شده‌اید؟
• آیا از سابقه بیماری قلبی در خانواده خود اطلاع دارید؟
• آیا هیچ یک از اقوام درجه یک – پدر و مادر، خواهر و برادر یا فرزند – تا به حال به طور غیر منتظره، مانند غرق شدن، یا بدون هیچ توضیحی فوت کرده‌اند؟
• در حال حاضر چه دارو‌هایی از جمله دارو‌های بدون نسخه و نسخه‌ای و همچنین ویتامین‌ها و مکمل‌ها مصرف می‌کنید؟
• آیا تا به حال از مواد مخدر استفاده کرده‌اید؟ اگر چنین است، کدام یک؟
• رژیم غذایی معمول روزانه شما چیست؟
• آیا از کافئین استفاده می‌کنید؟ چقدر؟
• آیا بچه دارید؟ آیا برای بارداری آینده برنامه‌ریزی می‌کنید؟

کاری که در این بین می‌توانید انجام دهید

در حالی که منتظر قرار ملاقات خود هستید، با اعضای خانواده خود مشورت کنید تا دریابید که آیا سابقه خانوادگی سندرم QT طولانی یا مرگ غیرقابل توضیح دارید یا خیر.

داشتن یکی از بستگان درجه یک که به دلیل غیرمنتظره‌ای فوت کرده است – مانند سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS)، غرق شدن یا حوادث دیگر – یک سرنخ مهم برای پزشک شما است. به طور کلی، دانستن تا حد امکان در مورد سابقه سلامت خانواده به پزشک کمک می‌کند تا مراحل بعدی تشخیص و درمان شما را تعیین کند.