یک پزشک - اخبار فناوری، پزشکی، سینما و کتاب

صاحب رکورد گینس برای طولانی‌ترین مدت زمان فیلمبرداری بدون وقفهٔ یک فیلم در تاریخ سینما همین چشمان کاملا بسته آخرین فیلم استنلی کوبریک، با ۴۰۰ روز فیلمبرداری است. کوبریک اهل مماشات نبود. البته تهیه کنندگان آثارش احتمالا نظر تند و تیزتری داشته باشند. کوبریک برای ساخت چشمان کاملا بسته، که اقتباسی از «داستان رؤیایی» اثر […]

آخرین قسمت از سه گانه­ رنگ­های کریستوف کیشلوفسکی عملا به آخرین فیلم او نیز تبدیل شد. کیشلوفسکی قرمز را بعد از دو فیلم آبی و سفید با گوشه چشمی به مفهوم رنگ­های پرچم و شعار جمهوری فرانسه (آزادی، برابری، برادری) در این کشور ساخت و پس از اتمام آن در ۵۲ سالگی اعلام کرد دیگر […]

آخرین فیلم لویی مال اقتباسی نامتعارف از نمایشنامه «دایی وانیا» اثر چخوف و فیلمنامه آن متعلق به دیوید مَمِت است. لویی مال بعد از دستیاری در محکوم به مرگی گریخته است اثر روبر برسون و فیلمبرداری و کارگردانی مشترک جهان خاموش به همراه ژاک کوستو و دریافت نخل طلا و اسکار بهترین مستند، اولین فیلمش […]

مادادایو، آخرین ساختهٔ آکیرا کوروساوا، عبارتی است به معنای «هنوز نه» که کودکان ژاپنی هنگام بازی قایم باشک بیان می‌کنند؛ چه اسمی بهتر از این برای یک فیلم آخر؟ فیلم آخری که داستانش هم درباره معلمی است که شاگردانش هر سال برای او تولد می‌گیرند و در مراسم تولدش یک صدا از او می‌پرسند «ماداکای؟»، […]

اگر دیوید لین کارنامه‌اش را با فیلمی مشابه با بهترین آثارش به پایان رساند، جان هیوستون دقیقا قدمی خلاف جهت برداشت و بعد از ساختن شاهین مالت، گنج‌های سیرا مادره و جنگل آسفالت در ابتدا و انتهای دهه چهل میلادی، برای کارگردانی آخرین یادگاری‌اش به سراغ داستان کوتاه درخشانی از جیمز جویس رفت و مردگان […]

آخرین فیلم آندری تارکوفسکی، که در ایران با نام «ایثار» شناخته می‌شود اما ترجمه «قربانی» برای اسم آن مناسبتر است، از معدود فیلم آخرهایی است که در زمان خود به اندازه کافی قدر دید و جایزه‌های مختلفی برای تارکوفسکی به ارمغان آورد. ایثار در سوئد و با عواملی ساخته شد که اکثرشان سابقه همکاری با […]

مشهورترین اثر اِلِم کلیموف. فیلمی درباره جنایات ارتش هیتلر در بلاروس. چهل سال از پیروزی قوای شوروی بر ارتش آلمان نازی میگذشت. سالگرد چهل سالگی مقاومت به یک فیلم نیاز داشت. کلیموف و فیلمنامه نویسش آلِس آداموویچ فیلمنامه‌اش ضدجنگ آماده کردند. آداموویچ در نوجوانی شخصا شاهد فجایای جنگ در بلاروس بود. او می‌دانست دارد درباره […]

آیا گذری به هند به لحاظ شخصیت پردازی هم تراز لورنس عربستان است؟ نه. اما آیا در سیر روایت با دکتر ژیواگو رقابت نمی‌کند؟ باز هم نه. ولی آیا مانند پل رودخانه کوای نمی‌توان گفت یک فیلم تمام و کمال است؟ قطعا نه. با این حال گذری به هند فیلم خوبی است و فیلم خوبی […]

سرجولئونه مانند ازو در ۶۰ سالگی و مانند مانکیه‌ویچ به دلیل سکته قلبی از دنیا رفت، پنج سال بعد از ساخت روزی روزگاری در آمریکا علت مرگش را سکته قلبی ذکر کرده‌اند اما برای ما عشاق سینما علت همان چیزی است که قدیمی‌ها اسمش را گذاشته بودند «دِق». لئونه انگار از غم ظلمی که بر […]

جوزف ال. منکویتس یا آنطور که ما مانکیه‌ویچ صدایش می‌کنیم حدود بیست سال بعد از ساخت بازپرس از دنیا رفت و کمتر کارگردانی در دنیا وجود دارد که بعد از ساخت اثری تا این حد درخشان دیگر دچار وسوسه کارگردانی دوباره نشود. مانکیه‌ویچ یکی از آن کارگردان‌ها بود. وسوسه نمی‌شد بلکه وسوسه می‌کرد. بازیگرها آرزوی […]

فیلم یک بعدازظهر پاییزی متعلق به کارگردانی است که کارش را با سینمای صامت شروع کرد، در سینمای سیاه و سفید به اوج رسید و کارنامه‌اش را با فیلمی رنگی به پایان رساند: یاسوجیرو اُزو. یک بعدازظهر پاییزی عصاره تمام آن چیزهایی است که دوستداران ازو را به وجد می‌آورند: روایت شیرین داستانی کم فرازونشیب، […]

علی عابدی: زاده شده بیروت، اهل کانادا، خوش‌تیپ، عشق موتورسیکلت، کت‌وشلوارپوش قهار، جنتلمن، با شخصیت، با قصهٔ زندگی دراماتیک و از همه مهمتر بازیگر کاراکتر نئو، شاهکار ابدی واچوفسکی‌ها؛ کیانو ریوز یک پکیج کامل است! کسی که با چهار دهه فعالیت در سینما هنوز از رده خارج نشده، با صلابت و سلامت و عشق طرفدارانش […]

خانم میزل شگفت‌انگیز داستان زنی زیبا و شیک‌پوش است که در نیویورک 1958 زندگی می‌کند. میریام، که صمیمی‌ترها او را میج صدا می‌زنند، در زندگی هیچ چیز کم ندارد. از همسری آرام و مهربان و دو فرزند شیرین و دوست داشتنی گرفته تا لباس‌های رنگارنگ، غذاهای خوشمزه و خانهٔ مجلل و پر زرق و برقی […]