فیلم گمشدن در آمریکا Missing in America – نقد و بررسی
کارگردان: گابریل ساویج داکترمن. فیلمنامه: نانسی ال. بابین، کن میلر، گابریل ساویج داکترمن. موسیقی: شلدون میروویتز. مدیر فیلمبرداری: کن کلش. تدوین: تیم کین، دان پاکر، پیتر وایت. طراح صحنه: کاترین کیت. بازیگران: دنی گلوور[جک]، ران پرلمن[رد]، لیندا همیلتون[کیت]، زوئه وایزنبائوم[لنی]، دیوید استراتیران[هنری]. ١٠٢ دقیقه. محصول ٢٠٠۵ آمریکا، کانادا.
جک نیلی کهنه سرباز جنگ ویتنام که سی و پنج سال گذشته را در جنگلی در ناحیه شمال غربی اقیانوس آرام گذرانده، ارتباط اندکی با دیگر انسان ها دارد. او با فروش هیزم هایی که چند سرباز منزوی دیگر در جنگل جمع می کننند برای خود و بقیه آذوقه تهیه می کند. تنها کسی که او در این سال ها مرتب دیده فروشنده ای به نام کیت است که آذوقه خود را از فروشگاه او تهیه می کند. تا این که یک روز، یکی از همقطاران سابق او در ویتنام به نام هنری همراه دختربچه ای به دیدار وی می آید. هنری دچار سرطان ریه است و به زودی خواهد مرد. همسر ویتنامی تبارش نیز مدتی قبل فوت کرده و او که کسی را ندارد تا دخترش لنی را به او بسپارد، ناچار به ملاقات جک آمده است. جک پیشنهاد او را نمی پذیرد، اما هنری شب آنجا را ترک و دخترش را نزد جک جا م یگذارد. جک بعد از مدتی کلنجار رفتن با لنی می پذیرد تا او را در نزد خود نگهدارد، اما پیشنهاد لنی مبنی بر برقراری رابطه با دیگر کهنه سربازانی که در جنگل زندگی می کنند- از جمله رد که نصف صورتش را در انفجاری از دست داده- حوادثی تلخ به همراه می آورد که فرجامش مرگ لنی نوجوان است و تنهایی مجدد جک نیلی.
چرا باید دید؟
ظاهراً قرار نیست کابوس های جنگ ویتنام به این زودی ها از سر کهنه سربازهای آمریکایی و تماشاگران دست بردارد. بیش از سه دهه پس از پایان آن جنگ خونین هنوز زخم ها تازه و خون چکان است و نسل های بعدی نیز تاوان آنها را می پردازند. جک نیلی و دوستانش تنها کسانی نیستند که روحاً و جسماً نابود شده اند، بلکه همراهان آنان نیز- مانند همسر یکی دیگر از سربازان و لنی دختر هنری- تقاص جنگ های ایدئولوژیک دوران جنگ سرد را با تمام وجود خود می پردازند. گمشدن در آمریکا اولین ساخته گابریل ساویج داکترمن فیلمی جمع و جور و در مقایسه با دیگر فیلم های امسال فیلم قابل اعتنایی است. اما به دلیل قصه نه چندان تازه اش- می خواستم بگویم کلیشه ای- نمی تواند آن چنان که باید و شاید در اندازه های یک فیلم سینمایی ظاهر شود. اما به عنوان فیلمی تلویزیونی قابل قبول است و تماشای آن می تواند مرهمی بر روح کسانی باشد که به هر دلیلی انزوا و دوری از مردم را برگزیده اند و یا به آن محکوم شده اند. گمشدن در آمریکا فیلمی درباره برقراری ارتباط میان انسان هاست و به دلیل به کارگیری درست بازیگران اصلی اش- دنی گلوور و زوئه وایزنبائوم- به خوبی کشاکش های عاطفی میان آنها را ترسیم می کند. فیلمی آرام و بدون توجه به حوادث قابل انتظارش- غیر از مرگ لنی- اثری تفکر برانگیز که با مرگ دخترک ویتنامی/آمریکایی تبار هر دو طرف را درگیر این نبرد پایان نیافته نشان می دهد. تماشای فیلم به کسانی که هنوز محبت فرزند و همسر به دل های شان راه نیافته و یا ارزش آن را درک نمی کنند اکیداً توصیه می شود. اطمینان دارم که فیلم بعدی گابریل ساویج داکترمن را نیز تماشا خواهم کرد، چون کسی با چنین احساساتی نمی تواند فیلمی صرفاً سرگرم کننده بسازد.
ژانر: درام.
