این تصاویر طبیعت مایه لذت کمال‌گراها و زیبایی‌دوستان است – چرا ما عاشق تقارن و نسبت طلایی هستیم؟
وقتی تصاویر این پست را می‌دیدم به یاد عصری افتادم که زنده یاد پرویز شهریاری در یک برنامه آموزشی از شبکه دوم، اولین بار من را با نسبت طلایی آشنا کرد و پست سرش اعداد فیبوناچی را تدریس کرد.
چه چه چیز باعث می‌شود که ما کلا تقارن و نسبت‌های نزدیک به نسبت طلایی را دوست داشته باشیم؟
شاید یک دلیل این باشد که انسان‌ها در طول ده‌ها هزار سال متوجه شده‌اند که میزان خطر جانداران متقارن و آنهایی که نسبت طلایی دارند، نسبت به آنهایی که زویای تند و تیز دارند، بسیار کمتر است. شاید هم تقارن یادآور ثبات و یک دوره آرامش فراگیر است که باعث می‌شود یک گیاه، در همه جهات به طرز یکسانی رشد کند. البته از جنبه زیبایی‌شناسی هم بباید به مسئله نگاه کنیم. تکرار منظم الگوها، برای ما لذت‌بخش است. احتمالا وقتی که مغز یک بخش از جسمی منظم و متقارن را می‌نگرد و پیش خودش حساب می‌کند که در بخش دیگر آن، چه طرح‌هایی را باید انتظار داشته باشد، با محقق شدن داوری خود، غرق در لذت و دوپامین می‌شود.
اما از این فلسفه‌باقی که بگذاریم، از شما دعوت می‌کند که به زیبایی‌های طبیعت متقارن، طبیعتی که بدون دانستن ریاضی نسبت طلایی را رعایت می‌کند؛ بنگرید.
