مری ادواردز واکر، اولین زن جراح ارتش آمریکا و تنها زنی که در تاریخ مدال افتخار نظامی Medal of Honor گرفته است

خلاصه:

مری ادواردز واکر، یا دکتر مری واکر، یک پزشک، اسیر جنگی و جراح آمریکایی بود.  او تنها زنی است که مدال افتخار Medal of Honor نظامی آمریکا یعنی بالاترین نشان افتخار نظامی این کشور را دریافت کرده است.

در سال ۱۸۵۵، او از کالج پزشکی سیراکیوز در نیویورک فارغ التحصیل شد، ازدواج کرد و شروع به کار پزشکی کرد. او در آغاز جنگ داخلی آمریکا تلاش کرد به ارتش اتحادیه بپیوندد، اما با درخواست او موافت نشد. او به عنوان جراح در بیمارستانی موقت در واشنگتن دی سی خدمت کرد.

سپس توسط نیرو‌های اتحادیه به کار گرفته شد و در پیاده نظام ۵۲ اوهایو،  به عنوان اولین جراح زن در ارتش ایالات متحده خدمت کرد.

او پس از عبور از خطوط دشمن برای معالجه غیرنظامیان مجروح، توسط نیرو‌های کنفدراسیون به عنوان جاسوس دستگیر شد. به عنوان اسیر جنگی به ریچموند، در ویرجینیا فرستاده شدتا اینکه در تبادل اسرا آزاد شد.

پس از جنگ، به دلیل تلاش‌هایش برای درمان مجروحان در نبرد و خطوط دشمن در طول جنگ داخلی مدال افتخار گرفت. واکر تنها زنی است که این مدال را دریافت کرده و یکی از هشت غیرنظامی است که آن را دریافت کرده.

پس از جنگ، او تا زمان مرگش در سال ۱۹۱۹ نویسنده و سخنران شد و از جنبش حق رأی زنان حمایت کرد.

مری ادواردز واکر در شهر اوسوگو، نیویورک، در ۲۶ نوامبر ۱۸۳۲، به دنیا آمد. او کوچکترین فرزند از هفت فرزند خانواده بود. پدر و مادر او هر دو پسر و دختران خود را به شیوه‌ای مترقی بزرگ کردند که در آن زمان روشی انقلابی بود.

واکر در کودکی در مزرعه خانوادگی خود کار می‌کرد. او هنگام کار در مزرعه لباس زنانه نمی‌پوشید زیرا آن را بسیار محدود‌کننده می‌دانست.

پس از پایان مدرسه ابتدایی، مری و دو خواهر بزرگترش در مدرسه فالی در فولتون، نیویورک شرکت کردند. فالی نه تنها یک مؤسسه آموزش عالی بود، بلکه مکانی بود که بر اصلاحات اجتماعی مدرن در نقش‌های جنسیتی، آموزش و بهداشت تأکید داشت. ایدئولوژی‌ها و شیوه‌های این مدرسه بیشتر عزم مری را برای سرپیچی از استاندارد‌های سنتی زنانه تثبیت کرد.

در اوقات فراغت، مری متون پزشکی در مورد آناتومی و فیزیولوژی می خواند . علاقه او به پزشکی ناشی از مواجهه او با ادبیات پزشکی در سنین پایین بود.

او مدتی در مدرسه‌ای در Minetto، نیویورک تدریس کرد و در نهایت به اندازه کافی پول به دست آورد تا به کالج پزشکی سیراکیوز برود، جایی که در سال ۱۸۵۵ با درجه ممتاز به عنوان پزشک پزشکی فارغ التحصیل شد و تنها زن در کلاس خود بود.

او در ۱۶ نوامبر ۱۸۵۵، کمی قبل از اینکه ۲۳ ساله شود، با یکی از دانشجویان دانشکده پزشکی، آلبرت میلر، ازدواج کرد. اما بعداً به دلیل خیانت میلر از هم جدا شدند.

واکر به شدت با دامن‌های بلند زنان و پوشیدن لباس‌های متعدد روی هم مخالف بود، نه فقط به خاطر ناراحتی و ممانعت از تحرک، بلکهه به خاطر غیربهداشتی بودن. پوشش معمول او شامل شلوار‌هایی با آویز زیر زانو با کمر تنگ و دامن کامل بود.

همکاران زن در دانشکده پزشکی از انتخاب‌های او انتقاد می‌کردند و بیماران اغلب با تمسخر به او نگاه می‌کردند. در سال ۱۸۷۰، واکر در نیواورلئان دستگیر شد و توسط مردان مورد تمسخر قرار گرفت زیرا لباس مردانه پوشیده بود.

واکر در آغاز جنگ داخلی آمریکا به‌عنوان جراح داوطلب شد، اما به دلیل جنسبت زن، درخواستش رد شد.  نقش یک پرستار به او پیشنهاد شد، اما نپذیرفت.

بعد به عنوان یک جراح صحرایی بدون مزد در نزدیکی خطوط مقدم اتحادیه، خدمت کرد.

او از دیدن زنانی که به عنوان سرباز خدمت می‌کردند خوشحال می‌شد و مطبوعات را از داستان فرانسیس هوک، زنی که با لباس مردانه در نیرو‌های اتحادیه خدمت می‌کرد، آگاه کرد.

در سپتامبر ۱۸۶۲، واکر به وزارت جنگ نامه نوشت و درخواست استخدام به عنوان جاسوس کرد، اما پیشنهاد او رد شد.

در سپتامبر ۱۸۶۳، او به عنوان “دستیار جراح قراردادی (غیر نظامی)” توسط ارتش کامبرلند استخدام شد و تبدیل به اولین جراح زنی شد که توسط جراح ارتش ایالات متحده استخدام شد.

در ۱۰‌ آوریل ۱۸۶۴، او توسط نیرو‌های کنفدراسیون به عنوان جاسوس دستگیر شد. او به قلعه تاندر در ریچموند رفته بود تا به یک پزشک کنفدراسیون کمک کند تا عمل قطع عضو انجام بدهد.

در زمان اسارت او از پوشیدن لباس زنانه خودداری کرد و  در ۱۲ اوت ۱۸۶۴ با یک جراح کنفدراسیون مبادله شد و آزاد شد.

پس از جنگ، واکر به دلیل تحلیل یا آتروفی جزئی عضلانی که در حین زندانی شدن توسط دشمن متحمل شده بود، مستمری ناتوانی دریافت کرد. از ۱۳ ژوئن ۱۸۶۵ به او ۸.۵ دلار در ماه می‌دادند، اما در سال ۱۸۹۹ این مبلغ به ۲۰ دلار در ماه افزایش یافت.

او نویسنده و سخنران شد و از مسائلی مانند مراقبت‌های بهداشتی، حقوق زنان و اصلاح لباس برای زنان حمایت کرد. او اغلب به دلیل پوشیدن لباس‌های مردانه دستگیر می‌شد و بر حق خود برای پوشیدن لباس‌هایی که به نظر او مناسب می‌دانست، اصرار داشت.  او دو کتاب نوشت که در مورد حقوق و پوشش زنان بحث می‌کرد. او در پاسخ به انتقاداتی که از لباس پوشیدنش شده است، گفت: من لباس مردانه نمی‌پوشم، لباس خودم را می‌پوشم.

واکر یکی از اعضای دفتر مرکزی حق رأی زنان در واشنگتن بود و برای اعطای یک صندلی برای یک استاد زن در دانشکده پزشکی دانشگاه هاوارد، درخواست مالی کرد.

او سعی کرد در سال ۱۸۷۱ برای رأی دادن ثبت نام کند، اما درخواست او رد شد.

در سال ۱۹۰۷، واکر جزوه‌ای منتشر کرد که در آن استدلال کرد که برخی از ایالت‌ها، و همچنین قانون اساسی فدرال، قبلاً به زنان حق رأی داده است. او در سال‌های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۴ در مورد حق رأی زنان در مقابل کمیته‌های مجلس نمایندگان ایالات متحده شهادت داد.

واکر پس از یک بیماری طولانی در ۲۱ فوریه ۱۹۱۹ در سن هشتاد و شش سالگی در خانه درگذشت.ا و در گورستان روستایی در اسویگو، نیویورک، در یک تشییع جنازه ساده، با پرچم آمریکا بر روی تابوت او، در حالی که کت و شلوار سیاه به پیکرش پوشانده بودند، به خاک سپرده شد.

مرگ او در سال ۱۹۱۹ یک سال قبل از تصویب نوزدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده بود که حق رأی را برای زنان تضمین می‌کرد.