فیلم چهار برادر Four Brothers – نقد و بررسی

کارگردان: جان سینگلتون. فیلمنامه: دیوید الیوت، پل لاوت. مدیر فیلمبرداری: پیتر منزیس جونیور. تدوین: بروس کانون، بیل فاکس. موسیقی: دیوید آرنولد، اد شیرمور. طراح صحنه: کیت برایان برنز. بازیگران: مارک والبرگ(بابی مرسر)، تایریس گیبسون(انجل مرسر)، آندره بنجامین(جرمیا مرسر)، گرت هدلوند(جک مرسر)، ترنس هاوارد(ستوان گرین). ١٠٩ دقیقه. محصول ٢٠٠۵ آمریکا.

بابی، انجل، جرمیا و جک چهار پسر هستند که زنی آنها را به فرزندی پذیرفته و بزرگ کرده است. آنها که خود را برادر می دانند، در بزرگ سالی از هم جدا و صاحب شخصیت های متفاوتی شده اند. مادر خوانده آنها در ماجرای سرقت یک مغازه تصادفاً کشته می شود و چهار برادر که بعد از مدت ها برای مراسم تدفین وی گرد هم آمده اند، تصمیم می گیرند تا انتقام او را قاتل بگیرند. برای این کار چهار پسر از تجارب و مهارت خود استفاده می کنند و حین کار در می یابند با وجود این که سال ها دور از هم زندگی کرده اند ، اما وابستگی شدیدی به هم دارند.

چرا باید دید؟

جان سینگلتون به همراه اسپایک لی مهم ترین کارگردان های سیاه پوست سینمای معاصر آمریکا محسوب می شوند. سینگلتون در ٢٣ سالگی با ساختن پسران گروه در ١٩٩١ نامزد دریافت اسکار کارگردانی شد و به شهرت رسید. اما بعدها پیشرفت چشم گیری در کارنامه اش به وجود نیامد و توفیق اولیه تکرار نشد. با وجود اینها به کار ادامه داد و فیلم های پر فروشی مثل بازسازی شفت و ادامه سازی هایی چون سریع تر و خشمگین تر را در جریان اصلی سینمای هالیوود ساخت. آخرین فیلمش هم اکنون منتقدان را به دو دسته تقسیم کرده است. برخی اعتقاد دارند که فیلم صرفاً قصه یک انتقام گیری است و گروهی عقیده دارند که وی در پرداخت شخصیت ها بسیار خوب عمل کرده، اما چیزی که هر دو گروه بر سر آن توافق دارند بازی خوب مارک والبرگ است. کسانی که بخت تماشای خوابگردها را داشته و قصه آن را پسندیده اند، مطمئناً از تماشای چهار برادر لذت خواهند برد. کسانی نیز که به دنبال یک اکشن با کیفیت می گردند، بهترین از این گیرشان نمی آید. یک قصه جذاب با پیچ ها و گره های غیر منتظره که تماشای آن را تا پایان لذت بخش می کند.