عکسی بسیار جالب و داستان ثبت آن: کروکودیل پدر با 100 نوزاد روی پشت خود
یک عکاس حیات‌وحش در یک منطقه حفاظت‌شده حیات‌وحش در هند بود که ناگهان کروکودیلی را دید که بیش از 100 نوزاد بر پشتش سوار شده‌اند.
Dhritiman Mukherjee -عکاس حیات وحش- همیشه در جستجوی مناظری از حیات وحش در خطر انقراض است که در عین حال تا به حال کمتر پیش آمده باشد که مشابه آنها ثبت شده باشد.
این هر دو هدف زمانی محقق شد که این منظره غیرعادی Gharial، یک نوع کروکودیل هندی، را دید.
خود موکرجی می‌گوید که بیش از آنکه خودش را هنرمند بداند، کسی است که با هدف علمی و حفاظت از جمعیت گونه‌های در معرض انقراض عکس می‌گیرد.
این عکاس 25 سال در این زمینه کار کرده و معمولاً 300 روز هر سال بیرون خانه است.
او در ژوئن 2017 به پناهگاه ملی چمبال هند سفر کرده بود که کمی کمتر از 200 مایلی جنوب شرقی دهلی نو قرار دارد. موکرجی پس از هفته‌ها گردش این صحنه را شمار کرد که البته نتیجه شانس محض نبود، بلکه حاصل ارتباط خوب او با کارشناسان محیط زیست و حیات وحش آن منطقه هم بود.
او می‌گوید: «من یک شبکه محلی بسیار خوب دارم. من مدام از مردم محلی، دانشمندان، طبیعت‌شناسان و مقامات بخش جنگل اطلاعات دریافت می‌کنم و این اولین سفر من به منطقه نبود. من چند بار اینجا بوده‌ام… »
این کروکودیل به خصوص نوزادهایش را البته از 7-8 حیوان ماده‌ای که با آنها جفت‌گیری کرده بود، دارد.
کروکودیل‌ها بچه‌های خود را در دهان خود حمل می‌کنند، اما غاریال Gharial پوزه بسیار باریکی دارد که این امر را غیرممکن می‌کند. از این رو، جوجه‌ها باید به سر و پشت بچسبند تا هم از آنها محافظت شود و هم ارتباط نزدیک با والدین فراهم شود.
غاریال ها از جمله نر‌ها بسیار خجالتی هستند و از انسان‌ها دوری می‌کنند. با این حال، هنگامی که نر از جوجه‌های جوان خود محافظت می‌کند، می‌تواند بسیار پرخاشگر باشد و اگر عکاس بیش از حد به ساحل رودخانه نزدیک شود، ممکن است به خطر بیفتد. بسیاری از عکس‌های موکرجی در آن روز با لنز دوربین 70-200 میلی‌متری از فاصله ایمن گرفته شده بود.
غاریال ( Gavialis gangeticus ) که همچنین به عنوان گاویال شناخته می‌شود، یکی از اعضای ماهی خوارهای راسته کروکودیل است که عمدتاً در رودخانه‌های هند و نپال یافت می‌شود.
غاریال های نر پس از رسیدن به بلوغ جنسی در حدود سن 11 سالگی، برآمدگی بینی پیازی توخالی در نوک پوزه پیدا می‌کنند. این برجستگی شبیه یک گلدان سفالی است که در محلی به آن «غرا» می‌گویند و نام حیوان به همین خاطر این شده است. این دستگاه به نر اجازه می‌دهد صدا‌یش را تقویت کند و صدای خش‌خشی را منتشر کند که می‌تواند در فاصله بیش 60 متر هم شنیده شود.
غاریال یک گونه به شدت در خطر انقراض بود و هنوز هم است. در چند سال گذشته، تعداد آنها افزایش یافته است. تنها حدود 650 عدد از آنها تا سال 2017 در رودخانه‌های آب شیرین هند و نپال باقی مانده بود.
تخمین‌زده می‌شود که جمعیت غاریال از 5000 به 10000 نفر در سال 1946 به کمتر از 250 نفر در سال 2006 کاهش یافته بود. با این حال، برنامه پرورش و رهاسازی آنها، تعدادشان را اندکی افزایش داده است.
علت اصلی کاهش جمعیت غاریال به دلیل تخریب زیستگاه آن توسط سد‌هایی که جریان رودخانه‌ها را مختل می‌کنند. همچنین شن و ماسه از سواحل رودخانه‌ها استخراج می‌شود که باعث کاهش مناطق لانه‌سازی و ذخیره‌سازی برای تنظیم حرارت آنها می‌شود و نیز خطر گرفتار شدن در تور‌های ماهیگیری وجود دارد.
موکرجی در رشته فیزیک از کالج فارغ التحصیل شده و سپس مدرک فوق لیسانس خود را در محیط زیست به پایان رساند. بارها تغییر شغل داد تا اینکه سرانجام عکاسی را انتخاب کرد.
موکرجی یک عکاس تمام وقت حیات وحش است و در 40 کشور جهان کار کرده.
«من تعداد زیادی عکاسی زیر سطح آب انجام می‌دهم. من در قطب جنوب زیر یخ و در آب‌های گرینلند و ایسلند شیرجه‌زده‌ام. من از یک آتشفشان در کنگو بالا رفته‌ام. من با آناکوندا، کروکودیل، کوسه و اورکا شیرجه‌زده‌ام.»
موکرجی خوشحال است که عکس جدید او باعث ایجاد ارتباط عاطفی با بینندگان شده باشد و حمایت مردم برای پیشگیری از انقراض این گونه را در پی داشته باشد.
