چرا آتیلا به رم حمله کرد: برای طلا یا زمین؟ خیر! طبق یافته جدید برای نجات مردمانش از گرسنگی!
به نظر میرسد که هونها آن گونه که برخی از مورخان قلمداد میکنند، بربرهای سرسختی نبودهاند که «عطش بیپایانی برای طلا» داشتند.
یک مطالعه جدید که دادههای آب و هوایی را از حلقههای درختان بازسازی میکند، نشانمیدهد که این افراد نیمهکوچنشین به دلیل گرسنگی محض مجبور به یورش و حمله به استانهای روم شرقی شدند.
با توجه به آرشیو طبیعی ثبت شده در خطوط رویش درختان بلوط در جمهوری چک و بایرن، اوایل قرن پنجم در دشت مجارستان بزرگ مجموعهای از تابستانهای بسیار خشک و خشکسالی حکمفرما شد
باستان شناسان دانشگاه کمبریج می گویند که بین سال های 420 و 450 پس از میلاد، مردمی که در استپ های اوراسیا زندگی می کردند، آب و هوای پرآشوبی را تجربه می کردند.
چنین زمانهای خشکسالی، جوامع هون را مجبور میکرد تا بین کشاورزی در یک نقطه ثابت و گلهداری حیوانات به مراتع سرسبز یکی را انتخاب کنند.
در واقع، دندانهای بقایای انسانهای باستانی که در استپهای مجارستانی بزرگ یافت شدند، نشان میدهند که هونها در طول عمر خود چندین تغییر رژیم غذایی را تجربه کردهاند. به نظر می رسد که آنها به سرعت با هر منبع غذایی که بیشتر در دسترس بود سازگار شدند و همین امر ممکن است باعث تغییر در نقش های اجتماعی شده باشد.
آتیلا هون، که در دهه 430 به قدرت رسید، اغلب به دلیل آغاز جنگ سرزنش میشود. مورخان رومی میگویند در طول سلطنت او، یورشهای منظم به ایالت-شهرهایشان، به علت هوس فزاینده آنها به طلا و زمین رخ میداد.
اما چشمها را باید شست و طور دیگر باید دید. در حالی که مورخان غربی آتیلا را اغلب به عنوان یک رهبر حریص در نظر میگیرند که مشتاق استامپراتوری روم را از بین ببرد، مهم است که توجه داشته باشیم که حملات او به مرزهای شرقی در زمان افزایش خشکی در حوضه کارپات رخ داده است.
در ابتدا، روابط بین هونها و رومیها برای دو طرف سودمند بود، اما همکاری آنها در دهه 440 از بین رفت. در سالهای خشکسالی، زمانی که چراگاهها کمیاب بود، گلهداران هون ممکن است مجبور شدند روکیردی هجومی اتخاذ کنند.
احتمالاً آنها به دامهای همسایههای خود حمله میکردند و به یک جنگسالار یا پادشاه جنگجو تکیه میکردند تا آنها را گرد هم بیاورد.
ویرانگرترین تهاجمات هونها، در سال های 447، 451 و 452 میلادی، در اوج خشکسالی رخ داد.
این موضوع این سوال را مطرح میکند که آیا امکانات زیستمحیطی تغییریافته باعث سازگاری با معیشت، اقتصاد و شاید حتی سازمانهای اجتماعی شده است یا خیر.
اگر حق با نویسندگان باشد، خشونت آتیلا علیه امپراتوری روم ممکن است آخرین تلاش برای زنده نگه داشتن مردم خود بوده باشد.
به عنوان مثال، اسناد رومی از این زمان نشان می دهد که آتیلا زمانی از امپراتوری در امتداد رودخانه دانوب تقاضای باریکه زمینی کرد. زمینی در دشت های سیلابی که مکان خوبی خوبی برای چرای گوسفند، شتر یا اسب بودند.
حتی تصور میشود که نیت حملات آتیلا به جلی رسیدن به طلا،برای به دست آوردن غذا و دام در زمان های خشکسالی انجام شده است.
در زمان سلطنت او، هون ها با موفقیت به گال و شمال ایتالیا حمله کردند و در نهایت شهر میلان را تصرف کردند. با این حال، مرگ ناگهانی آتیلا در سال 453 منجر به جنگ برای قدرت در بین پسران او شد. سال بعد، هون ها برای همیشه شکست خوردند.
مثل همیشه تاریخ را فاتحان نوشتند. رومیها، هون ها را عنوان مردمی زشت، وحشی، خشن و حریص توصیف میکردند.
گرچه برخی از این افراد باستانی سازمان اجتماعی و سیاسی خود را تغییر دادند تا بر حملات خشونت آمیز تمرکز کنند، یافتههای جدید نشان می دهد که این امر احتمالاً برای بقای آنها طراحی شده بود.
آن تصویر منفی هنوز هم تا به امروز وجود دارد. با این حال، از بسیاری جهات، حلقههای درختان رکوردی عینیتر از روایات انسانی هستند، و این خطوط طبیعی اکنون به محققان کمک میکنند تا داستان هونها را بهتر درک کنند.
هاکنبک میگوید: «آبوهوا و محیط بر اقتصاد، و سازمان اجتماعی و رویکرد سیاسی تأثیر میگذارد.»
این مثال از تاریخ نشان میدهد که مردم به روشهای پیچیده و غیرقابل پیشبینی به تنش آب و هوایی پاسخ میدهند و راهحلهای کوتاهمدت میتواند پیامدهای منفی در بلندمدت داشته باشد.
این مطالعه در مجله باستان شناسی رومی منتشر شده است.
این نوشتهها را هم بخوانید
