دوربین عجیب «بانکت» که در اولین قرن بیستم برای عکاسی از جمعیت بزرگ در مهمانی‌ها استفاده می‌شد
تری گروبر احتمالاً یکی از آخرین عکاسان پرتره در ایالات متحده است که هنوز از یک دوربین بانکت یا اصطلاحا دوربین ضیافت و مهمانی استفاده می‌کند. این دوربین 100 ساله بسیار بزرگ است و کاربرد آن فقط یک چیز بود: عکس گرفتن از گروه‌های بزرگ آدم‌ها در موقعیت‌های رسمی.
دوربین بانکت ابعاد بزرگی داشت و فیلمی بسیار بزرگ با ابعاد 12×20 اینچی در داخلش می‌توانست قرار بگیرد. با آن می‌شد با کیفیت خوب از یک جمعیت 150 تا 500 نفری عکس گرفت، طوری که چهره هر شخص در جمعیت در عکس نهایی مشخص باشد.
عکاسی با دوربین بانکت از اواخر دهه 1880 تا اواخر دهه 1960 محبوب بود و از این زمان دیگر دوربین به دست فراموشی سپرده شد.
تری گروبر برای هر عکس ضیافتی 3500 دلار دستمزد دریافت می‌کند. ممکن است تصور کنید که این دستمزد خیلی زیاد است. اما کار او که فقط یک فشار دادن دکمه شاتر نیست! باید تمام وقت، تلاش و استرسی که برای گرفتن یک عکس صرف می‌شود را در نظر آورید.
یک عکاس باید عکس‌های زیادی بگیرد تا عکسی را پیدا کند که در آن هیچ کس پلک نزده باشد و وضعیت همه خوب باشد.
گروبر از دوربین بانکت Folmer و Schwing ساخته شده در سال 1920 استفاده می‌کند. این شرکت در سال 1887 توسط ویلیام اف. تاسیس شد و اولین دوربین‌ها از این نوع، در سال 1896 در کاتالوگ این شرکت ظاهر شدند. آقای Folmer اولین دوربین Graflex را در سال 1898 توسعه داد. از سال 1905 تا 1926، این شرکت بخشی از Eastman Kodak شد.
گروبر هنگام عکسبرداری از یک گروه بزرگ فریاد می زند: «اگر نمی‌توانید دوربین را ببینید، دوربین هم نمی‌تواند شما را ببیند». برای اینکه دوربین به همه مشرف باشد، دوربین باید پایه بسیار بلندی داشته باشد.
گروبر دوربین را روی یک سه پایه چوبی جمع شونده 9 فوتی نصب می کند و برای کادربندی، فوکوس و عکسبرداری از یک نردبان 10 فوتی بالا می‌رود.
اکثر ضیافت ها در داخل خانه برگزار می شوند و نورپردازی گروبر هنوز هم با لامپ‌های فلاش است ( که برای اولین بار توسط جنرال الکتریک در سال 1927 تولید شد) تا جلوه اصیل یک عکس ضیافت را به دست آورد. لامپ‌های فلاش نور بسیار زیادی دارند و گرمای زیادی تولید می‌کنند.
«وقتی چندین لامپ روشن کرده باشید، واقعاً می‌توانید موج گرما را احساس کنید. من آنها را از eBay می‌خرم. من آنقدر در انبار دارم که بتوانم 50 عکس میهمانی بگیرم.»
در روزهای قبل از فلاش لامپ‌ها از پودر فلاش (منیزیم و غیره) استفاده می‌شد که نور درخشانی داشت اما به خصوص در سالن‌های رقص بسته بسیار خطرناک بود.
این روزها هنوز هم می‌توان فیلم تازه Ilford Delta 100 12×20 B&W ISO 100 12×20 را سفارش داد. دوربین‌های ضیافت امروزه بیشتر توسط عکاسان منظره برای گرفتن تصاویر پانوراما استفاده می‌شوند.
زمانی که گروبر در هشت سالگی در پیتسبورگ، پنسیلوانیا بزرگ شد، یک دوربین براونی به او داده شد. مادرش ، آرونل، نقاش و مجسمه ساز بود که همیشه دوربین به دست داشت، اما به او هشدار داد: «هرگز هنرمند نشو!» پدرش فیلم های خانگی از رویدادهای مهم می‌گرفت.
پس از تبدیل شدن به یک عکاس حرفه ای، گروبر و شرکتش به سطح بالایی از موفقیت دست یافتند. او از عروسی‌های مشهور بسیاری از جمله کاترین زتا جونز و مایکل داگلاس، بیلی جوئل، پادما لاکشمی، جرالدو ریورا، جان کرایر و ملیسا عکاسی کرده است.
در گذشته، گروبر سالانه 3 تا 4 مشتری برای عکس‌های ضیافت جذب می کرد، اما سال گذشته این تعداد فقط دو نفر بود.
