فیلم مدرسه راک – نقد، بررسی و خلاصه داستان – School Of Rock 2003

مدرسه راک مجموعه‌ای از کلیشه‌ها است که حول یک طرح داستانی فرمول وار به یکدیگر پیوند خورده‌اند. علاوه براین، کاراکترهای فیلم بد نوشته شده‌اند و طنز فیلم در سبک و سیاق سریال‌های کمدی تلویزیونی است.

جک بلک در فیلم مدرسه راک در قالب دو فیلم ظاهر می‌شود. دوی عاشق و شیفته موسیقی راک‌ا ندرول است. او را باید یک دایرهالمعارف سیار در مورد تاریخچه موسیقی راک، خوانندگان، باندها و نوازندگان این نوع موسیقی تلقی کرد. موسیقی راک همه چیز زندگی «دوی» است. با وجودی‌که به وی موسیقی راک را دوست دارد اما او هنرمند قابلی در این عرصه نیست. به وی اخیراً به خاطر لودگی‌های افراطی‌اش روی صحنه از باند موسیقی‌اش موسیقی‌ای که خود وی بنیان‌گذارش بوده، اخراج شده است. در همین حال، همخانه دوی که ند (مایک وایت) نام دارد، وی را تهدید کرده که اگر اجاره خانه را نپردازد باید جل و پلاس‌اش را جمع کند و به جای دیگری نقل مکان کند.

در این شرایط بد مالی، به وی باید راه حلی پیدا کند. او نهایتاً تصمیم می‌گیرد با جا زدن خود به عنوان معلم کلاس پنجم دبستان پولی بدست بیاورد. مدرسه‌ای که دوی برای تدریس انتخاب کرده یک مدرسه سطح بالای خصوصی است. دوی در ابتدای کار تدریس به این می‌اندیشد که با بچه‌های این کلاس چه باید بکند. او به زودی پی می‌برد که این بچه‌ها علاقه خاصی به موسیقی دارند. دوی تصمیم می‌گیرد با استفاده از بچه‌های کلاس یک گروه موسیقی راک درست کند. و قصد دارد که این گروه را در مسابقات سراسری نیز شرکت بدهد و این در حالی است که تمامی مراحل تدریس موسیقی باید از چشم دیگر بچه‌ها، والدین بچه‌ها و مدیر مدرسه، خانم روزالی مولینز (جوان کیوزاک) پنهان بماند.

ایده اصلی فیلم مدرسه راک از فیلم قدیمی ملودی برادوی) ۱۹۳۸) با بازیگری میکی رونی و جودی گارلند گرفته شده است. فیلمنامه‌نویس مدرسه راک، مایک وایت، همان کسی است که فیلنامه‌های چاک و باک، اورنج کانتی و دختر خوب را نوشته است. وایت که در مدرسه راک به عنوان بازیگر نیز ایفای نقش کرده‌است توانایی قابل‌توجهی در عرصه نوشتن دیالوگ‌های طنزآمیز دارد. این ویژگی در مدرسه را کاملاً نمایان است.

دوستداران جک بلک مطمئنا از تماشای بازیگر محبوب و پرانرژی خود بر پرده سینما خوشحال می‌شوند. اما چنین به نظر می‌آید که بلک بیشتر مناسب بازی در نقش‌های مکمل است. بازی انرژی تیک بلک در فیلم مدرسه راک بعد از مدت کوتاهی عادی و حتی کسالت‌آور می‌شود. مدرسه راک گویای این واقعیت است که بازیگری که نقش‌های مکمل را با تسلط و مهارت بازی می‌کند الزاماً در ایفای نقش‌های اول دارای چنین مهارت و تسلی نیست.

اما مدرسه راک جدای از برخی دیالوگ‌های خوب و هوشمندانه یکی دو ویژگی دیگر هم دارد. موسیقی در این فیلم کمدی، یک مقوله کاملاً جدی است. اگر استفاده بیشتری از موسیقی به عمل می‌آمد قطعا با فیلم بهتر یا حداقل لذت‌بخش‌ترین روبرو بودیم. اما در همین حد نیز، استفاده خوبی از موسیقی به عمل آمده؛ به خصوص در ۱۵ دقیقه پایانی، همچنین باید به بازی‌های خوب بازیگران کودک فیلم که عمدتاً نیز از غیر حرفه‌ای‌ها هستند اشاره کرد. اما به رغم چند ویژگی مثبت فوق، مدرسه راک فیلمی نیست که شایسته نام ریچارد لینک لیتر باشد. بسیاری از دوستداران جدی سینما با سطح توقع و انتظار بالایی به تماشای فیلم رفتند اما به شدت سرخورده شدند. به قول یکی از منتقدان شاید این فیلم به عنوان اولین کار یک فیلمساز تازه کار نمره قبولی بگیرد اما به عنوان کار تازه یک فیلمساز معتبر به اسم ریچارد لینک لیتر، به شدت نا امیدکننده است.