آنژین‌ واریانت یا پرینزمتال چیست و چطور تشخیص داده می‌شود؟

تعریف:

آنژین پرینزمتال سندرمی از درد ایسکمیک شدید با مشخصات زیر است:

۱- در هنگام استراحت رخ می‌دهد و اغلب با فعالیت همراه نمی‌باشد.

۲- با صعود موقت قطعه ST همراه است.

فیزیوپاتولوژی:

آنژین پرینزمتال به دلیل اسپاسم موضعی یک شریان کرونری اپیکاردیال ایجاد می‌شود. اسپاسم در این عروق موجب ایسکمی ترانس مورال و اختلال در فانکشن بطن چپ می‌گردد که می‌تواند منجر به MI حاد، تاکیکاردی بطنی، فیبریلاسیون و مرگ ناگهانی قلبی شود.

علایم بالینی:

مبتلایان به آنژین پرینزمتال نسبت به مبتلایان به سندرم حاد کرونری بدون صعود قطعه ST، جوان‌تر هستند و ریسک فاکتور‌های کمتری (به جز سیگار) دارند.

معاینه قلبی در صورت نبودن ایسکمی، طبیعی است. مهمترین ریسک فاکتور آنژین پرینزمتال، سیگار است.

تعداد کمی از مبتلایان ب ه آنژین پریتزمتال، اختلالات وازواسپاستیک ژنرالیزه مثل میگرن و یا فنومن رینود دارند

تشخیص:

تشخیص بالینی آنژین‌واریانت با مشاهده صعود قطعه ST به صورت گذرا و درد در هنگام استراحت صورت می‌گیرد. بسیاری از بیماران، حملات متعددی را به شکل صعود بی‌علامت قطعه ST نشان می‌دهند ایسکمی خاموش).

1- مشخصه اصلی (Hallmark) آنژین پرینزمتال، وجود اسپاسم گذرای عروق کرونر در آنژیوگرافی می‌باشد.

۲- در نیمی از بیماران، پلاک‌های آترواسکلروتیک، در حداقل یک رگ پروگزیمال دیده می‌شود.

٣- هیپرونتیلاسیون و تجویز استیل کولین داخل کرونری موجب ایجاد تنگی در جریان آنژیوگرافی یا ایجاد درد آنژینی به همراه ST- elevation می‌شود که به تأیید تشخیص کمک می‌کند.

درمان:

نیترات‌ها و کلسیم بلوکر‌ها، دارو‌های اصلی جهت درمان هستند.

۱- آسپیرین ممکن است شدت حملات ایسکمیک را در این بیماران افزایش دهد، لذا نباید در این بیماران استفاده شود .

۲- تجویز استاتین‌ها در این بیماران موجب کاهش حوادث جانبی ماژور می‌شود؛ لذا مصرف استاتین‌ها در آنژین پرینزمتال توصیه می‌گردد

۳- پاسخ این بیماران به بتابلوکر‌ها متغیر است و بهتر است تجویز نشوند.

۴- روش‌های Coronary revascularization در بیماران مبتلا به آنژین پرینزمتال که دارای ضایعات ثابت پروگزیمال و با جریان خون محدود می‌باشند ممکن است مفید باشد.

۵- برای مبتلایان به آنژین پرینزمتال که علی رغم حداکثر درمان دارویی، فیبریلاسیون بطنی دارند، باید ICD کارگذاری شود.

پیش آگهی:

میزان Survival بیماران در عرض ۵ سال ۹۵-۹۰٪ (بسیار عالی) است.

مبتلایان به آنژین پرینزمتال، اگر ط ی دوره‌های درد، دچار آریتمی‌های جدی شوند در خطر بالاتری برای مرگ ناگهانی قرار دارند.