اولین آزمایش خون مستقیم برای تشخیص میوکاردیت یا التهاب قلب پیشنهاد شد
محققان بریتانیایی شاخص زیستی یا بیومارکر خونی را کشف کردند که نشانگر وجود میوکاردیت است. امید است که این کشف منجر به آزمایش خون سریع برای تشخیص این بیماری التهابی قلبی کشنده و دشوار شود.
نیلش سامانی، از بنیاد قلب بریتانیا، گفت: «میوکاردیت یک بیماری بسیار دشوار برای تشخیص است و متأسفانه برخی از بیماران به دلیل فقدان آزمایش‌های تشخیصی در دسترس، دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیری به قلب خود می‌شوند.»
در این بیماری عضله قلب ملتهب می‌شود. عامل بیماری اغلب عفونتهای ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود. علائم اولیه میوکاردیت می تواند مبهم باشد: خستگی، تنگی نفس، تب خفیف – و در صورت عدم تشخیص و درمان می تواند در مواردی کشنده یا آسیب‌زا هم باشد
ابزارهای تشخیصی فعلی برای ابتلا به میوکاردیت کافی یا در دسترس نیستند. MRI یا اشعه ایکس می تواند برای شناسایی ناهنجاری‌های قلبی انجام شود و بررسی های ECG می‌تواند سرنخ های غیر اختصاصی ارائه دهد. آزمایش خون همچنین اغلب برای ردیابی نشانگرهای التهابی عمومی که می تواند نشان دهنده میوکاردیت باشد استفاده می شود. با این حال، تست تشخیصی قطعی استاندارد طلایی برای میوکاردیت در حال حاضر، بیوپسی بافت قلب است. به دلیل ماهیت تهاجمی آن به ندرت انجام می شود.
تحقیقات جدید بر روی سلول‌های T، که یک نوع از سلول‌های ایمنی استُ متمرکز شده است. مشخص شد که در هنگام التهاب قلب، سلول های T در گردش خون می توانند مولکولی به نام cMet را بیان کنند.
تصور می شود که این سلول های T بیان کننده cMet در میوکاردیت نقش دارند و ردیابی سطح آنها در آزمایش خون می تواند مستقیماً به وجود التهاب بافت قلب اشاره کند.
تا کنون این تحقیق تنها در گروه کوچکی از 34 بیمار مبتلا به میوکاردیت تایید شده است. به این صورت که سطح سلول های T بیان کننده cMet در خون آنها به طور قابل توجهی بالاتر از یک گروه کنترل سالم و گروهی از بیمارانی بود که حملات قلبی را تجربه کرده بودند.
فدریکا مارلی برگ، محقق دیگری از بنیاد قلب بریتانیا، گفت که مداخله زودهنگام هنگام تلاش برای درمان میوکاردیت بسیار مهم است. و این آزمایش خون بالقوه می تواند ابزار مهمی را برای شناسایی بیماران قبل از نارسایی قلبی به پزشکان ارائه دهد.
به گفته محققان، اگر مراحل بعدی مطالعه موفقیت آمیز باشد، آزمایش خون جدید می تواند ظرف یک یا دو سال از نظر بالینی در دسترس باشد.
مطالعه جدید در مجله Circulation منتشر شده است.
منبع: دانشگاه کوئین مری لندن
