چه بیماری‌های دیگری شبیه رادیکولوپاتی گردنی هستند؟
- کشیدگی یا پیچ‌خوردگی گردن غیردیسکوژنیک
- آرتریت مهره‌های گردنی یا شانه
- شکستگی کمپرسیونی جسم مهره
- آرتریت روماتوئید
- اختلالات مادرزادی قاعده جمجمه (انواژیناسیون بازیلر، پلاتی بازیا)
- پلکسوپاتی براکیال، سندرم تونل کارپال یا نوروپاتی
- نئوپلاسم یا عفونت مهره یا فضای دیسک
- آسیب کاف روتاتور شانه
- دیسکسیون شریان ورتبرال یا کاروتید
- ایسکمی / انفارکت قلبی
- تاندونیت آرنج
علت‌های بروز رادیکولوپاتی گردنی
- یک اختلال بسیار شایع در بالغین میانسال
- تحریک یک ریشه عصبی گردنی که منجر به درد انتشاری، پارستزی و ضعف اندام فوقانی می‌شود.
- به‌طور شایع ناشی از فتق دیسک یا استئوفیت‌ها که ریشه عصبی را در سوراخ عصب تحت فشار قرار می‌دهند.
- رادیکولوپاتی C8 سبب درد در قسمت اولنار ساعد و دست می‌شود. کرختی در ناحیه مدیال ساعد و انگشت کوچک؛ ضعف ممکن است در عضلات داخلی دست و فلکسورهای انگشتان و اکستانسورهای مچ دست دیده شود.
- بیماری ریشه عصب C7 شایع‌ترین رادیکولوپاتی گردنی است (۷۰% موارد) که سبب درد در قسمت خلفی خارجی بالای بازو و شانه می‌شود؛ کرختی در انگشتان نشانه و بزرگ؛ ضعف فلکسورهای مچ دست؛ اکستانسورهای انگشتان و سه سر؛ رفلکس سه سر کاهش می‌یابد.
- رادیکولوپاتی C6 (20% موارد) منجر به درد در شانه و قسمت فوقانی بازو، قسمت خارجی ساعد و شست می‌شود؛ کرختی در قسمت خارجی ساعد، شست و انگشت اشاره وجود دارد، ضعف در عضلات دو سر بازو و اکستنسورهای مچ وجود دارد و رفلکس دو سرو براکیورادیالیس کاهش یافته‌اند.
- رادیکولوپاتی C5 منجر به درد در شانه و قسمت خارجی بالای بازو، کرختی در ناحیه شانه و ضعف در عضله دلتوئید و دوسر، رفلکس دوسر کاهش یافته است.
- رادیکولوپاتی C4 غیر شایع بوده و منجر به درد در شانه و ضعف عضله دلتوئید می‌شود.
علائم و نشانه‌های رادیکولوپاتی گردنی
- درد گردن با رادیاسیون به بازو در یک توزیع درماتومی
- درد ممکن است با وضعیت‌های خاص گردنی که ریشه عصبی را بیشتر درگیر می‌کنند تشدید شود.
- درد، پارستزی، ضعف عضلانی و تغییرات رفلکسی در توزیع درماتوم درگیر رخ می‌دهند.
- اسپاسم عضلانی رفلکسی ممکن است به‌طور ثانویه رخ داده و سبب درد لوکالیزه شود.
- کاهش دامنه حرکات گردنی به‌خصوص روتاسیون و فلکسیون جانبی
- اگر فشار بر روی نخاع به‌طور همزمان موجود باشد علائم میلوپاتیک ممکن است شامل اختلالات راه رفتن، ضعف پا، اسپاستیستی و اختلال عملکرد اسفنکتری وجود داشته باشد.
- سندرم هورنر به‌ندرت رخ می‌دهد.
چگونه بیماری رادیکولوپاتی گردنی را تشخیص بدهیم؟ روند و شیوه بررسی
- تظاهر کلینیکی اغلب تشخیصی است.
- فیلم‌های ساده‌گرافی از ستون مهره‌های گردنی ممکن است استئوفیت‌ها، دست‌اندازی به سوراخ عصب و یا کاهش ارتفاع فضای دیسک را نشان دهد.
- قاعده جمجمه می‌تواند همچنین جهت ارزیابی از نظر اختلالات استخوانی مادرزادی مشاهده شود.
- MRI بهترین روش تشخیصی جهت شناسایی فتق دیسک یا فشار ریشه عصبی است.
- CT با میلوگرام ممکن است مفید باشد.
- EMG (ممکن است تا ۲ هفته مثبت نباشد) و مطالعات هدایت عصبی ممکن است اختلال عملکرد ریشه عصبی و دنرواسیون عضلانی را نشان دهد.
درمان رادیکولوپاتی گردنی
- رادیکولوپاتی حاد می‌تواند در ۵۰% موارد به‌طور نگه‌دارنده و با استراحت در بستر، مسکن‌ها و شل کننده‌های عضلانی درمان شود.
- استروئیدها یا NSAIDs ممکن است علائم را برطرف کنند.
- traction اغلب مفید است که عبارت است از بی‌حرکتی گذرا با یک کولار نرم.
- توان‌بخشی بهبودی را تسریع می‌کند.
- رفع فشار به‌صورت جراحی فیوژن نخاعی ممکن است درصورتی‌که درد به درمان نگه‌دارنده پاسخ نمی‌دهد یا پیشرفت ضعف عضلانی وجود دارد ضرورت یابد.
پیش‌آگهی / عوارض
- پیش‌آگهی زمانی که علائم درد و پارستزی به درمان نگه‌دارنده پاسخ می‌دهند خوب است.
- بسته به مدت زمان فشار ریشه عصبی، ضعف عضلانی یا تغییرات رفلکسی ممکن است پایدار و دائمی باشد.
- یک خطر افزایش یافته فتق دیسک در سطوح مجاور بعد از جراحی فیوژن دیسک وجود دارد.
در صورت وقوع میلوپاتی علائم درگیری نخاع ممکن است دائمی باشند.
