فیلم سلطان کمدی The King of Comedy (1982) – داستان، نقد و بررسی
سال تولید : ۱۹۸۲
کارگردان : مارتین اسکورسیزی
فیلمنامه‌نویس : پل د. زیمرمن
هنرپیشگان : رابرت دنیرو، جری لوئیس، دایان آبوت، اد هرلیهی، لو براون، لورتا تاپر و ساندرا برنهارد.
«روپرت پاپکین» (دنیرو) برای رسیدن به آرزویش که تبدیل شدن به یک کمدین تلویزیونی است، هر راهی را برای نزدیک شدن به بُت خویش، «جری لانگ‌فورد» (لوئیس) می‌زماید و در این حال دوباره با «ریتا» (آبوت)، آشنائی قدیمی که اینک در یک کافه مشغول به کار است برخورد می‌کند.
او سرانجام پی می‌برد که «جری» علاقه‌ای به برنامه او یا آینده‌اش ندارد. در اینجا «روپرت» به کمک یکی دیگر از علاقه‌مندان برنامه‌های «جری» به نام «ماشا» (برنهارد)، او را می‌رباید و بهای آزادی‌اش را حضور در نمایش «جری» اعلام می‌کند. سرانجام او به استودیوی تلویزیونی راه می‌یابد تا تک‌گوئی کمیک خود را اجرا کند. «جری» نیز با کلک از دست «ماشا» خلاص می‌شود.
«روپرت» با مأموران FBI به کافه «ریتا» می‌رود و در آنجا برنامه خودش را می‌بیند. او به زودی به شش سال حبس محکوم می‌شود ولی پس از دو سال و نه ماه از زندان بیرون می‌آید. در این فاصله ظاهراً چهره مشهوری شده و اکنون او را در حال اجرای نمایش تلویزیونی خودش می‌بینیم.
این شاهکار اسکورسیزی چنان تصویر گزنده‌ای از رویای آمریکائی و آن آرمان طلائی قدیمی – موفقیت در حرفه نمایش – ارائه می‌دهد که ناکامی تجاری‌اش غیر منتظره نیست.
سلطان کمدی مثل دیگر فیلم‌های اسکورسیزی – راننده تاکسی، 1976و گاو خشمگین، 1979 – بر محور شخصیتی می‌گردد که ارزش و قابلیت و یک‌دندگی دیوانه‌وار او در پی هدف ذهنی‌اش، در آن واحد کمیک و رقت‌انگیز می‌نماید. این فیلمی است درباره تقلیدها و الگوها در دنیای معاصر، درباره تماشای همجواری و اختلاط شیوه‌های متنوع بازیگری. «پاپکین» دنیرو از استثنائی‌ترین شخصیت‌های سینماست و لوئیس در نقش شومن موفق جدی و بی‌حوصله، غوغا می‌کند.
