چگونه می‌توانیم آکروفوبیا یا ترس از ارتفاع خود را کاهش دهیم و درمان کنیم؟ + گالری عکس
ترس از ارتفاع یا آکروفوبیا یکی از شایع‌ترین فوبیا‌ها است. تخمین‌زده می‌شود 3 تا 5 درصد از جمعیت از آکروفوبیا رنج می‌برند. آکروفوبیا یک نوع اختلال اضطرابی است که در آن زمانی که فرد به ارتفاعات بلند فکر می‌کند یا در ارتفاع قابل توجهی قرار می‌گیرد، ترس و اضطراب شدیدی را تجربه می‌کند. معمولا کسانی که شکل شدید این اضطراب را دارند در ارتفاعات حتی امنی که بقیه احساس اضطراب نمی‌کنند، دچار ترس غیرمنطقی می‌شوند.
ترس از ارتفاع یک واکنش ترس باستانی نهادینه شده در ما است که به ما کمک می‌کند از یک تهدید اساسی وجودی در امان بمانیم یعنی همان سقوط از ارتفاع زیاد. اجداد انسانی یا پیش از انسانی ما که ترسی از ارتفاع نداشتند بیشتر در معرض خطر قرار می‌گرفتند، در حالی که آن‌هایی که از ارتفاع می‌ترسیدند بیشتر زنده می‌ماندند و همین محافظه‌کارها مواد ژنتیکی خود را به ما منتقل می‌کردند. یعنی ترس از ارتفاع چیزی است که اکثر ما به عنوان بخشی از سخت‌افزار ژنتیکی خود به ارث برده‌ایم.
اگر تعجب می‌کنید که چگونه برخی از مردم، به‌ویژه تعمیرکاران، نقاش‌های پل‌ها و تمیزکننده‌های پنجره آسمان‌خراش‌ها، ترس کمی از ارتفاع دارند، باید بگویم که به عنوان یک قاعده کلی، هر نوع ترسی با معرض‌گیری مکرر کاهش می‌یابد. بنابراین هر چه زمان بیشتری را در ارتفاعات بدون حادثه بدی بگذرانید، کمتر به وحشت خواهید افتاد. از نظر روانشناسی، شما نسبت به محرک‌های ترسناک (در این مورد، ارتفاعات) حساسیت‌زدایی می‌شوید .البته اکثر افرادی که کار در ارتفاعات را انتخاب می‌کنند، در ابتدا از نظر آکروفوبیا امتیاز بسیار پایینی دارند.
البته هر ترس از ارتفاعی، فوبیا در نظر گرفته نمی‌شود. وقتی از ارتفاعی بلند به پایین نگاه می‌کنید، مثلا قله گرند کانیون، کمی احساس ناراحتی می‌کنید و این طبیعی است. اما افرادی که شکل شدید آکروفوبیا را دارند نمی‌توانند بدون وحشت روی یک صندلی بایستند، چه برسد به رفتن به یک مهمانی روی پشت بام! ترس از ارتفاع زمانی مشکل ساز می‌شود که شدید باشد و باعث ناراحتی و اختلال در زندگی شما شود. حتی اضطراب می‌تواند به طور کلی منجر به اجتناب از رفتن هر چیزی بالاتر از طبقه همکف می‌شود – آسانسور، مراکز خرید چند طبقه، ساختمان‌های اداری، پرواز.
فوبیا‌های خاص مانند آکروفوبیا عموماً به درمان پاسخ خوبی می‌دهند. روش استاندارد طلایی، این است که به صورت تدریجی و درجه‌بندی شده در معرض همان مورد فوبیا قرار بگیریم. در مورد ترس از ارتفاع این مواجهه نگاه کردن به پایین از پنجره یک ساختمان در طبقه یک شروع می‌شود و بعد پیشنهاد می‌شود که دقایقی از پنجره طبقه‌های بالاتر به پایین نگاه کنید.
نکته مهم این است که مطمئن شوید در هر مرحله به تدریج احساس آرامش و راحتی می‌کنید. بیماران متوجه می‌شوند که به زودی می‌توانند در ارتفاعاتی که هرگز تصور نمی‌کردند از عهده آن برآیند، احساس خوبی داشته باشند!
قسمت دوم این پست در ضمن می‌تواند آزمایشی جدید و غیررسمی برای شما باشد، تا ببینید آیا می‌توانید کسری از موقعیت‌هایی را که در عکس‌های زیر پیداست را تحمل کنید یا خیر!
ریودوژانیرو:
پلکانی مرطوب و شیب دار در هند
در حال یاد گرفتن پرواز….
پلکان مارپیچ 40 طبقه
ساختمان وولورث، نیویورک، 1926 – نقاش‌های بر فراز این ساختمان که در آن زمان بلندترین ساختمان دنیا محسوب می‌شد:
کوهنوردان در حال استراحت در دامنه کوه در یوسمیتی
نمای فروریختن پل باریک تاکوما از بالای کابل معلق، 1940
من هم ترس از ارتفاع دارم. ولی فقط در محیط های نا ایمن. یعنی از هواپیما یا پرتگاه ۱۰۰۰ متری با نرده نمیترسم ولی از ارتقاع ۲ متری بدون نرده واقعا واهمه دارم و دست و پام میلرزه. در واقع این یک ترس عقلانی هست و این مورد به هیچ وجه با تکرار و تمرین از بین نمیره.