گجت‌های همیشه آنلاین، شرط لازم (و نه کافی) برای ارتقای سطح دانش و فرهنگ جامعه

پیش از این هم برایتان نوشته بودم که یکی از دشواری‌های کار وبلاگ‌نویسی آی‌تی در ایران این است که شماره قابل توجهی از فناوری‌های روز به علت عدم دسترسی به سخت‌افزار مناسب و اینترنت پهن‌باند با قیمت مناسب برای توده مردم بی‌مفهوم هستند.

بنابراین یک وبلاگ‌نویس هر چقدر هم علاقه‌مند و به‌روز باشد، هنگام معرفی و توضیح فناوری‌های روز، سرویس‌های اینترنتی و اپلیکیشن‌ها، حس می‌کند که دارد وقت خود را صرف چیزهای بیهوده‌ای می‌کند.

بله! داشتن سخت‌افزار و یک بستر ارتباطی مناسب، لزوما باعث دانش‌افزایی و ارتقای سطح فرهنگی نمی‌شوند، اما بدون آنها نمی‌شود کاری را پیش برد.

امروز صبح آمار جالبی دیدم که حکایت از میزان دسترسی بالای نوجوان‌های آمریکایی به وسایل موبایل دارند، مطابق این آمارها 51 درصد نوجوان‌های آمریکایی دستگاه‌های تبلت دارند، از این بین 63 درصد آی‌پد، پنج درصد آی‌پد مینی، 20 درصد تبلت اندرویدی و 9 درصد هم کیندل فایر دارند.

اما آنهایی هم که تبلت ندارند، به احتمال زیاد در آینده نزدیک صاحب تبلت خواهند شد، در واقع 17 درصد نوجوان‌های چنین برنامه‌ای دارند.

برای رسیدن به این آمار 5200 نوجوان مورد پرسش قرار گرفتند، سایت Mac Rumors که این آمار را بازتاب داده است، خواسته است محبوبیت آی‌دیوایس‌ها را به رخ بکشد، اما من فارغ از اینها، چیزی که برایم جالب بود، میزان دسترسی بالای مردم به ابزارهای الکترونیک بود.

شما ممکن است با خواندن این پست سرتان را تکان بدهید و بگویید که گیریم که نوجوان‌ها را مجهز به تبلت و گوشی‌های هوشمند کردیم، مگر عملا جز گیم و پیامک و یک تعداد اپلیکیشن‌های سرگرم‌کننده کار دیگری هم با گجت‌های خود می‌کنند؟

در شرایط حاضر که بیشتر مردم مجبورند بسیار مقتصدانه و آگاهانه هزینه کنند، متأسفانه خیلی‌ها با آگاهی از اینکه تنها از کسری از امکانات بالقوه گجت‌ها می‌توانند استفاده کنند، ترجیح می‌دهند، درآمد خود را صرف کارهای ضروری‌تر کنند.

ما نمی‌توانیم با قطعیت پیشبینی کنیم که در صورتی که درصد دسترسی مردم به اینترنت نامحدود و گجت‌های هوشمند بالاتر می‌رفت، از نظر نوع کاربری چه چیزهایی رخ می‌دادند. اما دست‌کم می‌توانیم در جستجوی شواهد آن برآییم.

شواهدی که نشان می‌دهند، در صورت داشتن یک زیربنای محکم فناوری‌های ارتباطی و تشویق تولیدکنندگان محتوا و ناشران دیجیتال، با گذشت زمان رفتار آنلاین مردم، نسبت به بیهودگی‌های که گاه در حال حاضر شاهد آن هستیم، ارتقا پیدا می‌کرد.

در این صورت شاید مردمی می‌داشتیم که بیشتر کتاب می‌خواندند، مطالب جدی‌تر را در وب دنبال می‌کردند و حتی هنگامی که در پی سرگرمی بودند، به نشاط و شادابی بیشتری می‌رسیدند.

باید اعتراف کنم تا پیش از اینکه تبلت داشته باشم، با اینکه ده‌ها کتاب الکترونیک دانلود کرده بودم، اما تعداد کتاب‌هایی که با پای سیستم دسکتاپ خودم خواندم، از ده دوازده تا تجاوز نمی‌کرد، اما تبلت باعث شد که حتی نوع رفتار مطالعاتی من هم تفاوت کند، به همین خاطر توانستم چندین کتاب با نثر سنگین را به اتمام برسانم که در صورت نداشتم تبلت، گمان نمی‌کنم موفق به خواندنشان می‌شدم.

نوع وب‌گردی‌ام هم با داشتن تبلت عوض شد، بماند که اگر دسترسی به وای فای سریع در همه جا داشتم، چقدر فناوری می‌توانست شخصا برایم مفید واقع شود.

شما کافی است که کسری از زمانی که مردم در ادارات و شرکت‌ها و سایر اماکن به بیهودگی صرف می‌کنند، ضرب در تعداد جملات یا واژگانی کنید که در صورت داشتن گجت‌های هوشمند همیشه آنلاین، می‌توانستند به آنها برسند. حاصل ضرب، عددی نجومی می‌شد، عددی که می‌توانست دانش و فرهنگ جامعه را دست‌کم کمی متحول کند.