در فوریه سال گذشته، مجلس سنای ایالات متحده کمیته‌ای برای برای استماع گزارش‌های ۵G و پیگیری مسایل مربوط به آن راه‌اندازی کرد.
این کمیته اعلام کرد شبکه‌های نسل آینده ۵G برای بشر بسیار مفید بوده و باعث افزایش ۵ برابری سرعت اینترنت می‌شود. این کمیته در گزارش خود تاکید کرد ۵G زندگی بهتر و راحت‌تری برای آینده می‌سازد.
در این میان یک سناتور یادداشتی محافظه‌کارانه درباره خطرات ۵G ارائه می‌دهد. این سناتور به فرکانس‌های با چگالی توان یا انرژی بالاتر شبکه‌های ۵G اشاره می‌کند و اینکه ایتسگاه‌های فرستنده این امواج متحرک نیستند و باید توسط هزاران ایستگاه و آنتن کوچک دیگر در سراسر شهر دریافت و تقویت شوند.
در این یادداشت اشاره شده احتمالا به‌زودی سراسر شهرها زیر پوشش هزاران گیرنده و فرستنده امواج ۵G می‌رود و میلیون‌ها نفر به آن‌ها وصل می‌شوند. در نزدیکی هر خانه‌ای، مکان عمومی، مدرسه، محل‌های کار و بیمارستان‌ها شاهد نصب آنتن‌های ۵G خواهیم بود و آیا به عواقب ایمنی و بهداشت عمومی آن توجهی شده است؟
هیچ تحقیقی انجام نمی‌شود
قابل انتظار است که پاسخ رهبران صنعت مخابرات به این اظهارنظر و یادداشت، مطالق سلیقه این سناتور امریکا نباشد. «براد گیلن»، معاون اجرایی ریسی CTIA که رهبری اتحادیه صنعت ارتباطات و مخابرات ایالات متحده را برعهده دارد؛ در اظهارنظری تعجب‌برانگیز می‌گوید: «من به خاطر ندارم هیچ مطالعه‌ای در این صنعت درباره عواقب امواج ۵G صورت گرفته باشد.»
«استیو بری»، مدیرعامل انجمن اپراتورهای موبایل هم می‌گوید: «سلول‌های کوچک‌تر، پرتوهایی با سطح انرژی به مراتب پایین‌تر منتشر می‌کنند اما خیر، من از هیچ مطالعه‌ای آگاه نیستم.»
این اظهارنظرها با موجی از نگرانی از سوی کارشناسان و مردم روبرو شده و حتی شاهد برگزاری تظاهرات و اعتراض‌هایی به راه‌اندازی ۵G در شهرهای مختلف دنیا بودیم. آیا واقعا هیچ تحقیقی درباره عواقب بهداشت عمومی و ایمنی امواج ۵G صورت نگرفته است و هیچ‌کس نگران سلامتی و ایمنی مردم نیست؟
البته، قضیه در این حد نگران‌کننده نیست و شرکت‌های بزرگ توسعه‌دهنده این فناوری سال‌ها است دارند روی تجهیزات، امواج و فناوری ۵G تحقیق و مطالعه می‌کنند. گروه‌های تحقیقاتی زیادی امواج ۵G را به دقت اندازه‌گیری و با امواج ۴G مقایسه کردند که نتایج باز هم نشان می‌دهد از آستانه مجاز بین‌المللی پایین‌تر هستند؛ حتی اگر شما به این انتن‌ها چسبیده باشید.
حساسیت به امواج رادیویی واقعیت دارد
اما به هر حال توسعه شبکه‌های ۵G و فراگیر شدن قریب‌الوقوع آن‌ها در سراسر شهرها و کشورها، نگرانی پیرامون خطرات امواج تلفن همراه را افزایش داده است. هر از چند گاهی عکس‌هایی از برخی افراد منتشر می‌شود که تجهیزات الکترونیکی دشمن شماره یک آن‌ها هستند.
خود ما در سایت یک پزشک، گزارشی از یک زن به نام روزی گلادول (Rosi Gladwell) منتشر کردیم که به شدت نسبت به امواج وای‌فای و موبایل حساسیت دارد و در حاشیه شهرها یا کوه‌ها زندگی می‌کند.
این افراد موسوم به EHS (سرنام electromagnetic hypersensitivity) واقعا نسبت به امواج رادیویی، حتی در کمترین میزان آن مانند تماشای تلویزیون یا استفاده از وسایل الکترونیکی حساسیت دارند و علائنم آن به سرعت در ظاهرشان پیدا می‌شود.
به گزارش سازمان بهداشت جهانی، در هر میلیون نفر تعداد بسیار کمی به EHS مبتلا هستند. بیشترین نرخ افراد EHS در کشورهایی مانند سوئد، آلمان و دانمارک ثبت شده است. علائم این حساسیت شامل قرمز شدن پوست، سوزن سوزن شدن و خارش پوست یا خستگی، حالت تهوع دائمی و اختلالات گوارشی است. البته، همه افراد EHS دارای این علائم نیستند و شاید دو یا سه مورد را با هم داشته باشند.
افراد EHS و رنج‌هایی که می‌برند
هنوز هیچ علت و ارتباطی میان امواج رادیویی یا دستگاه‌های الکترونیکی با EHS یافت نشده است. به همین دلیل، سازمان بهداشت جهانی EHS را یک بیماری یا تشخیص پزشکی نمی‌داند.
بیشتر افرادی که به EHS مبتلا هستند؛ خودشان و براساس تجربه دریافتند که به وسایل الکترونیکی حساسیت دارند. سال‌ها در شک و تردید به سر برده و دقیقا نمی‌دانند چگونه باید مشکل را حل کنند. برخی از این افراد دیوانه یا افسرده شده و مشکلات روانی هم پیدا می‌کنند.
چون هیچ‌کس به مشکل و بیماری آن‌ها اعتقادی ندارد و نسخه‌ای برای درمان آن نیست. بسیاری از افراد EHS مجبور هستند کار خود را ترک کنند؛ نمی‌توانند از کامپیوتر استفاده کنند و اصلا گوشی موبایل ندارند. از جامعه دور افتاده و سراغ خانه‌ها، تجهیزات و وسایلی می‌روند که ضد امواج مغناطیسی هستند.
آنچه مسلم است؛ برخی افراد در دنیا نسبت به امواج رادیویی حساسیت دارند. EHS یک توهم یا فوبیا نیست بلکه واقعیت دارد. برخی از افراد EHS می‌گویند چیزی که امروز ما بدان حساس هستیم؛ در آینده همه مردم بدان حساس می‌شوند. آن‌ها نمی‌دانند در محیط اطراف‌شان چه آلودگی‌هایی وجود دارد؛ خواه مواد شیمیایی یا آلودگی‌های صدایی و البته میدان‌های مغناطیسی شدید.
