کلیه چگونه کار می‌کند و خون را تصفیه می‌کند؟
کلیه‌ها یک جفت اندام لوبیایی شکل هستند که در شکم، درست زیر قفسه سینه قرار دارند. آن‌ها با فیلتر کردن مواد زائد و مایعات اضافی از خون، تنظیم تعادل الکترولیت‌ها در بدن و تولید هورمون‌هایی که فشار خون، تولید گلبول‌های قرمز خون و سلامت استخوان را کنترل می‌کنند، نقش حیاتی در حفظ سلامت کلی بدن دارند.
کلیه با فیلتر کردن خون از طریق سیستم پیچیده‌ای از رگ‌های خونی کوچک به نام نفرون کار می‌کند. هر نفرون از یک گلومرول تشکیل شده است، شبکه‌ای از رگ‌های خونی کوچک که مواد زائد و مایعات اضافی را از خون فیلتر می‌کند، و یک لوله که مواد مغذی و دیگر مواد ضروری را بازجذب می‌کند و آن‌ها را به جریان خون باز می‌گرداند در حالی که مواد زائد باقیمانده را به عنوان ادرار دفع می‌کند.
خون تحت فشار زیاد وارد گلومرول می‌شود و آب و مولکول‌های کوچک مانند نمک، گلوکز و مواد زائد را مجبور می‌کند که از دیواره رگ‌های خونی عبور کرده و وارد لوله شوند. سپس توبول مواد لازم را دوباره به جریان خون جذب می‌کند، در حالی که مایع باقیمانده و مواد زائد به پایین لوله‌ها ادامه می‌دهند و در نهایت به عنوان ادرار از بدن دفع می‌شوند.
کلیه‌ها علاوه بر فیلتر کردن مواد زائد و مایعات اضافی، در تنظیم فشار خون نیز نقش دارند. آن‌ها این کار را با تولید هورمونی به نام رنین انجام می‌دهند که به کنترل تعادل نمک و آب بدن کمک می‌کند و با تنظیم سطح سایر هورمون‌هایی که بر فشار خون تأثیر می‌گذارند.
به طور کلی، کلیه‌ها برای سلامت و عملکرد بدن بسیار مهم هستند و هر گونه مشکل در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب قابل توجهی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد.
کلیه‌ها همچنین در حفظ تعادل اسید و باز بدن نقش دارند. آن‌ها این کار را با تنظیم سطح یون‌های هیدروژن و بی کربنات در بدن انجام می‌دهند. هنگامی که بدن اسید اضافی تولید می‌کند، کلیه‌ها یون‌های بی کربنات تولید می‌کنند که اسید را خنثی می‌کند و تعادل pH بدن را حفظ می‌کند.
کلیه‌ها همچنین در تولید اریتروپویتین، هورمونی که تولید گلبول‌های قرمز خون در مغز استخوان را تحریک می‌کند، نقش دارند. گلبول‌های قرمز مسئول حمل اکسیژن به بافت‌های بدن هستند، بنابراین هرگونه مشکل در تولید اریتروپویتین می‌تواند منجر به کم خونی و سایر مشکلات سلامتی شود.
یکی دیگر از هورمون‌های مهم تولید شده توسط کلیه‌ها کلسیتریول است که شکل فعال ویتامین D است. کلسیتریول به تنظیم سطح کلسیم و فسفات در بدن کمک می‌کند که برای سلامت استخوان‌ها ضروری هستند.
علاوه بر این عملکرد‌ها، کلیه‌ها با تنظیم میزان ادرار تولید شده بر اساس نیاز بدن، به تنظیم تعادل مایعات بدن نیز کمک می‌کنند. به عنوان مثال، اگر بدن کم آب باشد، کلیه‌ها ادرار کمتری تولید می‌کنند تا آب را ذخیره کنند.
توجه به این نکته مهم است که کلیه‌ها در برابر آسیب و بیماری آسیب‌پذیر هستند که می‌تواند بر توانایی آن‌ها در انجام این عملکرد‌های اساسی تأثیر بگذارد. برخی از اختلالات شایع کلیوی شامل سنگ کلیه، عفونت مجاری ادراری، گلومرولونفریت و بیماری مزمن کلیه است. حفظ یک رژیم غذایی و سبک زندگی سالم، هیدراته ماندن، و جستجوی فوری مراقبت‌های پزشکی برای هر گونه علائم مرتبط با کلیه می‌تواند به محافظت و حفظ سلامت این اندام‌های حیاتی کمک کند.
کلیه‌ها خون را از شریان‌های کلیوی دریافت می‌کنند که از آئورت شکمی منشعب می‌شوند. پس از اینکه خون توسط کلیه‌ها فیلتر شد، از طریق سیاهرگ‌های کلیوی که به ورید اجوف تحتانی می‌پیوندند به بدن بازگردانده می‌شود.
کلیه‌ها همچنین در تنظیم تعادل الکترولیت بدن نقش دارند. الکترولیت‌ها ذرات باردار مانند سدیم، پتاسیم و کلرید هستند که برای حفظ عملکرد مناسب سلولی مهم هستند. کلیه‌ها با بازجذب یا دفع انتخابی آن‌ها در صورت نیاز به تنظیم سطح این الکترولیت‌ها کمک می‌کنند.
فرآیند تشکیل ادرار در سلول کلیوی شروع می‌شود، جایی که خون از طریق گلومرول فیلتر می‌شود و به کپسول بومن می‌رود. از آنجا، فیلتر از طریق لوله پیچ خورده پروگزیمال عبور می‌کند، جایی که بیشتر مواد مغذی و الکترولیت‌ها دوباره به جریان خون بازجذب می‌شوند. سپس فیلتر باقیمانده از حلقه هنله عبور می‌کند که مسئول ایجاد یک گرادیان غلظت در بصل النخاع کلیه است. این گرادیان به کلیه‌ها اجازه می‌دهد تا ادرار را متمرکز کرده و در صورت لزوم آب را حفظ کنند.
پس از عبور از حلقه هنله، فیلتر وارد لوله پیچیده دیستال می‌شود، جایی که بازجذب و ترشح بیشتر انجام می‌شود. لوله پیچ خورده دیستال نیز وظیفه تنظیم pH ادرار را با تبادل یون‌های هیدروژن و بی کربنات بر عهده دارد.
در نهایت، فیلتر وارد مجرای جمع‌آوری می‌شود، جایی که بیشتر متمرکز شده و به ادرار شکل می‌گیرد. سپس ادرار از طریق پاپیلای کلیه و به داخل کالیس‌های مینور و ماژور جریان می‌یابد که به لگنچه کلیه و در نهایت حالب منتهی می‌شود.
به طور کلی، فرآیند تشکیل ادرار پیچیده و به شدت تنظیم شده است، با نقاط بازرسی متعدد و مکانیسم‌های بازخورد برای اطمینان از حفظ تعادل مایعات و الکترولیت‌های بدن. هر گونه اختلال در این فرآیند می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد.
یکی از وظایف کلیدی کلیه‌ها حفظ تعادل مایعات در بدن است. این شامل تنظیم مقدار آبی است که در ادرار دفع می‌شود، که توسط هورمون وازوپرسین (همچنین به عنوان هورمون ضد ادرار شناخته می‌شود) کنترل می‌شود. وازوپرسین توسط هیپوتالاموس تولید می‌شود و در پاسخ به تغییرات حجم یا فشار خون توسط غده هیپوفیز وارد جریان خون می‌شود. این ماده روی مجاری جمع‌آوری کلیه‌ها عمل می‌کند تا نفوذپذیری آن‌ها در برابر آب را افزایش دهد و اجازه می‌دهد آب بیشتری دوباره به جریان خون بازجذب شود و کمتر از طریق ادرار دفع شود.
یکی دیگر از وظایف مهم کلیه‌ها دفع مواد زائد و سموم از بدن است. این شامل مواد زائد نیتروژنی مانند اوره، کراتینین و اسید اوریک است که با تجزیه پروتئین‌ها و اسید‌های نوکلئیک در بدن تولید می‌شوند. این مواد زائد توسط کلیه‌ها از خون تصفیه شده و از طریق ادرار دفع می‌شوند. کلیه‌ها همچنین با فیلتر کردن آن‌ها از خون و دفع آن‌ها از طریق ادرار به دفع سایر سموم و دارو‌ها از بدن کمک می‌کنند.
کلیه‌ها همچنین با کنترل میزان سدیم و آبی که از طریق ادرار دفع می‌شود، در تنظیم فشار خون نقش دارند. هنگامی که فشار خون بالا باشد، کلیه‌ها سدیم و آب بیشتری را از طریق ادرار دفع می‌کنند که به کاهش حجم و فشار خون کمک می‌کند. برعکس، وقتی فشار خون پایین است، کلیه‌ها سدیم و آب را ذخیره می‌کنند تا حجم و فشار خون را حفظ کنند.
در نهایت، کلیه‌ها هورمونی به نام آلدوسترون تولید می‌کنند که به تنظیم سطح سدیم و پتاسیم در بدن کمک می‌کند. آلدوسترون توسط غدد فوق کلیوی در پاسخ به تغییرات فشار خون یا سطح پتاسیم تولید می‌شود. روی لوله‌های انتهایی و مجاری جمع‌آوری در کلیه‌ها عمل می‌کند تا بازجذب سدیم و دفع پتاسیم را افزایش دهد.
کلیه‌ها اندام‌های ضروری هستند که طیف وسیعی از عملکرد‌ها را برای حفظ سلامت و هموستاز بدن انجام می‌دهند. هر گونه اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد.
کلیه‌ها نیز در تنظیم تولید گلبول‌های قرمز نقش دارند. کلیه‌ها هورمونی به نام اریتروپویتین تولید می‌کنند که مغز استخوان را برای تولید گلبول‌های قرمز تحریک می‌کند. اریتروپویتین در پاسخ به سطوح پایین اکسیژن در خون آزاد می‌شود که نشان می‌دهد بدن به گلبول‌های قرمز حامل اکسیژن بیشتری نیاز دارد. این مکانیسم بازخورد کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که نیاز‌های اکسیژن بدن برآورده می‌شود.
یکی دیگر از وظایف مهم کلیه‌ها تنظیم سطح کلسیم و فسفات در بدن است. کلسیم و فسفات برای سلامت استخوان، عملکرد عضلات و سایر فرآیند‌های فیزیولوژیکی مهم هستند. کلیه‌ها با بازجذب یا دفع در صورت نیاز به تنظیم این سطوح کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین نوعی ویتامین D به نام کلسیتریول تولید می‌کنند که به افزایش جذب کلسیم از دستگاه گوارش کمک می‌کند.
کلیه‌ها علاوه بر نقشی که در حفظ سلامت کلی و هموستاز دارند، در تعدادی از فرآیند‌های بیماری نیز نقش دارند. به عنوان مثال، بیماری مزمن کلیوی (CKD) وضعیتی است که در آن کلیه‌ها به مرور زمان توانایی عملکرد صحیح خود را از دست می‌دهند. این می‌تواند منجر به تجمع مواد زائد و سموم در بدن و همچنین عدم تعادل در سطح مایعات، الکترولیت‌ها و هورمون‌ها شود. سایر بیماری‌های کلیوی عبارتند از نفریت (التهاب کلیه‌ها)، سنگ کلیه (رسوبات سخت مواد معدنی و املاح که می‌توانند در کلیه‌ها تشکیل شوند) و بیماری کلیه پلی کیستیک (یک اختلال ژنتیکی که با رشد کیست‌های پر از مایع در کلیه‌ها مشخص می‌شود)..
در نتیجه، کلیه‌ها اندام‌های پیچیده و ضروری هستند که طیف وسیعی از نقش‌ها را در بدن ایفا می‌کنند. آن‌ها به تنظیم تعادل مایعات و الکترولیت‌ها، از بین بردن مواد زائد و سموم، تنظیم فشار خون و تولید هورمون‌هایی کمک می‌کنند که تولید گلبول‌های قرمز و سطح کلسیم و فسفات را تنظیم می‌کنند. هر گونه اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد.
کلیه‌ها همچنین در تنظیم سطح گلوکز در بدن نقش دارند. آن‌ها با بازجذب مجدد گلوکز از ادرار به جریان خون در زمانی که سطح گلوکز پایین است، به حفظ سطح گلوکز خون پایدار کمک می‌کنند. با این حال، زمانی که سطح گلوکز بالا باشد (مانند دیابت)، کلیه‌ها ممکن است نتوانند تمام گلوکز را دوباره جذب کنند، که منجر به سطوح بالای گلوکز در ادرار می‌شود (شرایطی که به نام گلیکوزوری شناخته می‌شود).
کلیه‌ها علاوه بر نقشی که در تنظیم سطح گلوکز دارند، برای متابولیسم اسید‌های آمینه نیز مهم هستند. آمینو اسید‌ها بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها هستند و بدن برای طیف وسیعی از عملکرد‌ها از آن‌ها استفاده می‌کند. کلیه‌ها با بازجذب یا دفع آن‌ها در صورت نیاز به تنظیم سطح اسید‌های آمینه در جریان خون کمک می‌کنند.
کلیه‌ها نیز در تنظیم pH خون نقش دارند. آن‌ها این کار را با دفع یون‌های هیدروژن (که اسیدی هستند) در ادرار و بازجذب یون‌های بی کربنات (که بازی هستند) به جریان خون انجام می‌دهند. این به حفظ pH خون پایدار کمک می‌کند، که برای عملکرد مناسب آنزیم‌ها و سایر فرآیند‌های فیزیولوژیکی مهم است.
در نهایت، کلیه‌ها در تنظیم جریان خون به سایر اندام‌های بدن نقش دارند. آن‌ها این کار را با تولید هورمونی به نام پروستاگلاندین E2 انجام می‌دهند که به گشاد شدن رگ‌های خونی و افزایش جریان خون کمک می‌کند. این امر به ویژه در شرایطی که جریان خون ممکن است محدود شود، مانند هنگام جراحت یا التهاب، مهم است.
به طور کلی، کلیه‌ها اندام‌های پیچیده و ضروری هستند که طیف وسیعی از عملکرد‌ها را برای حفظ سلامت و هموستاز بدن انجام می‌دهند. هر گونه اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد، که بر اهمیت حفظ سلامت کلیه از طریق یک سبک زندگی سالم، معاینات پزشکی منظم و درمان سریع هر گونه بیماری مرتبط با کلیه تاکید می‌کند.
کلیه‌ها نیز در تنظیم لخته شدن خون نقش دارند. آن‌ها هورمونی به نام ترومبوپوئیتین تولید می‌کنند که مغز استخوان را برای تولید پلاکت تحریک می‌کند. پلاکت‌ها سلول‌های کوچکی هستند که نقش کلیدی در لخته شدن خون دارند که برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد مهم است.
کلیه‌ها علاوه بر نقشی که در لخته شدن خون دارند، برای تنظیم فشار خون نیز مهم هستند. آن‌ها این کار را با تولید چندین هورمون از جمله رنین، آنژیوتانسین II و آلدوسترون انجام می‌دهند. رنین در پاسخ به فشار خون پایین آزاد می‌شود و به تحریک تولید آنژیوتانسین II کمک می‌کند. آنژیوتانسین II یک تنگ‌کننده عروق قوی است، به این معنی که باعث انقباض عروق خونی و افزایش فشار خون می‌شود. همچنین ترشح آلدوسترون را تحریک می‌کند که به حفظ سدیم و آب در بدن کمک می‌کند و حجم و فشار خون را بیشتر می‌کند.
کلیه‌ها همچنین در تنظیم سطح پتاسیم در بدن نقش دارند. پتاسیم یک الکترولیت مهم است که در عملکرد ماهیچه‌ها و اعصاب نقش دارد و باید در محدوده باریکی در جریان خون حفظ شود. کلیه‌ها با دفع پتاسیم اضافی از طریق ادرار یا بازجذب مجدد آن به جریان خون در صورت نیاز به تنظیم سطح پتاسیم کمک می‌کنند.
در نهایت، کلیه‌ها در سم زدایی دارو‌ها و سایر مواد خارجی در بدن نقش دارند. آن‌ها این کار را با فیلتر کردن این مواد از خون و دفع آن‌ها از طریق ادرار انجام می‌دهند. با این حال، برخی دارو‌ها و سموم می‌توانند برای خود کلیه‌ها مضر باشند و منجر به آسیب حاد یا مزمن کلیه شوند.
کلیه‌ها همچنین در متابولیسم ویتامین D که برای سلامت استخوان‌ها مهم است، نقش دارند. ویتامین D در پاسخ به نور خورشید در پوست تولید می‌شود و برای استفاده در بدن باید توسط کلیه‌ها فعال شود. کلیه‌ها ویتامین D را به شکل فعال آن به نام کلسیتریول تبدیل می‌کنند که به تنظیم سطح کلسیم و فسفات در بدن کمک می‌کند.
یکی دیگر از وظایف مهم کلیه‌ها تولید ادرار است که یک ماده زائد حاوی آب اضافی، الکترولیت‌ها و سایر مواد زائد است که از خون فیلتر می‌شوند. ادرار در کلیه‌ها با فرآیند فیلتراسیون تولید می‌شود که شامل عبور خون از گلومرول‌ها (رگ‌های خونی کوچک در کلیه) و متعاقب آن بازجذب و ترشح مواد مختلف در لوله‌ها می‌شود.
کلیه‌ها نیز در تنظیم سیستم ایمنی بدن نقش دارند. آن‌ها هورمونی به نام اریتروپویتین تولید می‌کنند که تولید گلبول‌های قرمز خون را تحریک می‌کند و همچنین دارای اثرات تعدیل‌کننده سیستم ایمنی است. علاوه بر این، کلیه‌ها سیتوکین‌های مختلف (مولکول‌هایی که پاسخ‌های ایمنی را تنظیم می‌کنند) تولید می‌کنند و در حذف کمپلکس‌های ایمنی (پروتئین‌هایی که می‌توانند پاسخ‌های ایمنی را تحریک کنند) نقش دارند.
در نهایت، کلیه‌ها در تنظیم اشتها و تعادل انرژی نقش دارند. آن‌ها هورمونی به نام لپتین تولید می‌کنند که به تنظیم مصرف غذا و مصرف انرژی کمک می‌کند. لپتین روی هیپوتالاموس در مغز عمل می‌کند تا اشتها را سرکوب کند و مصرف انرژی را افزایش دهد و به حفظ وزن بدن کمک کند.
به طور کلی، کلیه‌ها اندام‌های پیچیده و ضروری هستند که طیف وسیعی از عملکرد‌ها را برای حفظ سلامت و هموستاز بدن انجام می‌دهند. هر گونه اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد، که بر اهمیت حفظ سلامت کلیه از طریق یک سبک زندگی سالم، معاینات پزشکی منظم و درمان سریع هر گونه بیماری مرتبط با کلیه تاکید می‌کند.
کلیه‌ها در تنظیم تعادل اسید و باز بدن نقش دارند. آن‌ها با دفع یون‌های هیدروژن (که اسیدی هستند) در ادرار و بازجذب یون‌های بی کربنات (که بازی هستند) به جریان خون به حفظ pH پایدار در بدن کمک می‌کنند. این به حفظ pH خون پایدار کمک می‌کند، که برای عملکرد مناسب آنزیم‌ها و سایر فرآیند‌های فیزیولوژیکی مهم است.
کلیه‌ها همچنین در تنظیم سطح اکسیژن خون نقش دارند. آن‌ها هورمونی به نام اریتروپویتین تولید می‌کنند که باعث تحریک تولید گلبول‌های قرمز در مغز استخوان می‌شود. گلبول‌های قرمز مسئول حمل اکسیژن به بافت‌های بدن هستند، بنابراین هرگونه مشکل در تولید اریتروپویتین می‌تواند منجر به کم خونی و سایر مشکلات سلامتی شود.
کلیه‌ها نیز در تنظیم دمای بدن نقش دارند. آن‌ها با تنظیم جریان خون در پوست و تولید عرق به حفظ دمای بدن پایدار کمک می‌کنند. عرق با تبخیر از سطح پوست به خنک شدن بدن کمک می‌کند، در حالی که تنظیم جریان خون به پوست به حفظ یا دفع گرما در صورت نیاز کمک می‌کند.
در نهایت، کلیه‌ها در تنظیم تعادل مایعات و الکترولیت‌ها در حین ورزش نقش دارند. آن‌ها با تنظیم میزان ادرار تولید شده بر اساس نیاز بدن به حفظ تعادل مایعات پایدار در بدن کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین با بازجذب یا دفع الکترولیت‌ها در صورت نیاز به تنظیم تعادل الکترولیت کمک می‌کنند.
کلیه‌ها نیز در تنظیم سطح گلوکز خون نقش دارند. آن‌ها با بازجذب مجدد گلوکز از ادرار به جریان خون در زمانی که سطح گلوکز پایین است، به حفظ سطح گلوکز خون پایدار کمک می‌کنند. با این حال، زمانی که سطح گلوکز بالا باشد (مانند دیابت)، کلیه‌ها ممکن است نتوانند تمام گلوکز را دوباره جذب کنند، که منجر به سطوح بالای گلوکز در ادرار می‌شود (شرایطی که به نام گلیکوزوری شناخته می‌شود).
کلیه‌ها همچنین از طریق سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) در تنظیم فشار خون نقش دارند. هنگامی که فشار خون پایین است، کلیه‌ها آنزیم رنین را آزاد می‌کنند که به تبدیل پروتئین آنژیوتانسینوژن به آنژیوتانسین I کمک می‌کند. سپس آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II تبدیل می‌شود که یک منقبض‌کننده عروق قوی است که فشار خون را افزایش می‌دهد. آنژیوتانسین II همچنین ترشح آلدوسترون را تحریک می‌کند که به حفظ سدیم و آب در بدن کمک می‌کند و حجم و فشار خون را بیشتر می‌کند.
کلیه‌ها علاوه بر نقشی که در تنظیم فشار خون دارند، در تنظیم تعادل مایعات و الکترولیت‌ها نیز نقش دارند. آن‌ها با تنظیم میزان ادرار تولید شده بر اساس نیاز بدن به حفظ تعادل مایعات پایدار در بدن کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین با بازجذب یا دفع الکترولیت‌ها در صورت نیاز به تنظیم تعادل الکترولیت کمک می‌کنند.
کلیه‌ها همچنین در تنظیم سطح کلسیم و فسفات در بدن نقش دارند. کلسیم و فسفات برای سلامت استخوان، عملکرد عضلات و سایر فرآیند‌های فیزیولوژیکی مهم هستند. کلیه‌ها با بازجذب یا دفع در صورت نیاز به تنظیم این سطوح کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین نوعی ویتامین D به نام کلسیتریول تولید می‌کنند که به افزایش جذب کلسیم از دستگاه گوارش کمک می‌کند.
در نهایت، کلیه‌ها در تنظیم سیستم ایمنی بدن نقش دارند. آن‌ها هورمونی به نام اریتروپویتین تولید می‌کنند که تولید گلبول‌های قرمز خون را تحریک می‌کند و همچنین دارای اثرات تعدیل‌کننده سیستم ایمنی است. علاوه بر این، کلیه‌ها سیتوکین‌های مختلف (مولکول‌هایی که پاسخ‌های ایمنی را تنظیم می‌کنند) تولید می‌کنند و در حذف کمپلکس‌های ایمنی (پروتئین‌هایی که می‌توانند پاسخ‌های ایمنی را تحریک کنند) نقش دارند.
به طور کلی، کلیه‌ها اندام‌های پیچیده و ضروری هستند که طیف وسیعی از عملکرد‌ها را برای حفظ سلامت و هموستاز بدن انجام می‌دهند. هر گونه اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند عواقب جدی برای سلامت و رفاه کلی داشته باشد، که بر اهمیت حفظ سلامت کلیه از طریق یک سبک زندگی سالم، معاینات پزشکی منظم و درمان سریع هر گونه بیماری مرتبط با کلیه تاکید می‌کند.
