هشدارهای ایمنی جدید FDA در مورد ایمپلنت سینه: موارد نادری از بروز سرطان SCC و لنفوم بعد از سال‌های طولانی استفاده
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به تازگی هشدار داده که ایمپلنت های سینه پر شده با سیلیکون یا سالین ممکن است در موارد نادر باعث ایجاد سرطان در بافت اسکار اطراف ایمپلنت سینه شوند.
بر اساس بررسی گسترده مدارک در در مورد ایمپلنت پستان، تعداد کمی از کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) و موارد لنفوم را در میان افراد دارای پروتز سینه پیدا شده است.
SCC دومین شکل شایع سرطان پوست است. انواع دیگری از سرطان که قبلاً با ایمپلنت‌های سینه مرتبط بوده‌اند عبارتند از لنفوم سلول T که شامل سلول‌های ایمنی است که مستقیماً پاتوژن‌ها را در بدن ما از بین می‌برند و لنفوم سلول B که شامل سلول‌هایی می‌شود که آنتی‌بادی‌هایی علیه بیماری تولید می‌کنند.
به نظر می‌رسد هر دوی این سرطان‌ها سیستم ایمنی را درگیر می‌کنند، و در حالی که سرطان سینه نیستند، شواهد جدید نشان می‌دهد که می‌توانند بافت اطراف سینه را در صورت وجود ایمپلنت تحت تأثیر قرار دهند.
با این حال، بر خلاف لنفوم‌های سلول T، لنفوم‌های سلول B و SCC در ماموگرافی ظاهر نمی‌شوند، به این معنی که آنها برای مدت طولانی‌تری در روش‌های غربالگری تشخیص داده نمی‌شوند.
تا به امروز، هیچ موردی از SCC مرتبط با ایمپلنت پستان در بریتانیا گزارش نشده است، اما در ایالات متحده موارد بیشتری مشاهده می شود. محققان FDA اکنون نزدیک به 20 مورد SCC در بافت اسکار اطراف ایمپلنت سینه و همچنین کمتر از 30 مورد لنفوم‌های مختلف را شناسایی کرده‌اند.
میزان بروز واقعی هنوز مشخص نیست، اما احتمالاً بسیار نادر است. علائم گزارش شده از بیماران شامل تورم، درد، توده یا تغییرات پوستی است.
کارشناسان می گویند که نیازی به عجله برای بررسی یا برداشتن ایمپلنت نیست، مگر اینکه شما هر یک از این علائم را داشته باشید. خطر ابتلا به سرطان بسیار کم است، اما این بدان معنا نیست که ارزش آن را ندارد.
در سال 2018، یک بررسی در ابتدا 5 مورد SCC مرتبط با ایمپلنت پستان را شناسایی کرد و به طور متوسط، این موارد حدود 23 سال پس از اولین کاشت پروتز تشخیص داده شدند. دو مورد از این موارد در نهایت منجر به مرگ شد.
در آن زمان، محققان مشکوک بودند که التهاب مزمن باعث این امر می‌شود، و بررسی جدید از ارتباط سیستم ایمنی حمایت می‌کند.
مارک کلمنس، انکولوژیست به The Lancet گفت: “در تمام موارد ثبت شده لنفوم سلول B، ما حضور ویروس اپشتین بار را دیده ایم ، بنابراین به نظر می رسد که یک واسطه ویروسی در پاتوژنز وجود دارد.”
التهاب مزمن به عنوان محرک SCC شناخته شده است، اما در حال حاضر، کارشناسان می گویند که ما اطلاعات کافی در مورد اینکه آیا ایمپلنت سینه مستقیما باعث التهاب یا سرطان های مرتبط می شود، نداریم.
سال‌های متمادی، به کسانی که بزرگ کردن سینه را انتخاب می‌کردند، به ندرت اطلاعات ایمنی دادهمی‌شد. در واقع، در سه دهه اول جراحی ایمپلنت سینه، هیچ آزمایش بالینی انجام نمی‌شود . حتی در حال حاضر، تحقیقات طولانی مدت محدود است.
اما در سال 2011بود که FDA سرطان احتمالی مرتبط با ایمپلنت سینه را شناسایی کرد که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) نامیده می‌شود – سرطانی که زمانی که سیستم ایمنی بدن به‌هم می‌ریزد ایجاد می‌شود.
تا سال 2016، سازمان بهداشت جهانی از این روش پیروی کرد و ALCL مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) را به عنوان یک لنفوم سلول T که گاهی اوقات ممکن است پس از کاشت پستان ایجاد شود، معرفی کرد .
در ابتدای آوریل 2022، FDA حدود 1130 مورد جهانی BIA-ALCL، از جمله 59 مورد مرگ را شمارش کرده بود. در انگلستان، میزان بروز این سرطان ها 1 در 15000 تصور می شود.
حتی اگر آمار ابتلا بسیار اندک باشد، بیماران حق دارند از خطرات احتمالی مرتبط با پروتز سینه خود بدانند.
در طول سال ها، بیماران عوارض جانبی متعددی را از پروتز سینه خود گزارش کرده اند، از جمله مه مغزی، التهاب و خستگی.
در مجموع، این علائم به‌عنوان بیماری ایمپلنت پستان (BII) شناخته می‌شوند،
FDA سال هاست که هشدار داده است که ایمپلنت های سینه پروتز مادام العمر نیستند، اما این پیام اغلب توسط عموم شنیده نمی شود. تحقیقات اولیه حاکی از آن است که هر چه ایمپلنت سینه مدت بیشتری در بدن باقی بماند، احتمال ایجاد عوارضی مانند عفونت، التهاب، پارگی یا درد موضعی بیشتر است. در موارد نادر، سرطان نیز ممکن است یک عامل خطر باشد.
FDA در حال حاضر توصیه می کند که افرادی که پروتز سینه دارند، 5 یا 6 سال پس از کاشت اولیه و سپس هر دو یا سه سال پس از آن، برای اطمینان از سالم بودن پروتزهایشان، تحت غربالگری منظم قرار گیرند. اما تا به امروز، تحقیقات نشان می دهد که کمتر از 6 درصد از بیماران واقعاً این کار را انجام می‌دهند.
