عکس‌های جادویی زیبا از کهکشان راه شیری – چه کار کنیم عکس خوبی بتوانیم بگیریم؟
کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی و از میلیارد‌ها کهکشان در جهان است.
کهکشان راه شیری نام خود را از نوار نوری گرفته است که در هنگام دیدن آن در سراسر آسمان شب دیده می‌شود به دلیل درخشش ترکیبی میلیارد‌ها ستاره و سایر اجرام آسمانی در کهکشان ایجاد می‌شود.
کهکشان راه شیری ساختاری دیسک مانند با برآمدگی مرکزی و بازو‌های مارپیچی دارد که از مرکز به سمت بیرون امتداد دارند. بازو‌های مارپیچی از ستاره‌ها، گاز، غبار و سایر اجرام آسمانی تشکیل شده‌اند. منظومه شمسی ما در یکی از بازو‌های مارپیچی، در حدود دو سوم مرکز و خارج این بازو قرار دارد.
قطر کهکشان راه شیری حدود 100000 سال نوری تخمین‌زده می‌شود. علاوه بر ستاره‌ها، اجرام نجومی دیگری مانند سیارات، سیارک‌ها، دنباله دار‌ها، سحابی‌ها و سیاهچاله‌ها نیز در آن وجود دارد. تعیین تعداد دقیق ستارگان کهکشان راه شیری دشوار است، اما تخمین‌ها نشان می‌دهد که می‌تواند حدود 100 تا 400 میلیارد ستاره باشد.
دانشمندان از تکنیک‌های مختلفی از جمله رضد طول موج‌های مختلف نور و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری برای مطالعه شکل‌گیری، تکامل و ساختار کهکشان استفاده می‌کنند.
عکاسی راه شیری ژانر محبوب عکاسی نجومی است که شامل ثبت تصاویری از کهکشان راه شیری است.
نکات ابتدایی در مورد عکاسی از راه شیری:
مکان: مکانی را با حداقل آلودگی نوری انتخاب کنید. این به شما کمک می‌کند نمای واضح‌تر و دقیق‌تری از کهکشان راه شیری را ثبت کنید. پارک‌های ملی، مناطق روستایی و مکان‌های دورافتاده یا کویرها اغلب برای عکاسی از راه شیری ایده‌آل هستند.
زمان: فاز ماه و زمان طلوع/غروب آن را بررسی کنید. فاز ماه نو یا هلال ماه ترجیح داده می‌شود، زیرا آلودگی نوری کمتری تولید می‌کند. علاوه بر این، جلسه عکاسی خود را در تاریک‌ترین ساعات شب، معمولا بین نیمه شب تا سحر برنامه‌ریزی کنید.
تجهیزات: به دوربینی با تنظیمات دستی و قابلیت عکاسی با فرمت RAW نیاز دارید. یک لنز زاویه باز با دیافراگم کم (f/2.8 یا کمتر) برای گرفتن حداکثر نور توصیه می‌شود. یک سه پایه محکم برای ثابت نگه داشتن دوربین در طول نوردهی طولانی ضروری است.
تنظیمات: دوربین خود را روی حالت دستی قرار دهید و تنظیمات زیر را انجام دهید:
ISO: با تنظیم ISO بالا (به عنوان مثال، 3200 یا 6400) برای گرفتن نور بیشتر شروع کنید. آن را در صورت نیاز تنظیم کنید تا از نویز بیش از حد در تصاویر خود جلوگیری کنید.
دیافراگم: از بازترین دیافراگم که لنز شما اجازه می‌دهد استفاده کنید (مثلاً f/2.8) تا حداکثر نور ممکن را جمع‌آوری کنید.
سرعت شاتر: از زمان نوردهی طولانی (معمولاً 20 تا 30 ثانیه) برای گرفتن نور ضعیف کهکشان راه شیری استفاده کنید. با زمان‌های مختلف نوردهی آزمایش کنید تا تعادل مناسب بین ثبت جزئیات و اجتناب از ردیابی ستاره‌ها را بیابید.
فوکوس: لنز خود را روی فوکوس دستی تغییر دهید و آن را روی بی نهایت تنظیم کنید. از طرف دیگر، از حالت “نمای زنده” در دوربین خود برای فوکوس دستی روی یک ستاره درخشان یا منبع نور دور استفاده کنید. فوکوس را تا زمانی تنظیم کنید که ستاره‌ها واضح و واضح به نظر برسند.
ترکیب‌بندی: برای ایجاد حس عمق و چشم انداز، عناصر پیش زمینه جالب را در ترکیب‌بندی خود بگنجانید. صخره‌ها، درختان، کوه‌ها یا توده‌های آبی می‌توانند جذابیت بصری را به عکس‌های راه شیری شما اضافه کنند.
نوردهی طولانی: برای جلوگیری از لرزش دوربین هنگام فعال کردن شاتر، از شاتر از راه دور یا تأخیر تایمر استفاده کنید. برای ثبت جزئیات بیشتر در کهکشان راه شیری، زمان‌های قرار گرفتن در معرض طولانی‌تر را آزمایش کنید، اما مراقب حرکت ستاره‌ها و تاری احتمالی ناشی از چرخش زمین باشید.
مرجله پردازش: هنگامی که عکس‌های راه شیری خود را گرفتید، می‌توانید آنها را از طریق پس پردازش بهبود بخشید. تنظیماتی مانند نوردهی، تعادل رنگ سفید، کنتراست و کاهش نویز می‌تواند به آشکار کردن جزئیات و رنگ‌های کهکشان راه شیری کمک کند. نرم‌افزار‌هایی مانند Adobe Lightroom، Capture One یا نرم‌افزار‌های تخصصی عکاسی نجومی را می‌توان برای پس پردازش استفاده کرد.
در هر صورت تمرین و آزمایش کلید بهبود مهارت‌های عکاسی شما از راه شیری است. ممکن است مدتی طول بکشد تا تنظیمات و تکنیک‌های مناسبی را پیدا کنید که برای شما مناسب است. از این روند لذت ببرید و از شکار زیبایی آسمان شب لذت ببرید!
گونزالو خاویر سانتیله
گری بهازتارا
خوزه لوئیس کانتابرانا گارسیا
ایزابلا تاباچی
لوئیس کاجته
برندان لارسن
استفی لیبرمن
لورنزو رانیری تنتی
پابلو رویز گارسیا
روکسولیانا هیلویچ
جیکوک سانه
الکساندر فورست
میتسوشیره اوکابه
بنیامین برکت
میخائیل مینکوف
