اعلانهای مداوم اپلیکیشنها به مغز شما استرس وارد میکنند، چگونه میتوانیم تمرکز خود را بازگردانیم؟
یک پینگ از اپلیکیشن سفارش غذا، چند پینگ از شبکه های اجتماعی شما و پینگهای بیشتراز واتساپ را میشنوید. شما در همین حین میخواهید برای تعطیلات آخر هفته خود برنامهریزی کنید.
با وجود این همه نوتیفیکیشن یا اعلانهای تلفن هوشمند، جای تعجب نیست که تمرکز خود را روی کاری که میخواهید انجام دهید از دست بدهید.
گوشی شما حتی نیازی به پینگ ندارد تا حواس شما را پرت کند. شواهد بسیار معتبری وجود دارد که صرف وجود گوشی، چه بی صدا یا بی صدا، برای منحرف کردن توجه شما کافی است.
چگونه میتوانیم تمرکز خود را بازیابی کنیم، بدون اینکه چیزهای مهم را از دست بدهید؟
آیا واقعاً تیم مسئله بزرگی است؟
وقتی به تصویر بزرگ نگاه می کنید، میبینید که این پینگها واقعاً میتوانند اثر تجمعی داشته باشند.
اگرچه برآوردها متفاوت است، اما افراد به طور متوسط روزانه 85 بار ، تقریباً هر 15 دقیقه یک بار، تلفن خود را چک میکنند.
به عبارت دیگر، هر 15 دقیقه یا بیشتر، احتمالاً توجه شما از کاری که انجام میدهید منحرف میشود. مشکل اینجاست که چند دقیقه طول میکشد تا پس از حواسپرتی، تمرکز خود را به طور کامل به دست آورید.
اگر فقط در حال تماشای تلویزیون هستید، حواس پرتی (و تمرکز مجدد) چیز مهمی نیست. اما اگر رانندگی میکنید، سعی میکنید درس بخوانید، در محل کار هستید، یا با عزیزانتان وقت میگذرانید، میتواند منجر به مشکلات نسبتاً اساسی شود.
دو نوع تداخل
پینگهای تلفن شما «وقفههای برونزا» هستند. به عبارت دیگر، چیزی بیرونی در اطراف شما باعث وقفه شده است.
وقتی صدای پینگ تلفن خود را می شنویم، می توانیم هیجانزده شویم . این همان احساس لذتبخشی است که افرادی که قمار میکنند با دیدن یا صدای دستگاه پوکر به سرعت شرطی میشوند.
اگر تلفن شما در حالت بیصدا باشد چه؟ مشکل پینگ حل نمیشه؟ خب نه.
این نوع دیگری از وقفه است، یک وقفه داخلی (یا درون زا).
به زمانهایی فکر کنید که روی یک کار متمرکز بودهاید، اما توجهتان به تلفنتان معطوف شد. ممکن است با اشتیاق برای برداشتن آن و دیدن اتفاقات آنلاین مبارزه کرده باشید، اما احتمالاً با این هوس کلنجار رفتهاید.
در این شرایط، میتوانیم آنقدر شرطی شویم که هر بار که به گوشی خود نگاه میکنیم، انتظار پاداش داشته باشیم، پس نیازی نیست منتظر یک پینگ باشیم تا این اثر را ایجاد کند. این تکانهها قدرتمند هستند.
به مغزت استراحت بده
همه این وقفه ها چه معنایی برای شناخت و رفاه دارند؟
شواهد فزایندهای وجود دارد که اعلانهای اجباری با کاهش بهرهوری ، تمرکز ضعیفتر و افزایش حواسپرتی در محل کار و مدرسه مرتبط هستند.
اما آیا شواهدی وجود دارد که مغز ما برای مدیریت سوئیچهای مکررِ میزان تمرکز خود را افزایش میدهد؟
یک مطالعه روی امواج مغزی افراد نشان داده کسانی که خود را به عنوان کاربران مشتاق گوشی هوشمند توصیف می کنند نسبت به کسانی که می گویند کاربری اندکی دارند، نسبت به اعلانها حساستر هستند.
پس از شنیدن یک اعلان، کاربران با مصرف بالا، به طور قابل توجهی در بازیابی تمرکز خود روی یک کار بدتر از کاربران سبکتر هستند. اگرچه اعلانها تمرکز را برای هر دو گروه قطع میکرد، اما کاربران سنگین، مدت زمان بیشتری طول میکشید تا دوباره تمرکز کنند.
وقفههای مکرر تلفن شما همچنین میتواند باعث ایجاد استرس در شما از نیاز به پاسخگویی شود. قطع مکرر تلفن هوشمند نیز با افزایش FOMO (ترس از دست دادن) همراه است.
پاسخ دادن به یک اعلان، حواستان پرت میشود، اما تعلل بعدی در بازگشت به یک کار نیز میتواند احساس گناه یا ناامیدی در شما ایجاد کند.
مطمئناً شواهدی وجود دارد که نشان میدهد هر چه مدت زمان بیشتری از تلفن خود به روشهای غیرمولد استفاده کنید، اهمیت کمتری به میزان رفاه خود میدهید.
چگونه میتوانم این شرایظ را بهبود ببخشیم؟
فرار دادن گوشی روی سایلنت یک راه حل جادویی نیست.
آنچه مورد نیاز است تغییر رفتار است و این سخت است. برای ایجاد تغییرات پایدار ممکن است چندین تلاش لازم باشد. اگر تا به حال سعی کردهاید سیگار را ترک کنید، وزن کم کنید یا یک برنامه ورزشی را شروع کنید، متوجه منظور من خواهید شد.
با خاموش کردن همه اعلانهای غیر ضروری شروع کنید. اگر میخواهید تعداد دفعات چک کردن تلفن خود را کاهش دهید، اینها موارد پیشنهاد هستند:
- گوشی خود را در یک شب در اتاقی متفاوت با اتاق خواب شارژ کنید. اعلانها میتوانند از به خواب رفتن شما جلوگیری کنند و میتوانند بارها و بارها شما را از خواب ضروری در طول شب بیدار کنند.
- میل به بررسی گوشی خود را کاهش دهید و فعالانه تصمیم بگیرید که آیا در آن لحظه برداشتن گوشی به نفع شماست یا خیر. به عنوان مثال، وقتی به دنبال گوشی میگردید از خود بپرسید، واقعا این کار مفید است و باعث حواسپرتی شما نمیشود؟
- روش پومودورو را امتحان کنید تا روی یک کار متمرکز بمانید. این، تکنیم، شامل تقسیم زمان تمرکز شما به تکههای (مثلاً 25 دقیقهای) است و سپس با یک استراحت کوتاه (مثلاً برای بررسی تلفن) بین قسمت ها به خود پاداش دهید. به تدریج فاصله زمانی بین پاداشها را افزایش دهید.
- یادگیری مجدد برای حفظ توجه در هر کاری ممکن است کمی طول بکشد، اما ارزشش را دارد.
منبع: The Conversation
این نوشتهها را هم بخوانید
