بیماری آرنج گلف بازان چیست و چه علائمی دارد؟ شیوه تشخیص و درمان
آرنج گلف باز Golfer’s elbow وضعیتی است که باعث ایجاد درد در جایی که تاندون‌های عضلات ساعد شما به برجستگی استخوانی در داخل آرنج شما متصل می‌شود، می‌شود. درد ممکن است به ساعد و مچ دست شما سرایت کند.
آرنج گلف باز شبیه آرنج تنیس بازان است که در قسمت بیرونی آرنج ایجاد می‌شود. این به گلف بازان محدود نمی‌شود. تنیس بازان و دیگرانی که به طور مکرر از مچ دست خود استفاده می‌کنند یا انگشتان خود را فشار می‌دهند نیز می‌توانند به آرنج گلف باز مبتلا شوند.
درد آرنج گلف باز نباید شما را از زمین مسابقه دور کند یا از فعالیت‌های مورد علاقه خود دور کند. استراحت و درمان مناسب می‌تواند شما را به چرخش همه چیز بازگرداند.
علائم
آرنج گلف باز کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید
آرنج گلف باز با موارد زیر مشخص می‌شود:
- درد و حساسیت. درد معمولاً در سمت داخلی آرنج احساس می‌شود، گاهی اوقات درد در امتداد قسمت داخلی ساعد شما گسترش می‌یابد. درد معمولاً با حرکات خاصی بدتر می‌شود.
- سفتی، سختی. ممکن است آرنج شما سفت شود و مشت زدن ممکن است باعث درد شود.
- ضعف. ممکن است در دست و مچ خود دچار ضعف شده باشید.
- بی‌حسی یا گزگز. این احساسات ممکن است در یک یا چند انگشت – معمولا انگشت حلقه و انگشت کوچک – منتشر شود.
درد آرنج گلف باز می‌تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. درد ممکن است با حرکات خاصی بدتر شود، مانند تاب دادن چوب گلف.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر استراحت، یخ و مسکن‌های بدون نسخه نمی‌توانند درد و حساسیت آرنج شما را کاهش دهند، با پزشک خود مشورت کنید. به دنبال مراقبت فوری باشید اگر:
- آرنج شما داغ و ملتهب است و تب دارید
- شما نمی‌توانید آرنج خود را خم کنید
- آرنج شما تغییر شکل به نظر می‌رسد
- شما مشکوک هستید که یک استخوان شکسته‌اید
علل
آرنج گلف باز که به عنوان اپی کندیلیت داخلی نیز شناخته می‌شود، در اثر آسیب به عضلات و تاندون‌هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می‌کنند، ایجاد می‌شود. آسیب معمولاً مربوط به استرس زیاد یا مکرر است – به ویژه حرکات شدید مچ دست و انگشتان. بلند کردن نامناسب، پرتاب یا ضربه زدن، و همچنین گرم کردن خیلی کم یا شرایط بد شرایط نیز می‌تواند به آرنج گلف باز کمک کند.
علاوه بر گلف، بسیاری از فعالیت‌ها و مشاغل می‌توانند منجر به آرنج گلف باز شوند، از جمله:
- ورزش‌های راکتی تکنیک نامناسب با ضربات تنیس، به خصوص بک هند، می‌تواند باعث آسیب به تاندون شود. استفاده بیش از حد از تاپ اسپین و استفاده از راکت بسیار کوچک یا سنگین نیز می‌تواند منجر به آسیب شود.
- ورزش پرتاب. تکنیک نامناسب توپ زدن در بیسبال یا سافت بال می‌تواند یکی دیگر از مقصران باشد. فوتبال، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه نیز می‌تواند باعث ایجاد آرنج گلف باز شود.
- تمرین با وزنه. بلند کردن وزنه‌ها با استفاده از تکنیک‌های نامناسب، مانند حلقه کردن مچ دست در حین ورزش عضله دوسر، می‌تواند عضلات و تاندون‌های آرنج را بیش از حد بار کند.
- حرکات شغلی اجباری و تکراری. این‌ها در زمینه‌هایی مانند ساخت و ساز، لوله کشی و نجاری اتفاق می‌افتد
برای ایجاد آرنج گلف باز، این فعالیت معمولاً باید بیش از یک ساعت در روز در بسیاری از روز‌ها انجام شود.
عوامل خطر
اگر شما:
- سن 40 سال یا بیشتر
- انجام فعالیت‌های تکراری حداقل دو ساعت در روز
- چاق
- یک سیگاری
جلوگیری
می‌توانید اقداماتی را برای جلوگیری از آرنج گلف باز انجام دهید:
- عضلات ساعد خود را تقویت کنید. از وزنه‌های سبک استفاده کنید یا یک توپ تنیس را فشار دهید. حتی تمرینات ساده می‌توانند به عضلات شما کمک کنند تا انرژی ناشی از استرس فیزیکی ناگهانی را جذب کنند.
- قبل از فعالیت خود حرکات کششی انجام دهید. چند دقیقه پیاده روی کنید یا آهسته دوید تا ماهیچه‌هایتان گرم شوند. سپس قبل از شروع بازی، حرکات کششی ملایم انجام دهید.
- فرمت رو درست کن ورزش شما هر چه که باشد، از یک مربی بخواهید فرم شما را بررسی کند تا از اضافه بار روی عضلات جلوگیری شود.
- از تجهیزات مناسب استفاده کنید. اگر از اتو‌های گلف قدیمی‌تر استفاده می‌کنید، به چوب‌های گرافیتی سبک‌تر ارتقا دهید. اگر تنیس بازی می‌کنید، مطمئن شوید که راکت شما مناسب است. یک راکت با دسته کوچک یا سر سنگین ممکن است خطر مشکلات آرنج را افزایش دهد.
- به درستی بلند کنید. هنگام بلند کردن هر چیزی – از جمله وزنه‌های آزاد – مچ دست خود را سفت و ثابت نگه دارید تا نیروی وارد شده به آرنج خود را کاهش دهید.
- بدانید چه زمانی استراحت کنید. سعی کنید از آرنج خود بیش از حد استفاده نکنید. در اولین نشانه درد آرنج، استراحت کنید.
تشخیص
آرنج گلف باز معمولا بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما تشخیص داده می‌شود. برای ارزیابی درد و سفتی، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کند یا از شما بخواهد که آرنج، مچ دست و انگشتان خود را به طرق مختلف حرکت دهید.
اشعه ایکس می‌تواند به پزشک کمک کند تا سایر علل درد آرنج مانند شکستگی یا آرتریت را رد کند. به ندرت، مطالعات تصویربرداری جامع‌تری – مانند MRI – انجام می‌شود.
درمان
درمان با اجتناب از فعالیتی که باعث درد می‌شود شروع می‌شود. برای کمک به تسکین درد، از یخ استفاده کنید.
دارو
می‌توانید از مسکن‌های بدون نسخه استفاده کنید. ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران)، ناپروکسن سدیم (Aleve) یا استامینوفن (Tylenol، دیگران) را امتحان کنید.
تزریق کورتیکواستروئید معمولاً انجام نمی‌شود زیرا اثربخشی طولانی مدت آنها نشان داده نشده است. درمان جدیدتری که در حال آزمایش است، پلاسمای غنی از پلاکت است. این شامل کشیدن مقدار کمی از خون و تزریق مقدار متمرکز پلاکت و سایر عوامل ضد التهابی به ناحیه حساس است. مطالعات بیشتری برای ارزیابی اثربخشی این درمان مورد نیاز است.
موارد زیر را امتحان کنید:
- باقی مانده. بازی گلف یا سایر فعالیت‌های تکراری خود را تا زمانی که درد از بین برود متوقف کنید. اگر خیلی زود به فعالیت بازگردید، می‌توانید وضعیت خود را بدتر کنید.
- ناحیه آسیب دیده را یخ کنید. کیسه‌های یخ را به مدت 15 تا 20 دقیقه هر بار و سه تا چهار بار در روز به مدت چند روز روی آرنج خود قرار دهید. برای محافظت از پوست خود، کیسه‌های یخ را در یک حوله نازک بپیچید. ماساژ دادن آرنج داخلی خود با یخ به مدت پنج دقیقه و دو تا سه بار در روز ممکن است کمک کند.
- از بریس استفاده کنید. پزشک شما ممکن است توصیه کند که بریس ضد نیرویی را روی بازوی آسیب دیده خود ببندید، که ممکن است فشار تاندون و عضله را کاهش دهد.
- ناحیه آسیب دیده را کشش و تقویت کنید. پزشک ممکن است تمریناتی را برای کشش و تقویت پیشنهاد دهد. نشان داده شده است که بارگذاری پیشرونده تاندون با تمرینات تمرینی قدرتی خاص موثر است. سایر روش‌های فیزیکی یا کاردرمانی نیز می‌تواند مفید باشد.
به تدریج به فعالیت‌های معمول خود بازگردید. وقتی درد شما از بین رفت، حرکات بازو را در ورزش یا فعالیت خود تمرین کنید. تاب گلف یا تنیس خود را با یک مربی بررسی کنید تا مطمئن شوید که تکنیک شما صحیح است و در صورت نیاز تنظیمات را انجام دهید.
عمل جراحی
جراحی به ندرت ضروری است. اما اگر علائم و نشانه‌های شما به درمان محافظه کارانه در مدت شش تا ۱۲ ماه پاسخ ندهد، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. روش جدیدی به نام روش TENEX شامل برداشتن بافت اسکار در ناحیه درد تاندون با حداقل تهاجم و هدایت اولتراسوند است. مطالعه بیشتر مورد نیاز است.
اکثر مردم با استراحت، یخ و مسکن‌ها بهبود می‌یابند. بسته به شدت وضعیت شما، درد ممکن است برای ماه‌ها تا سال‌ها ادامه داشته باشد – حتی اگر آن را آسان بگیرید و دستورالعمل‌های مربوط به ورزش بازوی خود را دنبال کنید. گاهی اوقات درد عود می‌کند یا مزمن می‌شود.
آماده شدن برای ویزیت پزشکی
احتمالاً با مراجعه به پزشک اصلی خود شروع کنید. اگر با استراحت، یخ و داروهای بدون نسخه بهبود پیدا نکردید، ممکن است پزشک شما را به یک متخصص پزشکی ورزشی یا دکتری با آموزش پیشرفته در زمینه اختلالات اسکلتی عضلانی ارجاع دهد.
در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
آنچه شما می‌توانید انجام دهید
فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائم شما و زمان شروع آنها
- اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر شرایطی که دارید و همه دارو‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوز‌ها.
- فعالیت معمولی روزانه شما، از جمله اینکه چند وقت یکبار، طولانی و سخت ورزش می‌کنید یا فعالیت‌های دیگری را انجام می‌دهید که روی آرنج شما آسیب می‌زند. توجه داشته باشید که آیا اخیراً فرکانس، شدت یا روش تمرینات خود را تغییر داده‌اید.
- جراحات اخیر که ممکن است به آرنج شما آسیب برساند.
- سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا به شما کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید.
در زیر چند سوال وجود دارد که باید از پزشک خود بپرسید.
- محتمل‌ترین علت درد من چیست؟
- آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
- آیا نیاز به آزمایش دارم؟
- چه روش درمانی را توصیه می‌کنید؟
- با درمان، آیا در نهایت می‌توانم ورزش یا فعالیتی را که باعث مشکلات آرنجم شده است، از سر بگیرم؟
- چه مدت باید از ورزش یا فعالیتی که باعث مشکلات آرنج من شده است اجتناب کنم؟
- در حین بهبودی، چه نوع تمرینی را می‌توانم با خیال راحت دنبال کنم؟
- آیا به جراحی نیاز خواهم داشت؟
- هر چند وقت یکبار مرا می‌بینید تا پیشرفتم را زیر نظر داشته باشم؟
از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
از پزشک خود چه انتظاری دارید
پزشک شما احتمالاً از شما سؤالاتی می‌پرسد، از جمله:
- آیا درد شما ثابت است؟ شدت آن چقدر است؟
- آیا کار‌هایی که از آرنج شما استفاده می‌کنند – بلند کردن، گرفتن، حمل کردن، تایپ کردن، دست دادن – باعث درد می‌شوند؟
- آیا علائم شما بر توانایی شما برای انجام کارهای روزانه تأثیر می‌گذارد؟ آیا آنها بر خواب شما تأثیر می‌گذارند؟
- برنامه ورزشی شما چیست؟
- آیا اخیراً تمرین یا تجهیزات خود را تغییر داده‌اید، مانند استفاده از تکنیک‌های جدید یا راکت جدید؟
- کار شما به چه فعالیت‌هایی نیاز دارد؟
- فعالیت‌های تفریحی یا سرگرمی‌های شما چیست؟
- آیا درمان‌های خانگی را امتحان کرده‌اید؟ اگر چنین است، آیا چیزی کمک کرده است؟
