فیلم پولا ایکس – خلاصه داستان، نقد و بررسی – Pola X (1999)

سال تولید : ۱۹۹۹
کارگردان : لئوش کاراکس
فیلمنامه‌نویس : ژان پول فارپو، لوران سدوفسکی و کاراکس، بر مبنای کتابی نوشتهٔ هرمن ملویل
فیلمبردار : اریک گوتیه
آهنگساز(موسیقی متن) : اسکات واکر
هنرپیشگان : گیوم دوپاردیو، یکاترینا گولوبه‌وا، کاترین دونوو، دلفین شویلو، پتروتا کاتانا، شاروناس بارتاس و لوران لوکا

̎پی‌یر̎ (دوپاردیو) و مادرش، ̎ماری̎ (دونوو) در عمارتی اربابی در نورماندی زندگی می‌کنند. آنان خوش‌سیما، ثروتمند و بی‌غم و آسوده‌خیال‌اند و هم‌دیگر را دوست دارند. ̎پی‌یر̎، هر روز صبح با موتورسیکلتی که از پدرش به ارث برده، نزد نامزدش، ̎لوسی̎ (شویلو) می‌رود. آنان نیز دل‌باختهٔ یکدیگر هستند. یک شب، ̎ماری̎ به ̎پی‌یر̎ اعلام می‌کند که تاریخی را برای ازدواج او با ̎لوسی̎ تعیین کرده است. ̎پی‌یر̎ بلافاصله شبانه راه می‌افتد تا ̎لوسی̎ را از این موضوع باخبر کند. اما در راه و در حاشیه تاریک جنگل، زنی (گولوبه‌ورا) پیش روی او ظاهر می‌شود.

زن با لهجهٔ ساکنان اروپای شرقی حرف می‌زند: ̎پی‌یر… تو تنها بچهٔ خانواده نیستی… من خواهرت ̎ایزابل̎ هستم.̎ ̎پی‌یر̎ حرف زن را باور می‌کند. اما چگونه می‌تواند خطای پدر را تصحیح کند و خواهر قربانی‌شده‌اش را نجات دهد؟ ̎پی‌یر̎ ناگهان همه چیز را رها می‌کند و به اتفاق ̎ایزابل̎ به پاریس می‌رود: ̎همه عمر در انتظار حادثه‌ای بودم که مرا به فراسوی تمامی این چیزها فرا خواند…̎

هشت سال پس از شکست سخت عشاق پون‌نوف در گیشه، کاراکس با پولا ایکس باز می‌گردد. فیلم از جمله محصولات پر خرج سینمای اروپا در دههٔ ۱۹۹۰ است که برخلاف فیلم‌های پرخرج دیگر قاره، نه به یک ماجرای تاریخی که به عاشقانه‌ای فرانسوی می‌پردازد و همین هم شاید کاراکس را هشت‌سالی پشت خط نگه‌داشته بود. فیلمی بر مبنای رمانی از ملویل که ذهن کاراکس را از هجده‌سالگی یعنی سنی که قهرمان رمان دارد، مشغول خود کرده بود.

حاصل یک عاشقانهٔ دیگر در سبک و سیاق فیلم قبلی است، هر چند نوع روابط در این یکی تفاوت‌های فاحشی با عشاق پون‌نوف دارد. پولا ایکس فیلم کنتراست‌های شفاف است. فیلمی مرزبندی شده که خوب و بد و زشت و زیبا در آن کاملاً قابل تشخیص است اما نویسنده/کارگردان بدش هم نمی‌آید در مواقعی هم‌ذات‌پنداری تماشاگرش را به سمت سیاهی‌ها جلب کند. دوپاردیو (پسر ژرار) در نقش ̎پی‌یر̎ بازی قابل قبولی دارد اما این گولوبه‌وا است که چشم‌ها را بر پرده به‌خود خیره می‌کند.