فیلم مه – نقد، بررسی و خلاصه داستان – The Fog 2005
وین رایت بر اساس فیلمنامهٔ قدیمی جان کارپنتر اقدام به بازسازی فیلم مه کرده است.
دلیل علاقهٔ استودیوهای فیلمسازی آمریکا به بازسازی فیلم‌های ترسناک قدیمی کاملا روشن است. این تصور غلط وجود دارد که فیلم‌های ترسناک قدیمی از حیث جلوه‌های ویژه ضعیف و ابتدایی بودند و لذا اکنون که تکنولوژی جلوه‌های ویژه شدیدا پیشرفت کرده، می‌توان این نقیصهٔ فیلم‌های قدیمی را برطرف کرد و به این ترتیب فیلم بازسازی شده به مراتب ترسناک تر و جذاب تری به بازار ارایه کرد. مه (۲۰۰۵) ساختهٔ وین رایت، نمونهٔ شاخصی از همین نوع فیلم‌هاست. اما اگر دقت کنیم می‌بینیم که فیلم‌های ترسناک کم بودجه‌ای مثل مه (۱۹۸۰) نه به خاطر جلوه‌های ویژه شان بلکه به خاطر کارگردانی خوب و دیگر وجوه واقع گرایانه شان، در تاریخ سینما ماندگار شدند. هه (۲۰۰۵) ظاهرا از حیث جلوه‌های ویژه هیچ کمبودی ندارد اما مسئله این است که تنها به صرف بهره گیری از جلوه‌های ویژی کامپیوتری و CGI نمی‌توان ناشی‌گری‌های کارگردان و دیگر کم و کسری‌های ساختاری فیلم را جبران کرد
قصهٔ فیلم مه (۲۰۰۵) کاملا شبیه قصهٔ مهٔ ۲۵ سال پیش است با این تفاوت که شهر بندری در ایالت کالیفرنیا تبدیل به یک شهر بندری در ایالت اوهایوی آمریکا شده است. البته کسانی که فیلم زیاد دیده‌اند و با زبان انگلیسی هم آشنایی دارند به زودی متوجه می‌شوند که لوکیشن‌های واقعی فیلم در کاناداست و نه در آمریکا. فیلمساز همچنین به این نکته توجه کرده که بسیاری از بازیگران نقش‌های حاشیه‌ای فیلم‌اش انگلیسی را به لهجهٔ کانادایی حرف می‌زنند! باری برگردیم سر قصهٔ فیلم.
اهالی شهر بندری آرام و خلوت ((آنتونیو بی)) در ایالت اوهایو قصد دارند که با برگزاری مراسمی یاد بنیانگذاران شهر خود را زنده نگهدارند. آنها به همین مناسبت مجسمهٔ یادبودی ساخته‌اند که قرار است روز بعد از روی آن پرده‌برداری شود. اما به زودی مشخص می‌شود که یک مه سیار ضخیم به سوی شهر در حال حرکت است. نخستین کسانی که با این همه شرور و دشن مواجه می‌شوند گروهی از نوجوان‌های شهر هستند که در یک قایق به ماهیگیری مدهای دیگر از همشهری‌ها تصمیم می‌گیرند جلوی پیشروی مه را بگیرند، آنها نهایتا کشف مشغول‌اند. در ادامهٔ ماجرا، یکی از اهالی شهر که نیک استال (تام ولینگ) نام دارد به اتفاق کنند که درست صد سال پیش در آب‌های ساحلی شهریشان یک قایق به زیر آب رفته و از نکات آزاردهندهٔ مه (۲۰۰۵). حاشیهٔ صوتی بسیار پرسر و صدای آن است، در در نقدهایی که راجع به این فیلم خوانده‌ام، شکایت اصلی از سر و صدای زیاد فیلم بوده که ویژه در سینماهای آمریکا که به سیستم صوتی ساراندا مجهز هستند، بسیار آزاردهنده کار در آمده، گره گشایی فصل پایانی فیلم نیز نه فقط غیرقانع کننده است بلکه به شعور ج می‌برد. شاید نسخهٔ DVD فیلم که از رعایت درجه بندی آزاد است. قابل تحمل تر باشد ما به شما توصیه می‌کنیم که اگر خواستید فیلمی دربارهٔ یک مه شرور و ترسناک ببینید، حتما مه سال ۱۹۸۰ را ببینید، حتی اگر جلوه‌های ویژه‌اش به نظر ((ابتدایی)) بیاید.
